Naar goede gewoonte moesten de renners op de slotdag van deze Driedaagse vroeg uit de veren voor de ochtendrit van 118 met start en aankomst in De Panne. Om half tien trok het peloton zich op gang. Een uitgedund peloton, want een pak renners lieten gaven gewoontegetrouw verstek voor de vroege start. Zo gingen bij Lotto-Soudal een zieke Lars Bak en de Fransman Tony Gallopin niet meer van start.

In tegenstelling tot de voorbije dagen haspelde het peloton de eerste kilometers niet af aan snelheden van boven 50 km/u. Uitstekend nieuws voor renners met vluchtambities. Na enkele kilometers waren negen renners al de pijp uit, het peloton liet begaan. Hun namen: Deltombe, Van Breussegem, Livyns, Looij, Ruijgh, Skaarseth, Reinders, Tsatevich, Barbin. Hun maximale voorsprong: twee minuten.

Onder een prachtig lentezonnetje wilde Marcel Kittel revanche nemen voor zijn sprintnederlaag in de tweede rit, en zette zijn Quick Step-ploeg op kop van het peloton in de achtervolging. Ook Kristoff wilde na zijn ritzege in de winning mood blijven, ook hij liet zijn ploeg achtervolgen. Het kwam de voorgift van de koplopers niet ten goede: bij het ingaan van de twee plaatselijke rondes zat het peloton hen op de hielen.

Valpartij Kittel

Op naar een massasprint in regel, zou je dan denken, maar op 14 kilometer van de meet was Marcel Kittel betrokken bij een valpartij. Zijn blauwe brigade wachtte hem op en bracht de Duitser nog tijdig terug voor de sprint, maar door het wegvallen van Quick-Step voorin duurde het tot twee kilometer voor de meet alvorens met Skaarseth, Van Breusseghem, Looij en Ruijgh de laatste restanten van de kopgroep gegrepen werden.

Kristoff begon in ideale positie aan de sprint, maar Kittel kwam in de slotkilometer als een duivel uit een doosje toch weer voorin opduiken, en ging nog op en over zijn Noorse rivaal. Philippe Gilbert beleefde een rustige ochtend en gaat met een voorsprong van 50 seconden op Brändle naar de slottijdrit van 14 kilometer.

Kittel: “Wonder dat ik nog kon aansluiten”

“Het was eigenlijk een wonder dat ik nog opnieuw aansluiting vond met de kop van het peloton”, verklaarde Marcel Kittel na zijn spurtzege. “Het was echt zeer gevaarlijk met de tramsporen. Er waren dan ook diverse valpartijen. Voor mij gingen ze tegen de grond en ik werd ook opgehouden. Dankzij het labeur van Martinelli en Sabatini kon ik toch opnieuw mijn kans gaan in de sprint.”

“Eigenlijk heeft heel de ploeg fantastisch werk geleverd, vanaf kilometer nul al. Ze hielden de vluchters steeds in het vizier en ik ben dan ook blij dat ik het vandaag wel heb kunnen afmaken. Ik ken de aankomst hier. In 2016 was ik ook al winnaar van de korte rit in lijn. Ik wist dus dat ik binnen de eerste tien de laatste rechte lijn zou moeten indraaien. Ik kon dat gelukkig doen als zesde en dan schoof ik verder op. Alexander Kristoff was sterk maar ik kon hem toch nog voorbij zoeven. Deze zege geeft me weer een pak zelfvertrouwen.”

Volgende woensdag (5 april) wil Kittel als titelhouder scoren in de Scheldeprijs. “Dat is mijn volgend grote doel. Daar wil ik opnieuw uitpakken en het afmaken. Eigenlijk moest ik in de tweede rit van deze Driedaagse ook gewonnen hebben maar toen lukte het niet. Vandaag zette ik dus wel orde op zaken.”