De wet versterkt volgens het instituut de strijd tegen discriminatie en is “erg waardevol als signaal”. Toch dienen weinig slachtoffers een klacht in, klinkt het. Het instituut wijst naar cijfers van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie, die aangeven dat meer dan 9 op de 10 van de 611 ondervraagde agenten de Seksismewet nog nooit hebben toegepast. Meer dan de helft van de agenten geeft aan de wet zelf niet te kennen.

Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het instituut, spreekt over een “vicieuze cirkel”. Omdat de politie “zelden met dit soort feiten wordt geconfronteerd, aarzelt zij om een proces-verbaal op te stellen, dat waarschijnlijk door het parket zal worden geseponeerd”, aldus het instituut. Bovendien beseffen slachtoffers vaak niet dat seksisme strafbaar is of is het moeilijk om bewijsmateriaal voor te leggen, klinkt het verder.

Opleidingen over seksisme bij politie en justitie moeten daarom “dringend versterkt worden”, aldus Stevens. Die zijn momenteel niet verankerd maar gebeuren op vrijwillige basis. Ook moeten er meer maatregelen en sensibilisering komen om de bredere mentaliteit in de maatschappij ten aanzien van seksisme te veranderen, luidt de oproep.

Bovendien hekelt het instituut dat seksistische uitingen gericht moeten zijn tegen een of meer specifieke personen om als misdrijf beschouwd te worden. Het instituut staat daardoor “machteloos” tegenover meldingen van seksistische beledigingen tegen vrouwen in het algemeen, klinkt het.

De Seksismewet kwam er naar aanleiding van de documentaire ‘Femme De La Rue’ in 2012. Concreet bestraft de wet alle openbare gebaren of handelingen die bedoeld zijn om iemand als minderwaardig te beschouwen of te minachten wegens zijn geslacht. Straffen gaan van een maand tot een jaar gevangenisstraf en geldboetes van vijftig tot duizend euro. Volgens het instituut zijn tot dusver nog maar “een handvol” mensen effectief bestraft.