Vijftien jaar nadat de benauwende sf-horrorgame Dead Space onder onze huid kroop, is er nu The Callisto Protocol. Een game die niet alleen visueel en verhaaltechnisch gelijkenissen vertoont, maar ook uit de koker is gegleden van Glen Schofield, het brein achter de Dead Space-reeks. En dus voelden we de hartslag opnieuw in onze halsslagaders bonzen telkens het personage een voet verzet. Lang geleden dat we dat nog eens konden ervaren.

Het personage in kwestie - ruimtepiloot Jacob Lee - crasht met discutabele cargo op de Jupitermaan Callisto en belandt zo in een maximum security-gevangenis. Het duurt welgeteld drie minuten voor daar de pleuris uitbreekt. Monsterlijke figuren vallen de bewakers aan en de gevangenen proberen het complex te ontvluchten. Et voilà, je zit urenlang op het puntje van je zetel terwijl Lee zich een weg baant door donkere krochten, smalle gangen en andere plekken waar de hel nooit veraf lijkt. Met een vuurwapen dat je met een 3D-printer kan uitbreiden en een matrak onder hoogspanning lukt het om de hapgrage gedrochten op afstand te houden. Eerst ledematen verwijderen helpt om zelf geen klappen of trappen te moeten incasseren. Die tactiek resulteert wel in rondspetterende smurrie die de basis kan vormen voor intergalactische balkenbrij.

Pluim ook voor het sound design. Plotse geluiden achter je, onheilspellend gegrom in de verte, de kille symfonie van een industrieel decor. Zelden een game gespeeld waarbij het geluid je zo kan gijzelen. Een geoefende gamer worstelt zich in tien uurtjes door The Callisto Protocol, maar als je daarvan elke minuut intens beleeft, is die relatief korte speelduur geen minpunt. En dat je en passant klaargestoomd wordt voor het eindexamen van meester-slager is ook mooi meegenomen.(rd)

‘The Callisto Protocol’ is vanaf nu verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X/S, Xbox One en PC