Haar eigen De Drie Wijzen-ster en een dekentje van de Eén-soap Thuis stonden samen met tal andere memorabilia uit haar VRT-verleden prominent bij de urne opgesteld. De toon was meteen gezet voor een sobere uitvaartdienst. Vriendin en overbuurvrouw Ann Van Holderbeke (58) schetste het rijkgevulde leven van Albertine, die ervan hield om in de belangstelling te staan.

“De Expo van 1958 was de start van je tv-carrière. Je werkte er als hostess en kwam zo in contact met het Amerikaans Theater en dan ook de toenmalige BRT. Niets of niemand kon je vanaf dat moment nog tegenhouden om de trouwste fan te worden van de Vlaamse televisieomroep.” (Lees verder onder de foto)

“Doorheen vele jaren was je er kind aan huis. Je ging er zo vaak naartoe dat de mensen dachten dat je er werkte. Trotser kon je niet zijn. Je kwam er ook veel bekende figuren tegen waar je met veel ontzag over sprak: Ivan de Vadder, Marcel Vanthilt, Jaak Van Assche, Phara de Aguirre, Martine Tanghe, Jan Van Rompaey tot zelfs Jean-Luc Dehaene. Tot het einde was je echter de allergrootste fan van Ivo Belet.”

Paus tweemaal ontmoet

“Je sleurde vrienden, familie en buren mee naar programma’s als de De Drie Wijzen, De Zevende Dag of Volt. De ster die je meekreeg na je deelname aan De Drie Wijzen kreeg een prominente plek. Ik herinner mij ook dat je eens koffie en koekjes naar de mensen van de nieuwsredactie mocht brengen. “Ik ben wel van de VRT hè”, zei je toen superfier. “Over elk van hen had je wel een verhaal dat je ook meerdere keren hebt verteld.”

Tot twee keer toe had Albertine ook een ontmoeting met paus Johannes Paulus II. “‘Dat gaan er mij niet veel nadoen’”, zei ze altijd. De foto die in de kamer van het rusthuis stond, werd aan iedereen die binnenkwam meermaals getoond en het verhaal elke keer in geuren in kleuren verteld. Je had altijd heel veel bezoek in je huisje. Vrienden, familie en buren waren altijd allemaal welkom.”

Legendarisch

“Je deelname aan het Eén-programma Hallo Televisie! is legendarisch te noemen. Je werd plots dé BV van Wolvertem en omstreken. Boodschappen doen met jou werd een aaneenschakeling van stoppen, wachten, zwaaien en praten met de mensen. Dat was echt ge-niéten voor haar. Albertintje, je was klein van gestalte maar groots in je daden. Het was een voorrecht jou gekend te hebben”, klonk het tot besluit.

Op de tonen van Will Tura’s liedje Alleen Gaan kon iedereen daarna nog een finale groet brengen aan Albertine.