Wil iemand bij de openbare omroep alsjeblieft weer de plooien gladstrijken met Marcel Vanthilt?

Wie mag straks naar Liverpool, de heimat van de Beatles, Echo & The Bunnymen en – kwestie om een béétje in de sfeer van Eurosong te blijven – Frankie Goes To Hollywood? Onze zendeling heet Gustaph met ‘Because of You’. Een verdienstelijke achtergrondzanger, die zijn douze points eerder wilde verzilveren in de schaduw van Sennek en Hooverphonic. Op eigen houtje werd zijn persoonlijkheid haastig bij elkaar gegrabbeld in de garderobe van Boy George, Jim Carrey in The Mask en een luidruchtige flamencodanser. Aardige zangstem, daar niet van. Maar op een bedje van bleekneuzige chicagohouse hoorde je deze lieve gozer almaar uitgekauwde oneliners ophoesten, met een zorgvuldig gecoiffeerde espuma van barricadeleuzen. Kan je op basis van barmhartigheid winnen? Dan hebben we de zege geheid te pakken.

“’t Is ni waar”, frazelde Gustaph, trillend als een espenblad, toen hij zaterdagavond opgestuwd werd in de vaart der volkeren. Dat gebeurde na een stemronde die haast uit een draaiboek leek te komen, om de spanning hoog op te drijven. De laureaat werd bepaald door de stem van het publiek en een vakjury. Bij géén van beiden bleek Gustaph de koploper. Een moeizame televoting wees uit dat de doordeweekse gruttenpop van The Starlings het best aansloot bij het Volksempfinden. De vakjury had dan weer – niet onterecht – een zwak voor Gala Dragot die Billie Eilish onbeschroomd nabootste. Zij zouden respectievelijk stranden op twee en drie in de einduitslag.

Chérine gold als topfavoriet, maar moest vrede nemen met een vierde plaats. Vooraf hadden we nochtans ons schamele have en goed durven inzetten op dit rooskleurig rariteitenkabinetje, dat geurde naar kauwgomballen en onverwerkte kindertrauma’s. De hoge noten in de finale kwamen er helaas uit als akelige barensweeën. En alsof de monteur van dienst chagrijnig was om zijn weekendcorvee, koos die linkmiegel natuurlijk net dat onzalige segment uit ter herhaling tijdens de televoting.

Oprechte vraag: keek de celebrity-jury eigenlijk aan tegen rieken, toortsen, pek en veren in de coulissen van Paleis 12? Wat een zootje ruggengraatloze zakkenwassers. Niemand gaf weerwerk toen Chérine de toonladder vlerkerig omver schopte, of Loredana een zwakzinnig een-tweetje opvoerde met een robot. Er werd hooguit gefezeld dat The Starlings te opzichtig jatmoos bij Ed Sheeran speelde. Maar dat Ameerah haar beats ontvreemd had bij Kanye West, of Gala zich opwierp als Billie Eilish met humaniorastreken? Dàt kon kennelijk probleemloos passeren.

Even wraakroepend: de winnaar was te onzent al beklonken toen Loredana een indrukwekkende strot opzette bij een cover van Conchita Wurst. Die winnende Eurosong paste haar zoveel beter om het lijf dan de opgepoetste Eurotrash die ze zelf in de schoot geworpen kreeg. Maar de jury gaf geen kik of fuck. Meer olifanten in deze kamer dan in de godvergeten savanne. Wil iemand bij de openbare omroep alsjeblieft terug de plooien gladstrijken met Marcel Vanthilt?