Judoka Matthias Casse knokt zich naar brons op Masters: “Zes medailles op acht toernooien in 2022, da’s niet gebuisd”

Het was werkendag voor judoka Matthias Casse gisteren op de Masters in Jeruzalem. De vice-wereldkampioen had gisteren meer dan zeven minuten nodig om een bronzen medaille uit de brand te slepen tegen de Italiaan Antonio Espositio (IJF 22). De 25-jarige Antwerpenaar, tweede op de wereldranking, had eerder ook al verlengingen nodig om die andere Belg, Sami Chouchi (IJF 9), in de kwartfinale te verslaan.

In de halve finale verloor Casse dan weer na een golden score tegen vice-olympisch kampioen Saeid Mollaei. En dat terwijl hij in november in Baku ook al het hoofd moest buigen voor de 30-jarige Azeri van Iraanse origine. Mollaei verloor vervolgens de finale van Tato Grigalashvili. De Georgiër versterkt zo zijn positie als nummer één nadat hij ook al het WK en EK won. “Ik domineerde Mollaie maar maakte dan een foutje - stom, want ik wilde graag nog eens knallen tegen Tato,” zei Casse. “Ik stond dus dicht bij de finale maar afsluiten met een medaille, da’s ook altijd leuk. Ik moet de nederlaag nog even verteren, maar ga wel met een tevreden gevoel naar huis gaan.”

In Jeruzalem sloot Casse zijn seizoen af, met zes medailles op acht toernooien op de teller - inclusief zilver op het WK en brons op het EK en Masters. “Op die WK-medaille ben ik toch het meeste trots, want dat was mijn voornaamste doel,” maakt hij de balans op. “Ik vocht goed in de finale, het was een spectaculair gevecht maar jammer dat ik mijn titel niet kon verlengen. Dat motiveert me voor 2023. Maar zes op acht... da’s niet gebuisd, hé (lacht). Ik had drie grote doelen - WK, EK en Masters - en drie keer stond ik op het podium. Terwijl het toch niet evident is om drie keer te pieken.”

In Georgië, zo vertelt Casse nog, werd Tato Grigalashvili net uitgeroepen tot Sportman van het Jaar. Die eer zal de Antwerpse judoka niet te beurt vallen - hij haalde zelfs niet de shortlist. “Ik had er ook niet op gerekend en ben er niet mee bezig,” zegt hij nog. “Ik heb gemerkt dat zo’n referendum toch een populariteitswedstrijd is en dat er in België andere sporten populairder zijn dan judo. Vorig jaar volstond zelfs mijn wereldtitel en olympisch brons niet. Ik doe gewoon mijn eigen ding. Ik blijf presteren. Als ik er op een dag op sta, des te beter. Anders zal ik er ook niet van wakker liggen.”

Alle andere Belgen moesten Jeruzalem gisteren met lege handen verlaten. Sami Chouchi knokte zich via de herkansingen naar de kamp om het brons maar liet zich daarin verrassen door de Fransman Alpha Oumar Djalo (IJF 16). En dat terwijl de 29-jarige Brusselaar ’s ochtends nog overtuigend kon winnen van de Kazak Abylaikhan Zhubanazar (IJF 35) en de Duitser Tim Gramkow (IJF 26) - tot hij dan op Casse stootte.

Ook Gaby Willems (IJF 19) greep net naast een medaille in de categorie tot 70 kilo: zij verloor de kamp om het brons van de Japanse Saki Niizoe (IJF 3). De Luikse judoka legde voorheen een prima parcours, met zeges tegen de Britse Kelly Petersen Pollard (IJF 14), Australische Aoife Coughlan (IJF 7) en de Kroatische Lara Cvjetko (IJF 6) - tot ze in de halve finales haar meerdere moest erkennen in de Oostenrijkse Michaele Polleres (IJF 10).

Abdul Malik Umayev (IJF 36) ging er in de eerste ronde al uit ging bij de -73 kg na verlies van de Oezbeek Akhadov (IJF 24).