Luc Verhaegen is aan zijn viervoeter Mirra een boezemvriend kwijt. Tot wel vier keer per dag ging hij met haar wandelen in het park Ter Elst in Duffel. “Enthousiast als ze zijn, happen labradors iets naar binnen voor je het goed en wel in de gaten hebt”, zegt hij. “Mirra liep al twee keer een vergiftiging op, maar daar kwam ze telkens door. Toen ze weer begon over te geven en er weer bloed uit haar achterwerk kwam, besefte ik meteen hoe laat het was. Alleen is het deze keer heel anders afgelopen.”

Hoewel het voor Luc buiten kijf staat, zal het in dit geval voor altijd bij een vermoeden van vergiftiging blijven. “In het ziekenhuis werd vastgesteld dat er iets hard vastzat ter hoogte van haar maagklep”, zegt hij. “Om echt te achterhalen wat het is en om 100% te bevestigen dat het om een vergiftiging gaat, zou er een autopsie op Mirra moeten gebeuren. Haar ziekenhuisopname heeft al veel geld gekost, een kost die ik natuurlijk zonder enige tegenzin heb gedragen. Maar nu nog een autopsie erbij betalen, zie ik niet zitten. Mijn meisje heeft zo al meer dan genoeg geleden.”

Toen hij nog in Nederland woonde, had Luc twee labradors die 17 en 18 jaar oud werden. Dat hij Mirra al op 11-jarige leeftijd moet afgeven, doet hem bijzonder veel pijn. “Als je honden zo oud worden als mijn vorige, dan neem je daar ergens vrede mee”, zegt hij. “Maar dit is nu heel erg onverwachts. Ik ben 60 jaar. Mijn dochters wonen in Duitsland en Nederland en hebben allebei een drukke job in de zorg. Ik durf het dus niet aan om nog een nieuwe hond in huis te nemen. Wie weet, overleeft dat beestje mij. Waar gaat het dan nadien terechtkomen?”

Zachtaardige psycholoog

Luc verliest aan Mirra niet alleen een trouwe wandelbuddy, maar ook een zachtaardige psycholoog. “Toen ik 47 jaar was, belandde ik in een heel moeilijke periode in mijn leven”, zegt Luc. “Uiteindelijk nam ik Mirra in huis. Zij trok mij daar mee doorheen. Er wordt wel eens gezegd: ‘je bent een struise vent, je komt hier wel door.’ Dat neemt niet weg dat dit enorm veel pijn doet.”

Omdat hij geen autopsie liet uitvoeren die de vergiftiging van Mirra bevestigt, diende Luc ook geen klacht in bij de politie. Via een oproep op sociale media en via de geijkte media wil hij andere hondenbaasjes vooral oproepen tot extra voorzichtigheid in park Ter Elst. “Heeft iemand er doelbewust iets gelegd? Slokte ze een zakje vergeten drugs van jongeren op? Ik weet het niet, maar Mirra was hier de jongste dagen alleszins niet de enige zieke hond in de buurt. Voor zover ik weet, zijn er van de andere honden gelukkig geen gestorven.”

Burgemeester Sofie Joosen (N-VA), bevoegd voor Dierenwelzijn, stelt dat er bij de gemeente geen melding werd gemaakt van de mogelijke vergiftiging in park Ter Elst, ook niet door andere hondeneigenaars. “Best brengen de betrokkenen ons op de hoogte en vermelden ze ook waar in het park de feiten zich zouden hebben afgespeeld”, zegt ze. “Zo kunnen we gericht ingrijpen als er zich daadwerkelijk een dergelijk probleem blijkt voor te doen.”