Genk versus Gent, in de stand is het verschil vier plaatsen, in het alfabet zelfs acht. Maar op het veld liet zich dat amper voelen. De Buffalo’s speelden hun beste wedstrijd sinds lang. Alleen beten ze weer in het zand en blijft de top vier weer de ongrijpbare wortel. “Er loopt altijd iets fout. Is dat kwaliteit? Of iets extra dat zij hebben?”, vroeg Hein Vanhaezebrouck zich af.

Achterin heerste Okumu nog eens, Castro-Montes wervelde als vanouds op zijn flank, Piatkowski ontpopte zich tot revelatie als gevaarlijke rechterwingback, niet eens zijn positie. Alleen scoren liet de Pool na. En op het middenveld drukte De Sart zijn stempel en scoorde Hong een heerlijke 1-0. “Als De Sart die voorzet van Cuypers raakt, wordt het 2-0. In plaats daarvan valt de 1-1 met een interventie die niet geweldig was.” Vanhaezebrouck noemde hem niet, maar het was doelman Nardi die weer eens in de fout ging, zoals hij wild springend het duel aanging met de scorende Paintsil. “Als je twintig doelpogingen hebt tegen de beste ploeg van België, verdien je niet te verliezen. Dit was een goeie prestatie. Hoopvol. Westerlo volgende zaterdag wordt moeilijker. Dat is een sleutelmatch. Verliezen we daar, dan is de top vier voor ons gedaan.”

Bank maakt verschil

Het verschil werd uiteindelijk gemaakt door de bank. Genk kon WK-ganger Preciado inbrengen en de Argentijnse zomerkoop Castro. En twee van de drie winteraanwinsten natuurlijk, die beiden scoorden. Sor, gehaald voor 6,5 miljoen, en Arokodare, kostprijs 5 miljoen.

En AA Gent? Daar heetten de invallers: Depoitre, Lemajic en Hauge, spelers met een krasje. “Zij halen drie vervangers voor drie sleutelspelers, waarvan er slechts eentje is vertrokken. Genk heeft veel meer middelen omdat het de voorbije jaren wellicht beter aanpakte dan wij. Zij zitten met reserves. Chapeau. (fijntjes) Misschien spelen zij dit jaar wel voor de vijfde keer kampioen. Wij verliezen een speler (Salah, red.) en zijn vervanger is nog niet speelgerechtigd”, verwees Vanhaezebrouck naar de enige die Gent in januari kocht, Gift Orban. Omdat de Noorse overheid nog niet alle documenten afleverde.

Voeg daar de blessurelast van Odjidja, Tissoudali, Hjulsager, Samoise en Nurio aan toe, en je krijgt een bank als de Gentse. Met Marreh, Godeau en twee keepers, Roef én derde doelman Fortin. Er moest zelfs een zieke starten. “Sven Kums heeft vannacht tien keer moeten overgeven en heeft niet kunnen slapen. Hij kon alleen een klein beetje rijst binnenhouden. Maar we hadden geen alternatieven. Ik heb de derde keeper er zelfs bij genomen om toch aan achttien te komen. Daar zit het verschil.”

Ongenoegen borrelt op

Waarna Vanhaezebrouck de Genkse jeugdwerking vergeleek met de Gentse en geen blad voor de mond nam. “Ik had er een jonge gast kunnen bijnemen, maar ze zijn niet klaar. Salah en Fofana zijn de enigen die dit niveau aankunnen. Welke zin heeft het dan om er iemand bij te halen die dan niet met het tweede elftal kan spelen? Het heeft niet veel geholpen, want Jong AA Gent heeft zaterdag zwaar verloren.”

“Zo is het nu eenmaal. Genk heeft een jeugdopleiding die er staat als een huis. Roland Breugelmans (directeur opleidingen, red.) zit er al jaren. Elk jaar brengen zij kwaliteit, halen zij ook bij ons spelers weg. Daar kan je alleen maar fier op zijn als club.”

En Gent? “Wij zijn afhankelijk van spelers die via makelaars binnenkomen. (cynisch) Dan zijn we trots dat we een speler uit Haïti en Jordanië hebben. Sorry, hoeveel van die jongens zijn ooit in de A-kern terechtgekomen, in twintig jaar? Je hoeft ze niet eens op twee handen te tellen. Met twee vingers heb je genoeg. Nu heb ik genoeg gezegd…”

Een duidelijke sneer naar het beleid van CEO Michel Louwagie, die vorige week in onze krant vertelde dat Gent in de jeugd ook inzet op buitenlandse testspelers. Of hoe Vanhaezebrouck zijn ongenoegen over de gang van zaken niet langer verbijt, net als in zijn vorige passage bij de Buffalo’s. Linke boel.