De memoires van de Britse prins Harry is zowat het snelst verkopende non-fictie boek in het Verenigd Koninkrijk ooit geworden, nadat het dinsdag officieel in de Britse boekhandels te verkrijgen was. “Voor zover wij weten, zijn de enige boeken die op hun eerste dag meer verkocht zijn, die met de andere Harry (Potter) in de hoofdrol”, zei de managing director van uitgeverij Penguin Random House. De inhoud van het boek lekte afgelopen week al uit doordat Spaanse boekhandels het te vroeg over de toonbank lieten gaan. En nu de officiële publicatie achter de rug is, hebben de Britse en Amerikaanse media ook hun mening gevormd over Spare van prins Harry. En die lopen niet al te veel uiteen.

De Britse tabloid The Independent focust in een editorial vooral op het feit dat de prins “de missie om het medialandschap in het VK te veranderen” als zijn “levenswerk” zag. “Maar hij legde niet uit wat hij precies bedoelde”, schrijft The Independent. Ze beschrijven hoe Harry en Meghan al verschillende rechtszaken startten tegen tabloids, maar “het is één ding om bij ongunstige of oneerlijke verhalen over jezelf als eerste - en niet als laatste - redmiddel naar de rechter te stappen. Het is iets heel anders om een hele bedrijfstak op zinvolle wijze te hervormen of te reguleren. En het is ook de vraag of de algemene democratische waarden, en de rechten op vrije meningsuiting die daaraan ten grondslag liggen, zouden worden verbeterd door de tussenkomst van een boze prins uit Californië.”

(Lees verder onder de foto)

Alexandra Jacobs van The New York Times schrijft dan weer over een opvallende paradox in het hele verhaal. “In de volmondige afwijzing door de prins van roem en royalty met alle strafbare inbreuken op zijn privacy, is hij alleen maar beroemder geworden, zo niet vorstelijker, door zijn nabijheid tot de troon in te ruilen voor de nummer 1-positie op kussens tegenover Oprah en Anderson Cooper”, schrijft ze. Daarna gaat ze verder: “Met Harry & Meghan, de wazige Netflix-serie die aan dit boek voorafgaat, zijn hij en de hertogin nu misschien wel overbelicht. (Misschien is dit onderdeel van het grote plan, om nieuwsgierigen weg te jagen door ze te vervelen).”

Haar collega Sarah Lyall bevestigt dat laatste in haar review van het boek. “Zelfs in de Verenigde Staten, die een zwak hebben voor royals in ballingschap en over het algemeen een grotere tolerantie hebben dan Groot-Brittannië voor verlossende verhalen over het overwinnen van trauma’s en familiedisfuncties, is er een gevoel dat het publiek maar zoveel onthullingen kan verdragen.” Dat Amerikaanse talkshows nu zelfs sketches maken over passages in het boek is volgens haar geen goed teken.

(Lees verder onder de foto)

Maar mogelijk is dit nog niet het einde. Marina Hyde, columniste bij The Guardian, schrijft dat dit misschien nog maar het eerste deel is binnen het verhaal van Harry en Meghan. “Zal het ooit ophouden? Moeilijk te zeggen.”

Zij schrijft ook dat Harry en zijn ghostwriter mogelijk een nieuw genre hebben uitgevonden met zijn memoires. Het ene moment lees je over de vreselijke droeve jeugd die de prins had. Een beetje later gaat het over de penis van de prins die er bijna afgevroren was tijdens een trip naar de Noordpool. Maar Hyde stelt zich ook nog een belangrijke vraag: “De grote, onbeantwoorde vraag na deze laatste golf van onthullingen is: wat zegt het over ons? Wat zegt het over Groot-Brittannië dat deze gebroken en door pijn geteisterde groep onze eerste familie is?”, vraagt ze zich af. “Het heeft het Verenigd Koninkrijk afgelopen week weer een nieuwe manier geboden om op het wereldtoneel gek, vreemd en chaotisch over te komen.”