Geen winnaar in intense topper: Scott Parker wacht na gelijkspel tegen Union nog steeds op eerste zege op Jan Breydel

Jan Breydel had er zin in. Een topper op een koele vrijdagavond. Simon Mignolet werd gefêteerd door de thuisfans voor zijn Gouden Schoen, de vlaggetjes wapperden. De vibe zat goed. En die werd nog beter na de start van Club.

Blitz, naar voren. Lang trapte na drie minuten op de paal via de handen van Moris - uitstekende redding van de Union-doelman. Blauw-zwart speelde zoals we dat al een tijd niet meer gezien hadden. Met lef en durf. Vanaken stuurde Buchanan diep, de Canadees mikte in het zijnet.

Gaandeweg namen de Brusselaars de match in handen. De passie van Nieuwkoop, de infiltraties van Lazare, het lijf van Boniface, de snelheid van Vertessen, het overzicht van Teuma, de onverzettelijkheid van Burgess… Een uitstekende mix. Maar vooral: de automatismen, looplijnen en de koelbloedigheid. Ze lijken mekaar bij momenten blindelings te vinden. Union durft uitvoetballen onder hoge druk, is ‘lethal’ voor de goal.

De eerste kans was meteen raak. Lazare hield de bal (al dan niet) binnen, Lapoussin kopte de voorzet van Nieuwkoop overhoeks binnen. Club reageerde kortstondig met een poging van Vanaken op Moris. Lang duurde die opflakkering niet. Vertessen miste oog in oog met Mignolet.

Union was baas op Jan Breydel. In het spel, in de tussenstand. Tot Vanaken vijf minuten voor de rust gelijkmaakte - ook hij kopte overhoeks raak. Dan toch de aanvoerder. Hij had er voorts een fletse eerste helft opzitten. Na de rust ging het meteen op en neer. Rits kreeg een goede schietkans aan de rand van de zestienmeter, hij trapte naast. Aan de overkant miste Lazare.

De duels waren verbeten, de wilskracht groot. Bij de twee ploegen. Stilaan werd het ook een enerverende bedoening. Teuma mocht een paar keer op doel trappen, Boniface vond geen gaatje. En Noa Lang kreeg twintig minuten voor tijd dé kans op de 2-1. Na een snelle tegenaanval via Buchanan en Sowah. Moederziel alleen stond hij in de zestienmeter. De Nederlander wilde het mooi doen, stifte de bal naast.

Zowat iedereen greep zich naar de haren, Lang in het bijzonder. Ook Union bleef gevaarlijk. Een kopbal van Burgess ging voorlangs, net als de punter van Teuma. De Brusselaars gingen zoals steeds hun kans. De vrijbuiters van coach Karel Geraerts - we bedoelen het positief.

Nilsson kreeg nog een goede kopkans na balverlies van Nielsen - naast. Na de kans van Lang was het Union dat powerplay speelde. De thuisploeg werd vastgezet op de eigen helft, kwam er niet meer uit. Het bleef op de vingers bijten tot het laatste fluitsignaal. Winnen lukte echter niet meer.

Club Brugge hield uiteindelijk stand. En zo blijft blauw-zwart toch wat het zwarte beest van Union. Zij zijn er nog steeds niet in geslaagd om de landskampioen te kloppen. Voor de zesde keer op rij schoten ze net te kort. Maar dit Union is een ploeg waar Racing Genk rekening mee moet houden de komende weken en maanden. Er gaat kracht en spelplezier van uit.

En Scott Parker? Die blijft zoeken naar de juiste formule. De Engelsman moet het stellen met één zege in zeven wedstrijden. Onvoldoende voor een ploeg die elk jaar voor de prijzen meestrijdt. Dat zag ex-coach en kampioenenmaker Alfred Schreuder ook in de tribune.