We rijden de autosnelweg in Herentals op richting Amsterdam, waar we ‘de superbelg’ van Team Jumbo-Visma te spreken krijgen na de ploegvoorstelling. Maar eerst nog eentje uit the best of van 2022: “De poten onder zijn lijf zijn zo angstaanjagend dat je je kinderen er niet naar kan laten kijken”, schreef de Nederlandse columnist Thijs Zonneveld in AD na de Tour. De Herentalsenaar had net het groen gepakt en zijn ploegmaat Jonas Vingegaard mee aan het geel geholpen. En wij, wij genoten dag na dag van de masterclass koersen die hij gaf.

Wout, we zijn heel fier op wat je dit jaar gepresteerd hebt. Tegelijk maken we ons zorgen. De ploegvoorstelling was een feest met bitterballen en Heineken en je laat geen kans onbenut om te zeggen hoe goed je je voelt bij deze Nederlandse ploeg. Hoeveel procent van jou is al ‘vernederlandst’?

Wout van Aert: “Van sommige dingen uit hun cultuur distantieer ik mij volledig (lacht). Maar ik ben hier heel graag. En er zit letterlijk Nederlands bloed in mij via mijn papa (Henk van Aert, nvdr.), die in België geboren is, maar zoon is van een Nederlandse familie. Het is dus niet verwonderlijk dat ik me heel goed in de mentaliteit kan vinden. Ik zeg graag waar het op staat en dat appreciëren ze hier.”

Ben je hier de absolute leider?

“Neen, dat zou hier niet werken. Ik ben zeker wel één van de leiders. Ik word gehoord, maar de groep blijft altijd het belangrijkste.”

Waar is je groene trui ondertussen? Ergens in een schuif of prominent aan de muur?

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog maar net werk van heb gemaakt om ze thuis op te hangen. Ook de fiets van die dag, helm, schoenen en bril hangen er bij. Ik hecht niet zo veel belang aan trofeeën, maar ik heb zeker wel een zwak voor truitjes. Ik heb ook bewust de trui die ik droeg in Parijs bij de finish bijgehouden. Daar hing ook het rode rugnummer op van de superstrijdlust. Die trui geeft perfect weer wat de Tour voor mij betekende.”

Kan het nu nog beter? Of anders gezegd: vind je van jezelf dat het nog beter moet?

“Ik ben altijd op zoek naar een beter niveau. Qua resultaten hoeft het daarom niet méér te zijn. Ik verleg mijn focus wel graag naar dingen die ik nog niet bereikt heb. In die mate dat ik na de perfecte Tour van onze ploeg even het gevoel had dat het een eindpunt zou kunnen zijn, dat ik misschien niet meteen terug moest. Maar al snel begon het te kriebelen om me weer te tonen in de allergrootste koers die er bestaat. Daarnaast is het duidelijk dat ik bij de voorjaarsklassiekers nog de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix toe te voegen heb, dus daar wil ik echt voor gaan. Het zijn helaas ook de twee moeilijkste.”

Wat is het mooiste compliment dat je dit jaar hebt gekregen?

“Moeilijk... (denkt even na) Ik heb er waarschijnlijk te weinig bij stilgestaan welke complimenten ik heb gekregen.”

Ik herinner me bijvoorbeeld dat ze je de meest complete renner van het peloton noemden.

“Dat raakt me wel. Ik denk dat ik achteraf pas goed besefte hoe mensen de Tour hebben beleefd. Ik ben alleszins heel trots op de indruk die ik daar heb kunnen nalaten.”

Geniet je genoeg van deze succesjaren?

“Misschien te weinig. De eerste twee weken na de Tour was ik bijvoorbeeld helemaal niet gezond. Al op de dag van de laatste rit naar de Champs-Élysées was ik ziek door de decompressie. Ondanks dat kwamen er nog wat verplichtingen op me af. En vanaf het moment dat ik me weer goed voelde, was het al tijd om me te concentreren op het najaar. En zo is het allemaal snel voorbij gegaan.”

“Wel heeft mijn vrouw op 31 oktober een verrassingsfeestje georganiseerd voor mij. Ik vroeg me eerst af waarom dat nodig was. Ik was toch niet jarig, of zo? Maar dat was haar manier om te zeggen dat ik toch eens mocht stilstaan bij die groene trui. Het feestje was trouwens pas op 1 november gedaan. Het was plezant.”

Je bent iemand die ongelofelijk diep kan gaan, zowel op training als in de wedstrijden. Hoe hou je het keer op keer vol om jezelf zo pijn te doen?

“Als ik koers, dan wil ik er helemaal voor gaan. Dat is sterker dan mezelf, dat zit in mij. Dat is ook zo op training. Dan neem ik me vaak voor om het eens iets rustiger aan te doen. Maar eens ik op de fiets zit, dan kan ik het niet laten. Ik heb moeite om naar mijn lichaam te luisteren, ik wil soms te veel doen. Maar anderzijds denk ik ook dat het net dat kantje van mij is dat me ver heeft gebracht.”

Je hoort bij het selecte kransje van absolute wereldtoppers. Hoeveel jaren ga je je supporters nog op dit niveau kunnen verwennen?

“Dat heb ik deels zelf in de hand, maar deels zal het ook afhangen van de mensen die rond mij fietsen. Als die op een bepaalde dag sneller blijken te gaan dan ik, dan is het zo. Maar op dit moment denk ik dat ik bij de beste van de wereld hoor en heb ik zeker nog de instelling om mij jaar na jaar te blijven verbeteren en aan details te blijven werken. Enkel zo blijf je aan de top. Ik heb het trouwens niet zo voor die vragen over wie nu de allerbeste is. Dat is altijd appelen met peren vergelijken.”

Toch even dit: als we het over vergelijken hebben, dan is de naam Remco Evenepoel in Vlaanderen nooit veraf. Ondanks je boerenjaar heeft een Belg zo mogelijk nog straffer gedaan door wereldkampioen te worden en de Vuelta te winnen. Hoe kijk je daar naar?

“Voor wat hij gedaan heeft, zijn alleen superlatieven mogelijk. De manier waarop hij de Vuelta won, is voor mij het meest bijzondere. Ik wist al dat hij subliem kon zijn in eendagskoersen, in die zin waren zijn overwinningen op het WK in Australië en andere grote koersen voor mij geen verrassing. Maar nu heeft hij ook laten zien dat hij het drie weken kan volhouden in een grote ronde. Dat is speciaal.”

Laat je je nog opjagen door kritiek of straffe meningen over jou?

“Niemand is immuun voor kritiek, ook ik niet. Maar ik lig er veel minder wakker van dan vroeger. Als je nog maar net in het middelpunt van de aandacht staat, dan is het wennen dat plots iedereen een mening over je heeft. Nu weet ik veel beter op voorhand wat er gaat komen na een bepaalde koers of gebeurtenis.”

Heb je het gevoel dat de aandacht voor jou het laatste jaar nog is toegenomen?

“Ik denk altijd dat het niet nog erger kan, maar het is nog meer geworden. Dat gaat dan bijvoorbeeld over mensen die aan mijn deur staan. Dat gebeurt ongeveer wekelijks. Ze vragen truitjes of ze hebben één of ander uniek verhaal voor een goed doel. Meestal – als het niet uitkomt – doe ik gewoon niet open. Als mensen me buitenshuis aanspreken, dan probeer ik wel altijd vriendelijk te blijven. Maar tegelijk ben ik er ook assertiever in geworden en zeg ik het ook als het eens echt niet past.”

Ge je pakweg nog zelf naar de winkel?

“Dat was nooit één van mijn favoriete bezigheden tout court, dus dat gebeurt maar zelden. Ik heb het wel eens met Sarah over dat constante aanklampen. De conclusie is dan altijd dat ik niet moet thuisblijven omdat ik schrik zou hebben dat ze me gaan aanspreken tijdens pakweg een etentje of als ik een koffie ga drinken na een training. Dan zou ik alleen mezelf straffen. Ik ga dan liever wél, ook al weet ik op voorhand dat ik dan al eens een selfie zal moeten laten nemen.”

Je staat net zoals vorig jaar op de tweede plaats in onze lijst. Tevreden mee?

“Je hebt me net gezegd wie er op één staat. Ik kan alleen maar zeggen dat ik opgelucht ben dat ze op jullie redactie een verstandige keuze hebben gemaakt (lacht). Ik beoefen maar sport. Het is heel leuk om mensen op die manier een goed gevoel te bezorgen of te entertainen en ik ben heel dankbaar dat dat mijn job is. Maar meer dan dat is het ook niet.”

Heeft zoontje Georges, die op 4 januari twee jaar is geworden, al door wat zijn papa voor de kost doet?

“Hij kan het al goed uitleggen, maar hij is nog wat klein om echt te beseffen wat ik doe. Hij herkent wel alles wat met mij te maken heeft. Als hij een truitje van de ploeg ziet op tv, dan denkt hij meteen aan mij. Ik hoop vooral dat hij nog niet beseft dat ik meer weg ben dan dat ik thuis ben.”

Waar zou je hem het meest blij mee maken voor zijn verjaardag: een broertje of zusje, ofwel nog een grote overwinning op het palmares van papa?

“Euh, dat weet ik niet. Ik zal het straks eens vragen als ik thuis kom, dan zie ik hem voor het eerst in twee weken terug.”

LEES OOK. Wout van Aert maakt drastische keuzes in 2023: alles om nog frisser te zijn op de momenten die hij heeft aangestipt