Schrijfster Saskia De Coster kwam in oktober vorig jaar in een woordenwisseling terecht met Tom V., toen ze de Najaarsfoor bezocht met haar zoontje. De vijftiger uit Zoersel schold haar op de Dageraadplaats in Antwerpen meermaals uit voor ‘vies lesbowijf’ en kwam ­dreigend dicht bij haar staan. Haar zoontje ging uit schrik verderop staan. De Coster en haar zoontje waren allebei erg aangedaan door de situatie.

De schrijfster, onder meer bekend van de boeken Eeuwige roem en Wij en ik, deed aangifte van de feiten. Er meldde zich ook nog een getuige bij de politie, die haar verklaring bevestigde. Hij had gezien hoe de beklaagde buiten zinnen was en allerlei homofobe scheldwoorden uitriep.

V. bekende de feiten bij de politie, maar beweerde ook dat De Coster zelf zaken zou hebben geroepen, wat zij zelf ontkent. Ook de getuige omschreef haar als kalm.

Er werd een bemiddelingsprocedure opgestart, maar die werd vroegtijdig stopgezet, omdat de ­beklaagde niet meer reageerde op de uitnodigingen van de justitie­assistent.

De zaak kwam voor de rechter, waar V. moest terechtstaan voor aanzetten tot haat of geweld jegens een persoon. De man was niet aan zijn proefstuk toe, na verschillende eerdere veroordelingen door de politierechtbank.

   • OPINIE: Ik laat het deze keer niet passeren

In deze zaak stuurde hij zijn kat. Hij werd bij verstek veroordeeld tot een effectieve gevangenisstraf van zes maanden en een boete van 800 euro. Hij moet ook een schadevergoeding van 1.000 euro betalen aan De Coster.

De rechtbank achtte het bewezen dat De Coster schade had geleden door de verbale agressie. ­‘Zulke feiten kunnen niet worden getolereerd in de samenleving’, oordeelde de rechter. ‘Om de beklaagde ertoe aan te zetten zich hiervan in de toekomst te onthouden, is het opleggen van een gevangenisstraf en geldboete noodzakelijk.’ Door de veroordeling bij ­verstek kan de man verzet aantekenen.

Goed doel

‘Ik wens niemand zomaar een celstraf of enkelband toe’, reageert De Coster tegenover De Standaard. ‘Deze uitspraak is voor mij geen vergelding, maar een signaal vanuit de rechterlijke macht dat er een grens is overschreden, en dat een fysieke dreiging met emotionele impact niet kan worden aanvaard.’

‘Dit gaat ook niet over mijn ­persoon of mijn specifiek geval. Dit vonnis is een goed signaal voor wie met onverdraagzaamheid te maken krijgt. Het heeft zin om je mond open te doen. Samen staan we sterk.’

De schadevergoeding schenkt De Coster naar eigen zeggen volledig aan mensenrechtenorganisatie Amnesty International.

‘Ik vind het cruciaal dat mensen met elkaar blijven praten, dat er ruimte is voor geweldloze dialoog. Ik stond open voor bemiddeling om een rechtsgang te vermijden, maar hij weigerde dat en dan is het natuurlijk aan de rechter om een streep te trekken onder dit soort geweld. Zou hij alsnog van gedachten veranderen en willen praten? Dan sta ik daar voor open.’