Het was groot nieuws in 2005, dat Stephanie Planckaert op zestienjarige leeftijd zwanger was. Iets waar heel Vlaanderen een mening over had, zegt ze in de zetel bij Cooke. Niet noodzakelijk positief. Iets wat moeilijk te vatten was. “Ik ben daar ook even voor in het ziekenhuis beland. Ik las het allemaal. Mensen zeggen dan wel: luister er niet naar, maar je doet dat wel. Je wil weten: waarom vinden ze het fout? Is het misschien waar? Ik heb getwijfeld, vooral aan mezelf. Zijn we zo dom? Hebben we niet goed bekeken? Relativeren op die leeftijd lukt nog niet zo goed. Ik hield de stress zodanig vast, dat ik een paniekaanval kreeg en buikpijn had. Daarop zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Daar hebben ze me gezegd: sluit je even op in je coconnetje. Geen boekskes, geen fora. Blijf weg van alles, op doktersadvies.”

Intussen is Iluna 17 jaar en zijn Christopher en Stephanie al 21 jaar samen. “Ik promoot het niet”, zegt ze. “Ik zou niet willen dat Iluna er morgen mee afkomt, maar ik kan wel zeggen: nu is dat heel plezant. We hebben een goed netwerk, we hebben elkaar en het is ook een heel tof kind.” Het levert een mooie scène op de bühne op. Maar er is meer. Francesco tokkelt op zijn elektrische gitaar. En mama Christa krijgt een lofzang van haar kinderen en kleinkinderen ter ere van haar warme zorgen.