“Mensen denken dat ik Antwerpen heel goed ken omdat ik mijn liefde voor de stad zo vaak uitspreek, maar ik ben 18 jaar lang in het buitenland geweest en heb Antwerpen maar af en toe gezien op een kort bezoekje. Het is nu pas echt tijd om de stad te gaan ontdekken, zoals een toerist.”

Verdediger Toby Alderweireld is dit jaar terug geland in Antwerpen. En dat voelt na jaren van een nomadenbestaan niet alleen voor hem, maar ook voor zijn zoontje Jace, dochtertje Ayla en vrouw Shani meer dan ooit echt als thuiskomen. Ondanks een tegenvallend resultaat op het WK in Qatar met de Rode Duivels, was 2022 voor Toby Alderweireld een jaar met een gouden randje. Hij vervulde zijn rol als kapitein bij Antwerp vlekkeloos, zijn droomhuis in Kapellen kreeg verder vorm en hij kon eindelijk terug Kerst-en Nieuwjaar vieren met vrienden. Er is misschien in heel het jaar maar één klein foutje gebeurd in het gezin Alderweireld. En dat was de kleur van de bikini van Shani tijdens een uitstap naar Plopsaland.

2022 was het jaar van de thuiskomst van het gezin Alderweireld. Hebben jullie je draai al terug gevonden in België?

“We zijn al lang aan het bouwen in Kapellen, ons huis is klaar in mei. Dan is het plaatje pas echt rond en komen we echt thuis. Er is in heel het jaar nog geen moment geweest om stil te staan bij onze situatie. De dag nadat ik mijn contract had getekend bij Antwerpen stond ik al op de eerste training. Daarna volgde het WK en een paar dagen later stond ik opnieuw in Deurne. 2022 was een snelle TGV die nooit stopte. Ik kijk uit naar een beetje rust om op mijn positieven te komen.”

Misschien vind je wel rust in de mancave van je nieuwe huis?

“Ik ben een filmliefhebber dus krijgt het huis een grote cinemakamer waar we met het gezin of met vrienden gezellig samen film kunnen kijken. Die cinemakamer komt in de kelder, heel die kelderverdieping wordt een uit de hand gelopen mancave voor mij. Maar wees gerust, Shani komt in het huis ook niks tekort hoor. Ik ben op mijn vijftiende vertrokken en heb nooit meer een eigen stek gehad. Ik ben ondertussen altijd blijven dromen van een huis in België, ik kijk nu enorm uit naar een thuis voor mijn gezin hier.”

En hoe gaat het de kindjes af, zo opnieuw in hun thuisland waar ze eigenlijk nog nooit gewoond hebben?

“De kindjes zitten nog in de kleuterklas en gaan nu in Kapellen naar school. Ze hebben veel vriendjes en vriendinnetjes en gaan daar af en toe ook spelen na school. Dat is normaal voor de meeste mensen, maar voor ons is dat heel bijzonder. We zijn naar hier gekomen om hen een zo normaal mogelijke jeugd te geven en dat lukt nu. Veel mensen zeggen dat verandering goed is voor kindjes, maar wij willen ze gewoon een normaal en standvastig leven geven. Ayla’s Nederlands is ondertussen ook enorm vooruit gegaan. Ze sprak beter Engels dan Nederlands omdat ze altijd in Groot-Brittannië naar school ging.”

Na het WK gunden veel collega-Duivels zichzelf een luxueuze vakantie. Kevin De Bruyne trok naar Lapland, Courtois zat in de Seychellen. En jij, jij gaat met de kinderen gewoon naar Plopsaland.

“Onze eerste gedachte ging naar onze kinderen toen. Het is ook heel druk voor hen geweest door de verhuis van Qatar naar hier en in mei verhuizen we opnieuw. We wilden doen wat zij het leukste zouden vinden. Kinderen willen niet per se zon, kinderen willen K3 en Plop. We verbleven in een K3 thema-kamer en gingen naar het pretpark op een rustige dag zodat ze nergens moesten aanschuiven. Het leek alsof papa heel de boel voor hen had afgehuurd. Ik ben het reizen na zoveel jaar ondertussen ook een beetje beu. We blijven nu een paar jaar hier en misschien wil ik na mijn carrière nog wel wat van de wereld zien.”

Je stuurde toen foto een wereld in van je gezin. De paarse bikini van Shani viel niet heel erg in de smaak bij de Antwerpsupporters. Heeft ze al een nieuwe de komende zomer?

(Lacht). “Ik heb haar er op aangesproken en de bikini is weggegooid. Mensen maken fouten, mijn vrouw ook.”

Hoe is dat WK ondertussen verteerd?

“Het WK is afgesloten. Ik heb na onze laatste wedstrijd alleen nog maar naar de finale gekeken, de andere wedstrijden wilde ik niet meer volgen. Het was goed dat ik meteen terug naar België kwam en mijn focus terug hier kon leggen op het voetbal. We hadden meer verwacht van het WK, dat zeker. Als ploeg waren we heel teleurgesteld. Maar als ik terugkijk om mijn persoonlijk WK, was ik niet zo slecht. Daar haal ik nog een beetje voldoening uit, maar het resultaat van de ploeg overheerst. Voor ons voelde het qua beleving zoals de andere WK’s. Je leeft daar in een bubbel en gaat van het complex, naar het trainingsveld, naar het stadion en terug. Voor de rest krijgen we niet zo veel mee van wat er buiten leeft.”

Afscheid nemen van de nationale ploeg wil je nog niet, liet je al weten.

“Ik heb dit WK fysiek laten zien dat ik nog goed ben, waarom zou ik dan stoppen? Misschien ligt dat binnen een paar maanden of jaar weer anders, maar ik zie nu nog geen reden om niet voort te gaan. Of de nieuwe coach mij selecteert is een ander verhaal. Ik ben begonnen bij de U15 bij de nationale ploeg en nu ben ik 33 jaar, dat laat je niet zo maar los. Ik ben pas te oud als de prestaties niet meer naargelang zijn. Pas dan ben ik de eerste om te zeggen dat het aan iemand anders is. Hoe dan ook heb ik alles voor mijn land gegeven en zal ik ooit met opgeheven hoofd en met trots stoppen. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, mijn tijd om te gaan zal er nog wel komen, maar is er nu nog niet. Ik heb 127 interlands gespeeld, daar ben ik trots op.”

Je traint dan ook nog altijd als een jong veulen.

“Ik train elke dag. ‘s Ochtends rijd ik vroeg naar Deurne en begin ik te trainen op mezelf om kwart over 7. Daarna ontbijt ik en dan trainen we met de groep. Ik begin liever vroeg, want ik ben toch altijd al wakker. Mijn kinderen zijn mijn wekker en die wekkers staan elke dag om half 7 naast mijn bed. Het is belangrijk dat ik hier bij Antwerp presteer. De verwachtingen zijn hoog en ik draag een grote verantwoordelijkheid. In de geschiedenis is gebleken bij veel spelers dat het niet gemakkelijk is om die verantwoordelijkheid te dragen. Je komt hier in een warm bad, maar ik blijf werken als een topsporter. Ik heb dat ook tegen mijn familie gezegd: ik kom wel terug naar België, maar voetbal blijft mijn nummer één. Ik wil hier presteren en iets neerzetten en dat ben ik ook aan het doen.”

Wat was het mooiste moment van 2022 voor jou?

“Tekenen bij Antwerp samen met mijn vrouw en kinderen erbij. Dan was het voor ons echt officieel: we zijn thuis. Na 18 jaar in het buitenland was dat een heel bijzonder moment. Het klinkt super romantisch, dat besef ik, maar voor mij wordt het niet mooier dan dit. Ik kan mijn eigen stad verdedigen in België en hopelijk ook heel snel in Europa. Als ik mijn carrière vooraf had uitgetekend, had ik het zo gedaan.”

Je stad in Europa verdedigen, dan zijn de doelen voor 2023 ook ineens gezet?

“Ik wil een prijs pakken met Antwerpen. En ik wil de Champions League naar hier brengen. Ik zeg niet dat we dat gaan halen, maar je moet wel dromen. Ik droomde er als vijfjarige van om profvoetballer te worden en hier sta ik. Er is niks mis met werken om je dromen te bereiken, dus ik droom luidop van de Champions League.”

En tussen dat werken en dromen hopelijk nog wat tijd vinden om de stad terug te ontdekken?

“Ik ben begonnen met een eigen bedrijf en verkoop drie verschillende dranken. In de research daarvoor ben ik veel te weten gekomen over Antwerpen en over het Centraal Station, dat op de verpakking staat. Het station van Antwerpen was ooit blijkbaar enkel een soort eindstation. Dat is een mooie filosofie, je moest nergens meer heen als je hier was aangekomen. Want beter dan Antwerpen wordt het niet meer. Ik wil terug toerist in eigen stad zijn en meer leren en dingen ontdekken. Mensen denken dat ik heel de stad ken omdat mijn liefde voor de stad zo groot is, maar dat is niet zo. Ik ben hier bijna 18 jaar niet geweest dus moet alles nog verder ontdekken. Ik hou gewoon enorm van de mensen, het dialect, het bourgondisch leven, de mooie geschiedenis en de mentaliteit van de Antwerpenaars die vinden dat Antwerpen een grootstad is. Ook al is Antwerpen eigenlijk maar een groot dorp.”

Heb je 2022 afgesloten als een gelukkige Toby?

“Ik kon Kerst-en Nieuwjaar eindelijk terug vieren met vrienden en familie, dat is bijna nooit eerder gelukt. Kerst ging door met de familie en met Nieuwjaar kwamen er vrienden op bezoek en gingen de kindjes op tijd naar bed zodat wij heel stil verder konden vieren. Geen heel groot feest dus, maar ik zou het me niet kunnen voorstellen om Nieuwjaar zonder de kinderen te vieren. Voorts kon ik terug naar de bakker op zondag voor brood en charcuterie, dat kan je in geen enkel ander land vinden en heb ik zo gemist. En ik ben terug dicht bij de mooiste stad ter wereld. Ik ben super gelukkig op dit moment.”