Loon, dagvergoedingen en forfaitaire onkosten: op dit inkomen kan elk lid van het Europees Parlement rekenen

Vorige week raakte bekend dat enkele parlementsleden betrokken zouden zijn in een omkoopschandaal. Daarbij is het Griekse Europarlementslid Eva Kaili aangehouden, nadat grote sommen geld zijn gevonden in haar woning in Brussel. Het schandaal roept vragen op over de transparantie van de verloningen van de parlementsleden. Volgens Wouter Wolfs zijn er vooral problemen bij de vergoedingen die bovenop de lonen komen. Hij is docent vergelijkende en internationale politiek aan de KU Leuven.

Het bruto maandloon van een Europarlementariër bedraagt in 2022 9.386,29 euro. Dat bedrag is voor alle 705 Europarlementariërs hetzelfde, ook voor de voorzitter en vicevoorzitter. Daar worden nog een EU-belasting en verzekeringspremies van afgetrokken. Het resultaat is een netto maandloon van 7.316,63 euro. Dat bedrag is vastgelegd en bedraagt 38,5 procent van het loon van een rechter van het Europese Hof van Justitie. 

Bovenop het loon komen nog vergoedingen. Zo krijgen de parlementsleden een dagvergoeding van 338 euro voor elke dag waarop ze voor hun werk in het parlement aanwezig zijn. Dat geld is vooral bedoeld voor maaltijden en hotelkosten. Per maand krijgen ze ook een forfaitaire vergoeding van 4.778 euro voor algemene beroepskosten. Telefonie- en internetkosten, (nieuws)abonnementen en het organiseren van conferenties vallen daar bijvoorbeeld onder.

Hoe de leden dat geld precies uitgeven, is niet altijd even duidelijk. De controles daarop zijn ook beperkt. "Er is op zich niets mis met een onkostenvergoeding, en deze wordt bijvoorbeeld ook op een aparte rekening gestort. In principe moet het ongebruikte budget teruggestort worden aan het Europees Parlement. Dat gebeurt amper waardoor die vergoeding een bijkomend loon wordt."

Over meer controle wordt al zeer lang gediscussieerd binnen het Europees Parlement. Het tegenargument is dat zo'n controle 60 tot 70 personeelsleden vereist en dus veel geld kost. "Dat lijkt me wat overdreven", vindt Wolfs. "Het is makkelijker dat de parlementsleden een deel van de vergoeding gebruiken om een externe auditor te betalen die de controle uitoefent. Op die manier zijn er geen bijkomende middelen nodig." 

Wolfs benadrukt dat het Europees Parlement over het algemeen vrij transparant te werk gaat. "Er zijn al heel veel stappen gezet en er is heel veel informatie beschikbaar. Dat is bijvoorbeeld ook het geval bij de lonen van de Europese Commissie. De instellingen zijn bijvoorbeeld veel transparanter dan België. Er zijn wel enkele zaken die aangepakt moeten worden."

Of de lonen en vergoedingen hoog liggen, is een discussie zonder einde, vindt Wolfs. "Het brutoloon op zich is niet veel hoger dan bijvoorbeeld in België, maar de belastingen liggen op Europees niveau wel lager. Als je minder verdient, is de verleiding ook groter om omgekocht te worden. Dat neemt niet weg dat er bepaalde parlementsleden zijn voor wie het huidige loon blijkbaar nog altijd niet genoeg is."