Na ‘Onze natuur, de film’, nu ook de docureeks: ‘De warme, diepe stem van Wim Opbrouck doet aan David Attenborough denken’

Onze natuur lokte ruim 275.000 kijkers, een onverhoopt succes?

“Ik wist op voorhand niet goed wat te verwachten. Maar ik ben erg blij dat de film zoveel mensen beroert. Ik vind het ook hartverwarmend dat de film verschillende generaties weet te bekoren. Dat de film is uitgegroeid tot een echte familiefilm, waar (groot)ouders met hun (klein)kinderen naartoe gingen, ligt wellicht mee aan de basis van het succes, ook al hadden we dat niet voor ogen.

“Wat mij vooral heeft verrast is hoe mensen soms door onvoorspelbare dingen worden geraakt. Zo blijkt het verhaal over de lentevuurspin veel mensen bij te blijven. Dat maakt des te duidelijker dat het niet altijd over leeuwen of tijgers moet gaan, maar dat alles boeiend kan zijn als je het op de juiste manier brengt.

Waarom zou wie de film al heeft gezien nog naar de ­documentaire kijken?

“De film is slechts een voorproefje. Daarin volgen we een beperkt aantal soorten zoals vossen, eekhoorns en everzwijnen door de seizoenen heen. Om er een rode draad in te krijgen hebben we harde keuzes moeten maken. Prachtig materiaal is gesneuveld omdat het niet in het verhaal paste. Zoals de jacht van de zeldzame wilde kat, een van mijn persoonlijke favorieten. Of eikelmuizen die ’s nachts worden belaagd door een kerkuil en strontvliegen die zich voortplanten op een koeienvlaai.

“Het is zeker niet zo dat de film een soort best of is en we met de overschot deze reeks hebben gemaakt. Integendeel, het was van bij aanvang van dit project de bedoeling om een zevendelige reeks te maken. Het idee om ook een film te maken is pas later gekomen. In de reeks zitten zoveel meer soorten en verhalen die we in de film niet kwijt konden.”

Matteo Simoni maakte als verteller plaats voor Wim ­Opbrouck.

“Ik denk dat de frisse, wat jeugdigere stem van Matteo goed heeft gewerkt om een breed filmpubliek aan te spreken. De warme, diepe stem van Wim doet wat meer aan David Attenborough denken en kan wellicht het docupubliek beter bekoren.”

De reeks is ook anders ­opgebouwd?

“Het oorspronkelijke idee was om elke aflevering van de reeks aan één biotoop te wijden. Maar dat wrong, omdat bijvoorbeeld bossen er toch anders uitzien op verschillende plaatsen in ons land. Daarom hebben we voor natuurelementen als rode draad gekozen: water, aarde, lucht, hout, vuur en steen. Dat geeft ook meer vrijheid om verschillende verhalen te vertellen. Zo zie je in de aflevering over water zowel bevers, zeehonden als boomvalken die op libellen jagen.

De mens komt in de reeks meer in beeld.

“In de film toonden we al hoe dieren zich aanpassen aan de mens. Hoe vossen bijvoorbeeld vuilniszakken plunderen of ­ooievaars op afvalbergen leven. In de reeks besteden we meer aandacht aan hoe de mens biotopen bedreigt, bijvoorbeeld met onze bouwdrang en door de klimaatverandering. Er zijn prachtige gebieden in België, maar ze zijn helaas vaak erg klein en versnipperd. Dat maakt dat soorten sneller in de problemen komen. Denk bijvoorbeeld aan heikikkers die bij droogte weinig uitwijkmogelijkheid hebben.

“De impact van de mens komt het meest aan bod in de aflevering rond steen en in de zevende aflevering. Daarin gunnen we niet alleen een blik achter de schermen, maar praten we ook met wetenschappers over hoe de natuur er in België voor staat en wat we kunnen doen om het tij te keren.”

Smaakt dit naar meer of vinden we u in de toekomst toch opnieuw in het regenwoud of op de Galapagoseilanden?

“Na dit succes rijst natuurlijk de vraag of we nog iets kunnen doen rond de natuur in België, maar er zijn nog geen concrete plannen. Wat mij betreft zijn we over onze natuur nog lang niet uitverteld.”

Onze natuur, elke woensdag om 21.20 op Canvas.