In het buitenseizoen zijn er landenprijzen en kampioenschappen. Er is de lucratieve Global Champions Tour en er zijn de hoog gedoteerde Rolex wedstrijden. Dat volstaat voor een paard. Bijgevolg zijn er veel landgenoten die in de winter bedanken voor de wereldbekers. Er is één uitzondering: de Belgische manche in Mechelen, de belangrijkste wedstrijd voor onze landgenoten. ‘Al op 1 januari staat Jumping Mechelen met stip genoteerd in onze agenda van 2023’, zegt de familie Philippaerts. ‘Hier kan je je jaar goedmaken’, klinkt het bij Jos Verlooy. Het publiek laat ons 10 centimeter hoger springen, ervaren de ruiters. Met andere woorden, Jumping Mechelen betekent veel, zo niet alles voor de Belgen. Of zoals Gilles Thomas het samenvat: ‘ik win liever de wereldbeker van Mechelen dan de wereldbekerfinale.’

Kasanova de la Pomme

Koen Vereecke is de revelatie van 2022 en zal dat straks misschien ook zijn in de wereldbeker? Hij werd de eerste dag van Jumping Mechelen al Belgisch indoorkampioen en met Kasanova de la Pomme werd hij de beste Belg in de landencompetitie. Hij springt vanmiddag zijn eerste WB van het jaar: ‘de selectie voor Mechelen is een beloning en bekroning van een mooi seizoen, al heb ik geen ambitie voor de finale. Ik wil Kasanova sparen voor het buitenseizoen en dan denk ik stiekem aan het EK. België is geselecteerd voor de Olympische Spelen van Parijs. Het EK van volgend jaar zal een belangrijke test zijn en daar wil ik me laten zien. Dat is belangrijker dan de WB finale in april.’

Jos Verlooy staat momenteel als eerste Belg op de 25e plaats. Zijn 18 wereldbekerpunten won hij in Washington en Toronto. ‘Als ik me kwalificeer voor de finale zal ik zeker gaan. Dan moet het wel in Mechelen gebeuren. Ik ga bijna moeten winnen om een plaats in de finale af te dwingen want volgend jaar spring ik geen wereldbekers meer. Winnen kan altijd, maar als je naar het deelnemersveld kijkt, is dat niet realistisch. Een mens mag dromen, maar toch.’

Winnen niet evident

Het is duidelijk dat onze ruiters gemotiveerd en gebrand zijn op een goed resultaat in Mechelen, al lijkt winnen voor eigen publiek niet evident. Deze eeuw slaagden daar slechts drie landgenoten in: Dirk Demeersman (2006), Ludo Philippaerts (2008) en Gregory Wathelet (2011). Omdat Jumping Mechelen steeds een heel sterk deelnemersveld over de vloer krijgt. De topaffiche is ditmaal Henrik von Eckermann. De wereldkampioen is nummer 1 van de wereld en de nummer 1 in de WB ranking. De Zweed won 10 jaar geleden al eens in Mechelen. Uit Duitsland verwelkomt Jumping Mechelen twee toppers met een Belgische link: Daniel Deusser uit de Brusselse Stephex stal en Christian Ahlmann van het Limburgse Zangersheide. Deusser en Ahlmann wonnen elk al tweemaal de WB in de Nekkerhal. De vorige twee edities staan op hun naam.

Uit Frankrijk komt ook een sterke delegatie, met Kevin Staut en Julien Epailllard, de nummers drie en vier in de WB stand. Ook Simon Delestre, winnaar in 2015, is van de partij en hij won dinsdag al de BMW Masters. De Fransman vertelt dat hij nergens anders zo’n sportief en dankbaar publiek ervaart en dat werkt aanstekelijk.

Spaarzaam omgaan met paarden

En toch zijn onze landgenoten niet kansloos. Nicola Philippaerts staat op de 35e plaats in de WB stand. Hij sprong nog maar één wereldbeker, in Verona en werd daar vierde met Katanga vh Dingeshof, die straks de WB springt. Gilles Thomas is onze derde landgenoot op de 39e plaats, hij werd vijfde in Helsinki. En dan is er nog Pieter Devos met Toupie de la Roque. ‘Toupie sprong dit jaar vijf foutloze vijfsterren GP’s, won er één en werd eenmaal tweede. Ga ik daarmee de wereldbeker van Mechelen winnen? Geen idee, maar waarom ook niet’, glimlacht Devos, die meer belang hecht aan Jumping Mechelen dan aan de wereldbekers: ‘je moet spaarzaam omgaan met je paarden. Er zijn elke week grote wedstrijden en je kan ze niet allemaal afhaspelen. Daarom dat ik deze winter de wereldbekers links laat liggen. Voor Mechelen maak ik graag een uitzondering. Het is onze thuismatch en heeft een hoger doel dan de WB finale. Toupie sprong begin december in Geneve. Sindsdien is ze niet meer in actie gekomen. Ik denk dat ze klaar is om iets mooi neer te zetten in de Nekkerhal, al heb ik ondertussen geleerd dat zelfs de beste planning en voorbereiding geen garantie is op succes.’