Op 23 december 2020 nam het leven van de man uit Linter een drastische wending. Tijdens het bouwverlof keerde hij even terug naar zijn houtbouwskeletbedrijf Omniwood langs de Nijverheidslaan in Sint-Truiden, om zijn aanhangwagen en autobanden op te pikken. De veertiger parkeerde zijn Land Rover naast het bedrijf. Toen hij terugkeerde, zat Jacques V. achter het stuur. Henot probeerde de diefstal te verijdelen, maar de dader kegelde hem omver. Het slachtoffer brak al zijn ribben, liep inwendige bloedingen op en sukkelde met een klaplong. Hij was een tijdje in levensgevaar en geruime tijd arbeidsongeschikt. “Het scheelde niet veel of we stonden voor assisen”, luidde het op het proces. Grote afwezige toen was Jacques V. Hij voelde er niet veel voor om naar Hasselt af te zakken.

Hardleers

De dader is een draaideurcrimineel met een strafblad om u tegen te zeggen. Volgens de procureur staat er op zijn strafregister in totaal al 31,5 jaar cel. Dat wordt nu nog eens aangedikt met acht jaar. Naast de feiten in Sint-Truiden is Jacques V. ook nog veroordeeld voor drie autodiefstallen. In Brugge, Oostende en Nijvel ging hij telkens met een wagen aan de haal. Met een daarvan maakte Jacques V. de oversteek naar Sint-Truiden om de Land Rover van Henot te stelen.

De verdediging vroeg tijdens het proces tevergeefs de opslorping van straf met een eerdere veroordeling in Mechelen. Toen kreeg Jacques V. 18 maanden cel. “Die straf volstaat niet als bestraffing voor deze misdrijven”, is het vonnis duidelijk. De rechter heeft het over een hardleerse dader die geen lessen trekt uit het verleden. “Er is geen respect voor andermans goederen. Beklaagde heeft een gebrekkig norm- en waardebesef.”

Het komt de veelpleger op acht jaar cel en ruim 6.500 euro proceskosten te staan. Aan drie burgerlijke partijen is de Luxemburger 52.240 euro verschuldigd. Om de schadevergoeding voor Henot te kunnen begroten, heeft de rechter een deskundige aangesteld.

Loslaten

Peter Henot houdt een dubbel gevoel over aan het vonnis. “De uitspraak geeft me toch een beetje een gevoel van rechtvaardigheid, maar een opluchting is het niet. Al maakt het voor mij geen verschil meer, maar ik zou het heel erg vinden om later weer in de krant te moeten lezen dat hij een slachtoffer zou hebben gemaakt. Hij had al zoveel feiten gepleegd voor hij mij aanreed en is uiteindelijk weer op vrije voeten terechtgekomen. Dan schort er toch wat met de rechtspleging. Daarnaast ben ik zeer weinig te weten gekomen en zit ik nog met veel vragen over de feiten op zich. En natuurlijk blijft het jammer dat ik de man nooit in het gezicht heb kunnen kijken. Gelukkig kan ik sinds het proces alles toch wat loslaten.”