Bijgestaan door vrouw en kind wordt Frank Vercauteren voorgesteld als technisch directeur: “Maar terugkeer naar België is voorlopig niet aan de orde”

Beeld u de verwonderde blik van Frank Vercauteren in, toen hij vandaag het Martin’s Red in Tubeke binnenstapte. Toen hij een rondleiding kreeg in en rond het Proximus Basecamp. Waar iedere Duivel z’n eigen hotelkamer heeft. Waar elk denkbaar fitnesstoestel aanwezig is. En waar oefenterreinen zijn neergepoot zo ver het oog reikt.

Sinds het afscheid van Vercauteren anno 2009 heeft de KBVB niet zo maar wat stappen gezet. Ze zijn er met lichtjaren op vooruitgegaan. Een groot deel daarvan is ook te danken aan zijn voorganger, Roberto Martínez. Hij heeft het Belgisch voetbal gemoderniseerd. Die ‘tot ziens’ was er trouwens eentje die veertien jaar geleden veel weg had van een definitieve ‘vaarwel’. Na een reeks mindere resultaten en interne conflicten vertrok toenmalig interim-bondscoach Vercauteren met slaande deuren, en verweet hij de voetbalbond van een gebrek aan professionaliteit in en rond de nationale ploeg.

“Het ziet er hier helemaal anders uit”, glunderde de nieuwe technisch directeur dan ook bij z’n voorstelling. “Maar die vooruitgang was noodzakelijk. Als wij destijds met de nationale ploeg in Tubeke trainden, kwamen we naar hier met de bus. En was het hopen op warm water. (knipoogt) Niet te vergelijken dus. Er is nu een professionele voetbalsfeer gecreëerd, en daar gaan we gebruik van maken.” Domenico Tedesco knikte instemmend op het zitje naast hem. Die is niets anders gewend.

De voetbalbond haalt met Vercauteren iemand binnen die het huis (min of meer) kent. Die weet heeft van de Belgische competitie. En eentje met tonnen ervaring als T1. De onderhandelingen liepen al een tijdje. Samen met Jelle Schelstraete moet hij gaan waken over de structuur bij de KBVB, maar het zwaartepunt zal toch op het sportieve liggen, en de steun - of tegengas - die hij Tedesco kan bieden. Tijdens de gesprekken met de nieuwe bondscoach was hij nauw betrokken. “We hebben een goed gevoel bij Domenico. Hij heeft zijn ideeën en ik de mijne, maar voor een groot deel komen die toch overeen. Het was geen makkelijke keuze, maar eigenlijk zat ik hier al jaren mee in mijn hoofd. In principe moest ik al technisch directeur zijn na m’n passage bij Anderlecht, maar dat is toen geannuleerd door andere redenen. Maar ik zal nog genoeg op het trainingsveld staan hoor, als ik Domenico’s werk ten gronde wil analyseren. Ik zal niet alleen achter een bureau zitten.”

Bij Anderlecht liep die spreidstand niet al te goed af. Vercauteren kwam niet altijd overeen met de visie van Vincent Kompany, toen coach bij paars-wit. En dat botste. Dat ziet hij met Tedesco niet gebeuren. “Je kan wel discussiëren en een mening hebben, maar het belangrijkste is dat iedereen z’n eigen taken uitvoert. Punt. Ik ken daarin heel goed mijn plaats, in tegenstelling tot anderen. Ik ben hier niet om zijn werk te doen, maar om hem te helpen.”

Belangrijke factoren in de onderhandelingen tussen Vercauteren en de KBVB waren het welzijn van zijn Russische vrouw Chimki en dochtertje Maiia. Beiden blinkend van trots aanwezig op de persconferentie. En of Maiia glunderde als ze haar papa daar zag staan, voor al die camera’s. Sinds hij afscheid nam van Antwerp woonde hij met zijn gezin net buiten Moskou. Dat Vercauteren nu terug aan de slag gaat in België, verandert daar (voorlopig) niets aan. Alleen zal hij zijn gezin een pak minder zien de komende maanden. “Mijn gezin keert niet terug naar België. Zij hebben een visum tot in de zomer, en ik kan terug naar Rusland tot november, al is de weg naar daar voorlopig iets langer. We oriënteren ons voorlopig en zien daarna wel. Ik zal veel in België zijn. Het is goed mogelijk dat we elkaar ergens tussenin ontmoeten - bijvoorbeeld in Istanboel. We vinden wel oplossingen.”

Waar Vercauteren wél al zeker van is, is de richting die hij met het Belgisch voetbal uit wilt. “Het Belgisch voetbal moet er in z’n geheel op vooruit, en ook de nationale ploeg. Ik wil iets winnen. Iets bereiken. Da’s misschien het enige dat nog ontbrak, al is dat niet evident. Het volstaat niet sterk te zijn op papier. Het belangrijkste is om onze kwaliteiten om te zetten in resultaten op het veld.”