Simon Mignolet legt de vinger op de Brugse wonde: “De groep moet leren met deze druk om te gaan”

“Niet zozeer de commotie om de trainer, maar vooral het publiek. Zij worden ongeduldig en dan is het aan ons om ermee om te gaan.” Het bleef lange tijd rustig op Olympia, gelaten zelfs. Toen Club in de tweede helft weigerde de match in een beslissende plooi te leggen, rolden de fluitconcerten andermaal van de tribune. Zelfs Hans Vanaken ontsnapte deze keer niet aan de onvrede van de achterban. De kopjes gingen naar beneden, bij zij die de voorbije drie seizoenen - voor sommigen de voorbije zeven maanden - alleen maar bejubeld werden.

“Dit is nieuw voor onze jonge groep”, legde Simon Mignolet het pijnpunt bloot. “Bjorn (Meijer), Abakar (Sylla), Raphael (Onyedika), Nusa die invalt. Maar ook Tajon (Buchanan), Skov (Olsen), Casper (Nielsen). We zijn nooit in een moeilijke periode beland. Het is iets wat we moeten leren. Met die druk omgaan. Als we in de flow zitten, is ’t gemakkelijk. Nu het moeilijker gaat, is de uitdaging groter.”

Mignolet zette Hoefkens uit de wind en sloeg namens de spelersgroep mea culpa: “Als je voor een grote club speelt, moet je elke week winnen. Met die druk omgaan, is moeilijk. Voetbal is vooral een mentaal spelletje. We hebben een jonge groep, die moet leren sterk te zijn. En het is al het ganse seizoen zo: we hebben niet de mentale weerbaarheid om daarmee om te gaan. Zelf heb ik het hier nog niet meegemaakt, maar in het verleden bij andere clubs wel een paar keer.”

Hoe hard de achterban Hoefkens viseert, zo groot is het aandeel van de spelersgroep in deze malaise. Het mentale probleem van Club kwam op tweede kerst, wanneer de nood het hoogst was, opnieuw pijnlijk bloot te liggen. “Als je tegen de figuurlijke wind voetbalt, wordt het extra moeilijk.”

Hoe zwaar de spelers de voorbije tijd ook gefaald hebben, toch zal er de komende dagen maar één iemand het slachtoffer zijn van deze impasse. Carl Hoefkens himself, eerder deze week nog door Mignolet en andere sleutelspelers uit diezelfde figuurlijke wind gezet tijdens gesprekken met het bestuur: “De coach is maar een deeltje van de club. En hij doet er alles aan om dit weer juist te krijgen. Het is niet aan mij, het is de taak van het bestuur om beslissingen te nemen. Ik ben gewoon teleurgesteld dat we de drie punten niet hebben gepakt. Want dat is onze job, en daar zit ik mee.”

Hoe hard Hoefkens en zijn staf ook hun best doen, het tij wil ook na de lange onderbreking niet keren. Nood breekt bijgevolg wet, zo denkt straks ook het bestuur, dat is nu eenmaal eigen aan het voetbal. En dan mag Hoefkens nog de meest gedreven, eerlijke of zelfs goeie trainer zijn. Als de ploeg niet draait, dan lijkt er maar één uitkomst. Als Carl Hoefkens straks daadwerkelijk de laan wordt uit gestuurd, dan heeft zijn spelersgroep hem tijdens de week van de waarheid in ieder geval flink in de steek gelaten.

KIJK. Hoefkens: “Nooit gezegd dat dit doorslaggevende match zou zijn”

Lees ook: KIJK. Boze fans roepen om ontslag Hoefkens wanneer ze hem in het vizier krijgen, Club-coach: “Niemand gezegd dat enkel winst volstond”

Onze watcher ziet dat het lot van Hoefkens nu écht bezegeld lijkt: “Dit Club heeft nood aan een adrenalinestoot. Een doorstart” (+)