Een criterium van 112 km, geen spek voor de bek van Remco Evenepoel zou je denken, maar toch ondernam hij nog een poging in de finale om iets te forceren. “Het was wel een plan, maar niet om al zo vroeg te gaan”, legt Evenepoel uit. “Ik had liever tot de laatste 5 km gewacht, maar als Simmons aanzet, weet je dat je mee moet zijn. Aan hem heb je altijd een goeie bondgenoot want hij rijdt tot hij erbij neervalt. We sloegen ook snel een mooie kloof van bijna een halve minuut dankzij de rugwind, maar daarna stond de wind dan weer verkeerd. Het was een korte en vrij explosieve koers waarbij het tempo nooit onder de 50 km/u zakte en in de vlucht met Simmons gingen we zelfs niet trager dan 60 km/u.”

Tegenwind als spelbreker

Heel even bestond het geloof in een stunt van de twee vluchters, maar met nog een drietal kilometer te gaan, sneuvelde de aanval alsnog door toedoen van onder meer Team DSM. “Met die tegenwind en een jagend peloton, ben je dan een vogel voor de kat. Het was een goed idee, achterin zette ik zo Jakobsen, Morkov en Lampaert ook in een zetel voor de sprint. Zaterdag zat onze trein iets te snel voorin. We wilden nu meer van achteren uit komen. Had de koers twee uur langer geduurd, had dit misschien kunnen lukken tot aan de meet. Ach ja, het was nog eens een goei trainingske. Het was goed om de benen nog eens open te zetten.”

Evenepoel vliegt dinsdag met de ploeg terug naar België. “Ik heb er drie weken met veel trainingsuren opzitten. Dus heb ik wel een paar dagen rust verdiend. Ik blijf eventjes in België en zal mijn fiets misschien wat meer inruilen voor mijn loopschoenen. Daarna vlieg ik naar Calpe om nog wat aan de details bij te schaven om in de UAE Tour proberen mee te doen voor een klassement.”