Niks moet, alles mag (nog) voor Remco Evenepoel op Alto del Colorado: “Eens kijken waar ik al sta”

“Ja. Het was 23 uur voor we na die lange transfer vanuit Barreal - bijna 300 kilometer - aan eten toekwamen. Er is taart aangesneden en de jongens hebben iets gedronken. De rustdag kwam op het juiste moment. We sliepen met z’n allen uit, trainden een kilometer of veertig maar brachten de rest van de dag chill door. Want morgen wacht opnieuw een zware rit annex gammel bustochtje van 140 kilometer.”

“Het wordt speciaal. En een beetje atypisch en ‘tricky’ met die wind, die traditioneel het koersverloop bepaalt. Opletten dus, alert blijven. Niet dat ik er een seconde slaap voor heb gelaten. Ik start zonder prestatiedruk, zonder verplichtingen. Tuurlijk wordt het een test, maar dan eerder om te zien hoe ik me voel, welk niveau ik nu al haal en hoeveel werk ik nog heb. Hoe ik me bij voorbeeld klimmend verhoud tegenover de Colombianen, die al een hele winter op grote hoogte trainen en altijd goed zijn in deze seizoensfase. Zij zijn onmiskenbaar in het voordeel. Al kun je deze hoogte niet vergelijken met pakweg Livigno. Er hangt meer zuurstof in de lucht, waardoor de inspanning minder inhakt op je lichaam. Als je hartslag de hoogte ingaat, dan vooral door de extreme warmte.”

“Veel zoutkringen, ja. Al zit de ‘ergste’ op dát vlak wellicht toch in onze ploeg. (lacht) Pieter Serry. Persoonlijk heb ik er weinig problemen mee. Ik verlies niet zoveel zout, dat is goed. Wél vocht, natuurlijk. Ik moet me dus behoorlijk hydrateren. Veel water drinken voor en na de wedstrijd.”

“Als je in een warm land bent geboren, zit dat in je genen. Maar ik heb daar effectief moeten op werken, ja. Vorige zomer, in Livigno en aansluitend in Calpe, trainde ik een tiental dagen in meer dan 40 graden. Met een hogere luchtvochtigheid dan hier, wat het nóg zwaarder maakte. In de Vuelta was mijn lichaam goed aangepast aan de warmte.”

“Bijna 30 kilometer lang, meer dan een uur klimmen toch. Het hoofd wordt zeer belangrijk, méér dan de benen. Want als je mentaal kraakt, ga je dat automatisch ook fysiek doen. En verlies je de koers. Dat leerde ik in 2019 en 2020. Het is zinloos om van in het begin de zot uit te hangen. In de aanloop naar de klim ontstaan normaal gezien al waaiers. Daar verbruik je al flink wat energie. De laatste tien kilometer, waar alle sprinters en rouleurs overboord gaan, pure klimmers de bovenhand halen en het vaak man-tegen-man uitvechten: dát is de cruciale fase. In 2020 reed ik op twaalf kilometer van de streep vanuit een derde waaier (Evenepoel had de eerste toen gemist, red.) nog een gat van 1.18 toe op de tien, vijftien beste renners.”

“Dan zal ik een twijfelfragment in het peloton moeten uitbuiten. Of een moment waarop iedereen op de limiet zit. In mijn geval niet simpel, met die regenboogtrui op de schouders. Gokken op de laatste vier kilometer, die wat lastiger uitvallen, is een optie. Ik weet in elk geval wie ik in de gaten moet houden. Da’s één zaak. (lacht) Kunnen volgen, nog een andere.”

“De jongens van INEOS, in de eerste plaats. Team Medellin ook. En Movistar. En dan nog een paar individuen.”

“Sergio Higuita. Hij klimt goed en heeft een goeie sprint op het einde van zo’n klim. Het Colombiaans kampioenschap zit er ook aan te komen, dat speelt mee.”

“Hij is in orde, hoor. Woensdag voelde je dat hij een ‘coup’ in gedachten had en dat hij Ganna wilde meekrijgen in die vroege vlucht. Was dát gelukt, had het een ander verhaal kunnen worden. Dan had Filippo hem naar de streep kunnen piloteren. Dus liet ik niet begaan. En reed ik het gat dicht toen Ganna ging. ‘t Is goed om Bernal zo bezig te zien. Het toont aan dat hij gemotiveerd is, goesting heeft.”

“Best goed. Ik ben blij met de signalen die ik momenteel krijg en voel. Het is hoopgevend voor de komende maanden. Ik heb tot hiertoe veel volume getraind. En zo een stevige basis gelegd. Vanaf volgende week, als ik terug zal zijn in Calpe, mag het wat intensiever. Dat moet nog wel, wil ik straks in de Giro mijn zelfde niveau halen als vorig jaar in de Vuelta. Maar ik heb nog drie maanden. Geen haast bij.”