Direct naar artikelinhoud
Website logo
De 7 Hoofdzondenkijktip: 'James de musical'

Metejoor in ‘James de musical’: ‘Toen mijn vriend Tim zich van het leven beroofde, ervoer ik een diep gevoel van machteloosheid’

Metejoor in ‘James de musical’: ‘Toen mijn vriend Tim zich van het leven beroofde, ervoer ik een diep gevoel van machteloosheid’
Beeld Play Media

‘Het leven is een musical’, zingt James Cooke aan het begin van elke aflevering van ‘James de Musical’, en voor zijn centrale gast van vanavond zou dat weleens echt kunnen kloppen. Joris ‘Metejoor’ van Rossem ging van turnleraar naar Vlaamse superster en hield er onderweg een ongewoon eerbetoon van DAAN aan over. Maar er waren ook moeilijke momenten, zoals de zelfdoding van zijn vriend Tim en de faalangst waar Metejoor mee kampte. Hindernissen op het pad des levens die hij ook bij Humo’s biechtvader uitgebreid besprak: ‘Als die juf me anders had aangepakt, was ik misschien een andere Joris geworden. Sindsdien speelde faalangst me parten.’

Dit artikel verscheen oorspronkelijk 26 januari 2023 op Humo.

‘James de musical’ met Metejoor, donderdag 18 januari om 21.15 op Play4

On se tutoie in de Kempen. ‘De Jore’, zo noemen Turnhoutenaars aan wie ik de weg naar het huis van Metejoor vraag hun beroemde stadgenoot. Dat huis blijkt een villa in het groen te zijn, waar de zanger nog maar pas woont met zijn vriendin Britt en zijn twee plusdochtertjes, wier donzige slofjes netjes naast de deurmat liggen. De zanger schotelt me meteen een bessensmoothie voor, recht uit de blender – in een vorig leven was Joris van Rossem turnleraar én gezondheidscoach. De eerste hoofdzonde laat zich raden.

IJDELHEID

JORIS VAN ROSSEM «Vroeger was ik heel ijdel, op het ziekelijke af. Uit onzekerheid. Op de middelbare school had ik acne, zie je. Ik zat ook een jaartje vooruit, waardoor ik in de klas zat met gasten die al een baard hadden. Dan leende ik de camouflagestick van mijn zus om die acne weg te schminken. Wat op de speelplaats natuurlijk tot hilarische taferelen leidde: ‘Hoe, hedde gij schmink op?’ (lacht) Ik ben lang blijven vinden dat ik er niet zo bijzonder uitzag. Pas rond mijn 23ste begon ik vrouwen te geloven die zeiden: ‘Je ziet er goed uit, Joris.’ Ik gaf les in fitnesscentra – spinning en aerobics. En ja, dan werd er weleens enthousiast gereageerd op die jonge kerel vooraan (lacht).

»Mijn ijdelste periode heb ik beleefd toen ik met een groepje vrienden in een fitnessclub zat. We wilden fit zijn, maar we wilden er ook goed uitzien. Zo afgetraind mogelijk zelfs, we waren daar vrij extreem in. Ik werkte destijds als gezondheids- en bewegingscoach, en dan heb je toch een voorbeeldfunctie.

»De voorbije jaren waren mijn minst ijdele jaren. Dat komt doordat ik veel zelfverzekerder ben geworden. Gisteren ben ik de Colruyt binnengewandeld in een korte broek en een vieze trui, nadat ik had gefitnest. Dat zou ik vroeger nooit gedurfd hebben. Het heeft lang geduurd, maar ik neem mezelf nu zoals ik ben.

»Vroeger wilde ik ook geen enkel feestje missen, omdat ik er anders misschien niet meer bij hoorde. Ook dat is totaal wég. Ik ben graag alleen thuis, met mijn gezin. Als zanger kom ik al genoeg op drukke events. Ik neem nu meer afstand van mensen. Vrienden en familie zeggen soms: ‘Heb je het misschien hoog in je bol gekregen?’ Maar ik voel me helemaal niet beter dan anderen. Ik hoef gewoon niet meer overal bij te zijn.»

HUMO IJdelheid kan ook een teken van hoogmoed zijn. Heb je in de showbizz al arrogante mensen ontmoet?

VAN ROSSEM «Ik zal nooit tegen iemand zeggen: ‘Ga dat eens halen.’ Anderen heb ik dat wél al zien doen, backstage bijvoorbeeld. Dan denk ik: oei, die vindt zichzelf superieur. Maar ik heb evengoed ontdekt dat we te snel denken dat bekende mensen arrogant zijn. Hier in het dorp komen mensen naar me toe: ‘Zeg Joris, waarom zien we je niet meer in ons café?’ Dan zeg ik: ‘Ik ben één keer binnengesprongen en werd constant aangesproken.’

»Onlangs wilde ik in een discotheek het slot van een reeks shows vieren met mijn band en wat vrienden. Dat feest is niet doorgegaan, omdat er een hele rij stond van mensen die met me op de foto wilden. Natuurlijk is dat een gigantische eer: die mensen kunnen zich vinden in mijn nummers, en dus in mijn gevoelens. (Wijst naar zijn arm) Kijk, ik krijg daar kippenvel van. Maar vanwege zulke situaties ga je je ook afzonderen.

»Vroeger dacht ik zelf, als jonge gast in discotheken: zie die bekende mensen daar speciaal doen in de vipruimte. Nu besef ik dat ze daar misschien gewoon even tot rust willen komen. Eigenlijk word je daarnaartoe gedúwd, hè, naar dat afgesloten stukje.»

IJDELHEID
Beeld Guy Kokken

HEBZUCHT

HUMO Welke rol speelt geld in je leven?

VAN ROSSEM «Ik ben altijd al met centen bezig geweest. Ik was zo’n kind dat al vroeg een spaarpot wilde. Ik stak er consequent stukken van 20 Belgische frank in. Later ging ik van die plastic rolletjes halen om er mijn kleingeld in te sorteren. Keitof om daar dan mee naar de bank te gaan, voor op het spaarboekje.

»Vanaf de dag dat ik afstudeerde, ben ik gaan werken, werken, werken. Ik had een job als sportleraar in een school, was personal trainer, werkte als jeugdcoördinator bij een voetbalclub én gaf les in een fitnessclub. Door te werken en te sparen hoopte ik ooit een huis te kunnen kopen en zonder financiële problemen te kunnen leven. Voor zulke problemen ben altijd bang geweest. Geen stress hebben, dat was mijn doel.»

HUMO Terwijl je het als kind goed had.

VAN ROSSEM «Ja, ik kom uit een warm nest waar iedereen welkom was. Alle kinderen uit de buurt kwamen constant bij ons over de vloer. Mijn ouders hebben ons alles gegeven: kansen, veiligheid, ook financieel kwamen we niets tekort. Ik was me er ook van bewust dat anderen het veel minder goed hadden. Mijn vader en moeder hebben zich altijd ingezet voor goede doelen.

»In onze buurt kwam vaak een man van Afrikaanse afkomst boekjes verkopen. Mijn ouders kochten er altijd één. Maar op een dag – ik was 10 jaar – belde hij aan en waren ze niet thuis. Ik liep naar boven, haalde mijn spaarpot en holde achter hem aan. De bedoeling was dat hij één 20 frankstuk zou nemen, maar hij heeft er véél meegepakt (lacht). Om maar te zeggen: ik was als kind met geld bezig, maar ik wilde ook het goede doen.»

HUMO Auto’s, reizen, designerkleren: kun je daar geld aan uitgeven?

VAN ROSSEM «Nee, ik heb heel lang niets uitgegeven. Mijn eerste auto was een Ford Focus, een tweedehands krel vol deuken. ‘Waarmee rij jíj rond?’ kreeg ik te horen. Dure designerkleren: geef ik niets om. Ik heb nu een stylist, wat ik alleen maar fijn vind: ik hoef geen uren meer in winkels rond te hangen.»

HUMO Hebben mensen je ooit gierig genoemd?

VAN ROSSEM «Haha, vroeger was dat algemeen bekend onder mijn vrienden: ‘De Joris, da’s ne gierigen teen.’ Ik gaf alleen een rondje als ik iets te vieren had. En als er een pot was, stopte ik er ook wel geld in. Maar daar bleef het meestal bij.

»Nu is de situatie anders. Nu ik dit huis heb, wil ik dat mijn vrienden naar hier komen, zodat ik hen eens goed in de watten kan leggen.»

'Gisterne ben ik de Colruyt binnengewandeld in een korte broek en een vieze trui, nadat ik had gefitnest. Het heeft lang geduurd, maar ik nee mezelf nu zoals ik ben.'Beeld Guy Kokken

GULZIGHEID

VAN ROSSEM «Britt en mijn plusdochters houden van snoep, suiker, zure matten en van die dingen. Ik niet, maar ik ben wél dol op taart, koeken, wafels, chocolade, nootjes… Ik eet veel, en veel door elkaar.»

HUMO Gaat alcohol bij jou vlot binnen?

VAN ROSSEM «Ik kan goed in de drank vliegen, maar ook vlot op water overschakelen. Ik ben gauw dronken: één of twee pinten volstaan. Vanaf dat moment kan ik wel blijven drinken zonder nog zatter te worden. Evenveel verzetten als de gemiddelde vriend van me kan ik niet: in onze studententijd waren die jongens vaak bierkoningen. Zelf was ik toen intensief met voetbal bezig – drank was uit den boze.

»Ik heb ex-Rode Duivel Bruno Versavel nog als trainer gehad. Tijdens de 100 dagenviering in Turnhout was ik vóór een match met mijn beste vriend gaan pintelieren. Het ging om twee pinten, meer niet. Maar Versavel kwam dat te weten en zei: ‘Deze week speel je niet, en volgende week en de week erna evenmin.’ Nee, dat was allemaal not done

HUMO Op Reggae Geel heb je ooit een joint gerookt die je niet beviel. Wat matchte er niet tussen jou en the holy herb?

VAN ROSSEM «Het waren wel meer joints dan die ene op Reggae Geel (lacht). Op het moment zelf genoot ik er wel van, maar de dag erna voelde ik me telkens weer ellendig. Ik ben gevoelig voor katers.»

HUMO Ben je ook gevoelig voor verslaving?

VAN ROSSEM «Nee. Ik kan perfect zeggen: ‘Vanaf vandaag laat ik de alcohol een paar maanden.’ Aan werken, aan adrenaline, ben ik wellicht wél verslaafd.»

TRAAGHEID

HUMO Je zou recent de diagnose ADHD gekregen hebben.

VAN ROSSEM «Een officiële diagnose is het niet. Maar onlangs moest ik bij de huisarts zijn, en daar floepte ik het eruit: ‘Ik denk dat ik ADHD heb.’ Ik kan me nergens op focussen, kan niet stilzitten. De dokter begon te lachen: ‘Ja, jongen, dat weet ik al veel langer. Maar je hoeft niet te veranderen. Je bent creatief, mensen houden van je zoals je bent.’

»De volgende dag vroeg ik me af: wat als ik vroeger een pilletje had gekregen? Dan had ik me misschien wél kunnen concentreren tijdens het studeren. Voor ik in de muziek stapte, was ik leerlingenbegeleider. Ik weet nog dat collega’s tegen me zeiden: ‘Zeg, moet jij zélf niet wat rilatine nemen?’ (lacht)»

HUMO ‘Traagheid’ betekent in Bijbelse zin: te weinig naar het goede streven. Die job als leerlingenbegeleider was je, naar eigen zeggen, op het lijf geschreven. Help je graag mensen?

VAN ROSSEM «Ja. Als leerlingenbegeleider ben je mee verantwoordelijk voor de persoonlijke ontwikkeling van kinderen: dat is niet min, maar ik deed het graag. Mijn twee naaste collega’s en ik waren de papa’s van de school. Tijdens de oudercontacten is het drie keer gebeurd dat ouders in tranen uitbarstten: ‘Bedankt dat je er was voor mijn kind.’ Ik dacht: ik heb gewoon wat met hem of haar gebabbeld! Maar het toont wel wat écht telt in het leven – praten met elkaar, er zijn voor elkaar.»

HUMO Toen je zelf in het derde leerjaar zat, had je een juf wier aanpak je helemaal kraakte. In je schoolbank kraste je de woorden: ‘Joris kan niks, Joris moet dood.’ Dat is heftig voor een 9-jarige.

VAN ROSSEM «Daarom heb ik met mijn twee plusdochters maar één devies: ik wil dat ze gelukkig zijn. Mede door de sociale media leven jongeren in een veeleisende tijd. Als onze meisjes naar ‘#LikeMe’ aan het kijken zijn, zeggen ze dat ze óók zo mooi geschminkt willen zijn als Camille.

»In het derde leerjaar dacht ik ineens maar aan één ding meer: ik móést goede punten halen. Vier jaar geleden heb ik voor het eerst gepraat over de faalangst die me sindsdien parten speelde. ‘Ik heb daar toch weinig van gemerkt,’ zei mijn vader nadat hij dat interview had gelezen. Waarop ik: ‘Pa, ik at nooit voor een voetbalwedstrijd, ik stond zelfs over te geven voor wedstrijden, ik kon niet slapen…’

»In het tweede leerjaar hadden we een leraar gehad die ons positief stimuleerde. Hij strafte je als je stout was, maar fouten maken mocht. In het derde leerjaar was dat uit den boze. Wie toen een fout maakte, moest een bonnetje teruggeven. Of een autootje achteruitzetten. Of vooraan in de klas gaan staan, zodat iedereen eens goed met hem kon lachen. In ‘Dit is wat mijn mama zei’ zing ik: ‘Wees niet bang, nee / Je mag fouten maken / Geen probleem’. En dat zeg ik ook tegen mijn pluskinderen. Hoe kun je anders bijleren?»

HUMO Heb je al eens een diep gevoel van machteloosheid gehad?

VAN ROSSEM «Enkele jaren geleden heeft een vriend, Tim, zich van het leven beroofd. Ik was net begonnen met muziek. Hij is nog naar mijn allereerste concert gekomen, in mijn geboortedorp Vosselaar. En opeens was hij er niet meer. Aan zijn kist heb ik hem beloofd: ‘Ik zorg ervoor dat je een eigen nummer krijgt. We zullen het in het Sportpaleis spelen terwijl een foto van jou geprojecteerd wordt.’ En dat ben ik ook van plan als ik daar begin november sta: een ode aan Tim brengen.»

Denk je aan zelfmoord en wil je met iemand praten, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813, via de chatdienst of via www.zelfmoord1813.be.

WOEDE

HUMO In jouw muziek zit absoluut geen woede. Heb je ooit naar kwade muziek geluisterd?

VAN ROSSEM «Ik heb een periode gehad dat ik naar Metallica luisterde. En naar Sum 41, toch ook aan de hevige kant. En op mijn eerste tentfuiven in Turnhout gingen we helemaal loos op hardstyle – boenkeboenke. Ik vond het leuk om er op zo’n avond alles eens uit te gooien. Maar mijn grote idolen, dat waren Marco Borsato, Bart Peeters en Koen Wauters.

»Ik maak mijn songs samen met het Nederlandse songschrijversduo The Companions, en we hébben wel al boze muziek geschreven. ‘Altijd fout’, bijvoorbeeld, een song over mensen die me dicteren hoe ik moet leven. Ik vind hem wel tof, maar ik denk niet dat we hem ooit zullen releasen. Ik zou die andere, kwade Joris wel willen laten horen, maar dat zal eerder in een ballad zijn. Met de juiste woorden. Wie Metejoor kwaad wil zien, moet maar eens naar de videoclip van ‘Wat wil je van mij’ kijken.»

HUMO Ben je nooit kwaad geweest op die juf uit het derde leerjaar?

VAN ROSSEM «Nee. Ik ben niet rancuneus. Misschien was ik ook een andere Joris geworden als ik dat allemaal niet had meegemaakt. Misschien heeft alles wel een reden.

»Ik kan gewoon moeilijk om met prestatiedruk. In het begin van mijn zangcarrière was ik wéken op voorhand ziek als ik bijvoorbeeld naar de radio moest. Toen ik het voorprogramma van Clouseau kreeg, heb ik nachtenlang niet geslapen. Dat is gelukkig volledig weg. Vlak voor een optreden zal ik altijd wel nerveus blijven – straks ook op de MIA’s – maar het beperkt me niet meer.»

HUMO Je faalangst heeft je ook als voetballer de das omgedaan. Heb je dat nooit betreurd?

VAN ROSSEM (weifelend) «Ik behoorde tot een select clubje spelers van wie werd gezegd: ‘Die zullen hoog eindigen.’ Ik mocht bij Turnhout spelen, en dat was superleuk. Ik heb er geweldige trainers gehad. Maar daar is ook iets geknakt. Ineens draaide het wéér om presteren. Plots werd er een onderscheid gemaakt tussen nationaal en provinciaal voetbal. Terwijl ik bij Vosselaar altijd speelde zonder erbij na te denken, zag ik nu mensen langs het veld staan en dacht ik: wat zullen zij van me denken? En wanneer ik de bal bij het jongleren liet vallen: shit, dat hebben ze gezien!

»Onlangs had ik het erover met Stef Bos, tijdens de opnames van ‘Liefde voor muziek’. Hij zei: ‘Eigenlijk is de rode draad in je leven de vraag: die mensen aan de zijlijn, wat denken ze van mij?’

»Had ik profvoetballer kunnen worden? Dat zou ik zelf nooit durven te zeggen. Maar als ik toen de drive en het vertrouwen had gehad die ik nú heb, zou ik destijds zeker een andere voetballer geweest zijn, ja.»

'Onlangs moest ik bij de huisarts zijn, en daar floepte ik het eruit: 'Ik denk dat ik ADHD heb.' Hij zei: 'Je hoeft niet te veranderen. Mensen houden van je zoals je bent.'Beeld rechten vrij

AFGUNST

HUMO Ooit was je jaloers op je zus Lisa: zij durfde aan ‘The Voice’ mee te doen, jij niet. Was er sprake van rivaliteit?

VAN ROSSEM «Dat niet, maar we zijn nu eenmaal elkaars tegenpolen. Ik wilde van alles bereiken maar durfde niets. Zij lag graag op de bank chips te eten maar durfde zich wél in te schrijven voor ‘The Voice’, gewoon voor de uitdaging. Ik was jaloers op haar lef. Ik zat elke dag volle bak te werken – ik had intussen een evenementenbureau en was gezondheidscoach bij Janssen Pharmaceutica – maar dat was niet wat ik echt wilde: muziek.

»Het was gezonde jaloezie, en Lisa ervaart die nu op haar beurt. Nu denkt zij: potverdomme, Joris heeft nooit iets met muziek gedaan, en opeens gebeurt dit en dat. Ze zingt backings bij mij, maar heeft ook een zware dagjob in de sector van transport en logistiek. Zij heeft me een duwtje gegeven in de richting van mijn manager Hans Francken, en nu wil ik iets voor haar terugdoen.»

HUMO Hoe heeft ze je dan met je manager in contact gebracht?

VAN ROSSEM «Dat is een mooi verhaal. Lisa en ik zaten eens samen aan de keukentafel om zes uur ’s morgens, na een avondje stappen – we werkten allebei in Café Dépôt in Turnhout, en na de schoonmaak waren we nog iets gaan drinken. Ik begon een liedje van Ed Sheeran te zingen, terwijl Lisa me opnam. Ze zat toen volop in ‘The Voice’ en liet Hans Francken die opname horen. Zijn reactie: ‘Breng je broer eens mee naar de studio.’ Ik werd strontmisselijk toen Lisa me dat zei – ik heb letterlijk staan overgeven van de stress.

»De dag dat ik naar Hans ging, maakte mijn vader zich daar kwaad over: ‘Joris, die man zit al twintig jaar in de business, je kúnt hem niet omverblazen! Doe gewoon je ding!’ Nadat ik drie nummers had gezongen, kwam Hans de studio binnengelopen en zei hij letterlijk: ‘Man, je hebt me omvergeblazen.’ (lacht) Ik belde mijn pa, stijf van de adrenaline: ‘Je zult het nooit geloven.’ En nee, hij geloofde het níét.»

HUMO Ben je jaloers in de liefde?

VAN ROSSEM «Ja, toch wel. Toen ik pas samen was met Britt, dacht ik vaak: oei, dat is een knappere gast dan ik. Of vroeg ik me af: wat ziet ze eigenlijk in mij? Omdat die oude onzekerheid weg is, heb ik daar nu minder last van.»

AFGUNST
Beeld Guy Kokken

ONKUISHEID

HUMO Als zanger krijg jij onvermijdelijk veel vrouwelijke aandacht. Hoe gaat Britt daarmee om?

VAN ROSSEM «Goed. En dat vind ik héél sterk. Ik weet niet hoe ik in haar plaats zou reageren. Of ik weet het wél: mijn jaloezie zou weer de kop opsteken. Dan lopen we samen op straat, iemand vraagt om een foto, en dan wordt zij ineens buiten dat groepje geduwd. Moet ze wachten tot de foto genomen is. In begin was het voor ons allebei moeilijk: Britt moet mij delen met anderen, en ik moet mezelf óók delen met anderen.

»Ik heb geluk met mijn fans. Collega’s vertellen me over naaktfoto’s die binnenstromen alsof het niets is. Of berichten à la: ‘Als je ooit weggaat bij je vrouw, ben ik er voor jou.’ Ik krijg geen aanzoeken, zotte berichten of pikante foto’s. Oké, ik heb één keer een naaktfoto gekregen – van een man. Waarmee ik geen warme oproep wil lanceren (lacht).»

HUMO Een Nederlands juice channel insinueerde vorige zomer dat je iets zou hebben met een lid van K3. Hoe zwaar weegt zoiets op je relatie?

VAN ROSSEM «Het was de eerste keer dat zoiets me overkwam. Ik was er niet goed van, en dat is meteen alles wat ik over die juice channels wil zeggen. Voor je ’t weet worden je woorden uit hun context gerukt, en daartegen wil ik mijn familie beschermen. Het is mijn keuze om een bekende kop te hebben, dus ík moet de gevolgen dragen. (Stellig) Zij níét.»

HUMO De MeToo-beweging heeft veel veranderd. Dat je niet te snel iemand vastpakt, bijvoorbeeld: ben je daar als mannelijk idool mee bezig?

VAN ROSSEM (onomwonden) «Ja. Bij mijn vrienden sta ik bekend als Joris-de-knuffelaar. Met Tim had ik ook zo’n vriendschap, wij pakten elkaar op tijd en stond eens goed vast. Niet iedereen heeft dat graag, dat weet ik. Maar als ik iemand tof vind, wil ik dat ook laten voelen. Je hebt het gemerkt toen je hier binnenkwam, ik vroeg je meteen: ‘Geef ik je een kus?’»

HUMO Ik dacht: lang geleden dat ik dat nog heb meegemaakt, sinds corona.

VAN ROSSEM «Door het gebrek aan knuffels was corona voor mij een moeilijke periode. En nu is het weer een andere tijd: je kunt niet meer zomaar iedereen vastpakken.

»Nu, als ik met vrouwelijke fans op de foto ga, nemen zij míj vast, hè. Ik heb het al meegemaakt dat ze dan aan mijn kont zitten: wat moet ik dan zeggen? (lacht) Als ik vraag om ermee te stoppen, zullen ze me niet sympathiek vinden.

»Onlangs zag ik een foto waarop ik recht in het decolleté van een vrouwelijke fan kijk. Onbedoeld, maar stel dat die foto ineens in een boekje staat: je zou daar van alles bij kunnen fantaseren. En dan zou ik weer machteloos staan.

»Bon, ik ga mezelf op dat vlak ook niet extreem veranderen. Dan zou ik niet meer écht zijn. Het zou alleen meer lelijke, stijve foto’s opleveren.»

HUMO Marco Borsato was je idool, maar hij werd gecanceld na beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag bij minderjarige meisjes. Kun je nog naar zijn muziek luisteren?

VAN ROSSEM «Ik ben beginnen te zingen door Marco Borsato. Door als jonge gast urenlang naar zijn muziek te luisteren en naar zijn concerten te kijken. Hij was mijn held. Nu ik zelf bekend ben, vraag ik me bij zulke beschuldigingen eerst af: zijn ze terecht? Als ze dat zijn, vind ik het ronduit schandalig. Dan leef ik mee met de slachtoffers. En dan is het allemaal zijn eigen schuld.

»Maar zijn muziek koppel ik los van die zaak, omdat ze me zo heeft geïnspireerd. Ik moet wel bekennen: het is al een hele poos geleden dat ik mijn Marco Borsato-afspeellijst nog eens opgezet heb. Toch raar, hè?»

Lees ook:

Daan en Metejoor: ‘Sinds vorig jaar, toen het op relationeel vlak faliekant afliep, ga ik om de paar dagen naar de therapeut’

‘Godverdoemme hè, dan toch’: hoe ‘James de musical’ zelfs musicalhater Tom Waes een traan ontlokte