INTERVIEW. Van Himst kende Pelé op én naast het veld: “Hij was een wereldvedette, maar je kon ermee praten”

Interviews met Paul Van Himst, die laat hij liefst plaatsvinden in de koffiebranderij Brésor in Asse-Zellik. Van Himst komt nog bijna dagelijks langs zijn familiebedrijf. En de naam van de firma - een samentrekking van ‘Or du Brésil’ past zelfs wat symbolisch bij Pelé, want was hij niet ook Braziliaans goud? In een van de kantoorruimtes hangt ook een zwartwitfoto van Pelé samen met Eddy Merckx.

“Die komt van mijn benefietwedstrijd bij mijn afscheid als voetballer van Anderlecht (in 1975, red). We speelden met Anderlecht tegen een ploeg van grote spelers die ik gekend heb. Die selectie mocht gezien zijn: behalve Pelé ook Eusebio, Johan Cruijff, Willem van Hanegem... Pelé op mijn afscheidsmatch gaf de grootste voldoening.”

“Ik heb een paar keer met Anderlecht tegen hem gevoetbald. Met zijn club Santos kwam hij galawedstrijden spelen in Europa. Ik denk dat ik de eerste keer tegen Pelé gespeeld heb in 1960 of 1961, toen ik zelf nog heel jong was. Thuis ligt daar nog ergens een foto van. Maar ik heb Pelé pas beter leren kennen in die benefietmatch bij mijn afscheid. Hij was drie dagen in België. Ik ben twee of drie keer gaan eten met Pelé. Na mijn carrière heb ik hem dan nog beter leren kennen bij de opnames van ‘Escape to Victory’ (oorlogsfilm uit 1981 waarin een team gevangenen in een concentratiekamp voetbalt tegen Duitsland en nadien ontsnapt. Van Himst voetbalde als figurant mee naast hoofdrolspelers Sylvester Stallone en Pelé, red.). We zaten een maand lang bijna alle dagen samen, ‘s ochtends ontbijten, ‘s middags eten. En dan filmen. Pelé was een wereldvedette, maar je kon ermee praten, hij was een vriendelijke gast.”

“Ja, en hij sprak mijn naam altijd zo mooi op zijn Braziliaans uit (lacht). Ik heb hem redelijk gekend, maar ik kan ook niet zeggen dat ik een kameraad van hem was. Ik denk dat hij er veel zo van die heeft... Maar die film was toch een speciale herinnering.”

“Toch wel, die was dat al wat gewend. Ik herinner me nog goed dat ze in die film wilden dat Pelé zou scoren met een retro, zijn handelsmerk. Met de voorzetten lukte dat niet zo goed. Dan hebben ze een camera naast de goal gezet en iemand achter de goal de bal laten opgooien, dan was de afstand minder lang. Zo is het gelukt (lacht).”

“Thuis hadden we nog geen televisie, maar met mijn broer gingen we de wedstrijden naar een café in Sint-Pieters-Leeuw kijken. Pelé speelde vanaf de derde match. In de finale scoort hij een prachtig doelpunt dat hem wereldbekend maakte. Ik was nog jong, maar zoals elke jonge voetballer die goed wil worden, zag ik hem toch meteen wat als een voorbeeld.”

“Hij is volgens mij de beste die ik gekend heb, een wereldvedette. In België kan je hem vergelijken met Eddy Merckx, die was ook de beste in alles - of zoals Cassius Clay (Mohammed Ali, red.) in het boksen. De mensen kunnen wel denken nu: ‘Pol, je zegt dat over Pelé omdat je tegen hem gespeeld hebt’, maar het is niet daarom. Ik heb de verschillende generaties meegemaakt. Johan Cruijff staat niet ver onder Pelé. En je hebt Messi, Ronaldo en Maradona... Maar ik vind Pelé de compleetste: hij had een ‘shot’, dribblings, het Braziliaanse samba, souplesse, de jump van een echte kopper, het collectieve en het loopvermogen. Hij liep toch meer dan Messi, die zie je soms wandelen tot hij de bal heeft, dan kun je hem die niet meer afnemen. Maar een voorbeeld van hard werken op het plein is Messi niet. En Maradona had ik minder graag door wat die kerel privé uitgespookt heeft, dat past minder bij mijn levensopvatting.”

“Ik denk het wel.”

“Dat is ooit geschreven door L’Équipe na een interland tussen Frankrijk en België, misschien een van mijn beste wedstrijden ooit. Journalisten kunnen soms overdrijven. Maar die kop stond op het eerste blad: ‘Le Pelé blanc.’ Ik speelde wat op dezelfde positie als Pelé, een vrije rol als aanvallende middenvelder. Ik denk dat mijn slalom wat zoals Pelé was. Ik ging naar de man en kon die voorbij, ook als er daarna nog twee of drie stonden... Ik voetbalde niet achteruit.”

“Brazilië zou een mooie wereldkampioen geweest zijn. Zij hebben nu eenmaal iets wat een ander niet heeft. Maar voetbal hangt zo van omstandigheden af. Zie ook naar België op het WK. Dat zullen we nooit kunnen bewijzen, maar met wat meer geluk had Lukaku twee keer kunnen scoren in die tweede helft tegen Kroatië en dan had België nog ver kunnen raken… De kwaliteit van de ploeg van België is er nog. Maar de eerste twee matchen sputterde er iets. Het plezier was er niet. En als ik dan zie hoe goed Kevin De Bruyne donderdag met Manchester City tegen Leeds speelde… Dat is een heel andere context en hij is daar formidabel omringd, maar dan weet je ook dat hij in die eerste twee WK-matchen niet gelukkig was. Ik vind dat we in de WK-start niet gespeeld hebben om te winnen. Ja mag georganiseerd spelen, maar je moet proberen te winnen. In het moderne voetbal is het vaak een blok tegen een blok, soms té veel…”

“Als ze een Belg zouden nemen en als hij zou willen, zou ik voor Michel Preud’homme durven gaan. Hij heeft het als voetballer en trainer meegemaakt, en hij kan zich goed langs de twee kanten - aan de Vlaamse en Waalse kant - verdedigen.”

“Misschien op die benefietmatch voor mij in Anderlecht, dat zou kunnen. Maar ik ben niet de man om te zeggen: ‘Hier Pelé, drink eens een goede Brésor’. Dat doe ik niet. Maar Pelé zal wel geweten hebben wat goede koffie is. De koffie van Brésor komt uit de streek rond Santos waar hij gespeeld heeft, die streek staat bekend om zijn heel goede koffiebonen.”

Kijk bovenaan dit artikel naar het gesprek met Van Himst