Na twee weken afwezigheid zou Rani De Coninck maandag weer te horen zijn op Joe. Dat was het plan toch. Maar het ging niet, zo maakt ze duidelijk in de zelf geschreven brief. Die vat aan met: “Dag liefste radiomaatje. Ik schrijf je een brief omdat ik er niet kan zijn vandaag. Wil je hem voorlezen voor de luisteraars alsjeblief?” Ze had ernaar uitgekeken om terug te zijn, zo schrijft ze nog, “maar ik moet de pauzeknop nog even ingedrukt houden.”

Wat volgt, is een moedig relaas van een erg zware periode. “Enkele weken geleden sloeg in onze vriendenkring het noodlot toe en oude wonden zijn plots weer pijnlijk opengegaan.” Ze gaat dan terug naar 37 jaar geleden, toen haar 23-jarige zus tijdens een verkeersongeval om het leven kwam. “Toen verloor ons gezin een lieve dochter, zus, partner en moeder. Ik heb dat grote verlies nooit verzwegen. Ik vertelde altijd en overal dat ik voor twee leef en dat we elke dag naar het goede moeten blijven zoeken. Het leven is veel te kort om niet ten volle te genieten. There’s always a reason to smile, just find it.”

Maar de reden om te lachen vindt ze even niet meer. “Door het verlies bij onze vrienden een half jaar geleden kraakte de pijn van het verlies van mijn grote zus plots door mijn ziel. De wonde ligt nu helemaal open, maar ik wil het verdriet deze keer niet onderdrukken en de kwetsuur niet toedrukken. Ik wil mijn kwetsbaarheid toelaten.”

Ze wil weer radio maken en mensen blij maken, maar nu nog niet. “Ik ben overvallen door verdriet van vroeger en plezier maken doet nu even heel veel pijn.” Ze vraagt Van Brussel niet op haar te wachten om plezier te maken. Hij werd er emotioneel van terwijl hij het voorlas.