Direct naar artikelinhoud
Blik op BelgiëMerendree

Frituur Vollenbak wil met een frietabonnement de afvalberg verkleinen

Frituur Vollenbak wil met een frietabonnement de afvalberg verkleinen
Beeld Rob Engelaar

Stefan Devoldere van frituur Vollenbak lanceerde een frietabonnement om iets te doen aan de afvalberg. ‘Een klant die één keer per week één bakje friet, één sausje en iets van vlees neemt – dat zijn drie bakjes – is goed voor één volle vuilniszak per jaar.’

33 euro voor drie maanden, of 120 euro voor een jaar. Plus 3 euro voor een herbruikbaar bakje. In ruil kan je onbeperkt frieten eten: elke avond, meermaals per week. Het doet er niet toe, zolang je dat herbruikbare – en proper afgewassen – bakje maar meeneemt om de frietjes in te doen.

Een soort Netflix voor frieten dus, maar het dient vooral een hoger doel, zegt Stefan Devoldere van frituur Vollenbak in Merendree, een dorpje tussen Gent en Aalter. Hij lanceerde het frietabonnement om iets te doen aan de afvalberg die hem steeds meer irriteerde. “Een klant die één keer per week één bakje friet, één sausje en iets van vlees neemt – dat zijn drie bakjes – is goed voor één volle vuilniszak per jaar. Je kan dus gigantisch veel afval vermijden door met zo’n herbruikbaar bakje te werken. En in België zijn er ongeveer 7.000 frituren. Reken maar uit hoeveel vuilniszakken je dan minder zou hebben. Of als je op festivals met zo’n bakjes zou werken. Het is gigantisch.”

Devoldere is al zes jaar bezig met het ontwikkelen van het herbruikbare bakje: frieten die je mee naar huis neemt, kan je immers niet in eender wat verpakken. “We gebruiken nu een plastic dat dertien keer zo zwaar is als zo’n plastic bakje dat je bijvoorbeeld op festivals krijgt. Je kan het qua kwaliteit vergelijken met een porseleinen bord. Het kan in de vaatwas en bij normaal gebruik krijg je het niet kapot.”

De friturist testte het abonnement eerst uit bij 35 klanten, om het eind januari uit te rollen voor iedereen. Met veel respons, zegt hij. “Ik heb veel nieuwe klanten die komen proeven. Ik verwacht dus extra abonnementen.” Maar hij hoopt vooral dat er meer stilgestaan wordt bij het probleem. “Kijk, er is hier net een lading bakjes toegekomen die een friturist uit Frankrijk besteld heeft. Ik hoop dat veel van mijn collega’s zullen volgen. Het is allemaal nog nieuw natuurlijk, maar het is een verandering die ik op gang probeer te trekken.”

Met zijn frietabonnement en bijbehorende bakjes springt Devoldere op een evolutie die al langer bezig is: komaf maken met het eenmalig gebruik van verpakkingen - zelfs McDonald’s in Frankrijk serveert zijn frieten en snacks nu in een herbruikbare verpakking. “En ik ga ervan uit dat dat binnen twee jaar ook hier verplicht zal zijn”, is de friturist overtuigd.

Wie na een bezoekje aan de frituur zijn afval in een uitpuilende vuilbak propt, kan het alleen maar toejuichen. Cijfers over hoeveel afval frituren produceren zijn er niet, maar het moet veel zijn. Toch is de sector al goed bezig, meent Bernard Lefèvre, ex-friturist en voorzitter van het Nationaal Verbond van Frituristen. “Het frietvet wordt gerecycleerd tot biodiesel, de verpakkingen zijn van karton en kunnen ook gerecycleerd worden, blikjes en plastic gaan in de blauwe zak... In onze sector valt het eigenlijk goed mee.”

Een goed experiment, noemt hij het initiatief in Merendree. “Het brengt een gesprek op gang, er wordt over afval vermijden gepraat en dat is altijd goed.” Al heeft hij ook één grote vraag: hoe zit het met de kwaliteit van de frieten? “Frietjes om mee te nemen worden niet voor niets in een kartonnen bakje en met papier met scheurtjes in ingepakt: dat is de beste manier om ze warm én krokant te houden. In een ijzeren of plastic verpakking riskeer je platte frieten te krijgen.”

“Ik daag hem uit”, lacht Stefaan Devoldere de opmerking weg. “Zelfs als je frieten in papier met scheurtjes verpakt, zijn ze door de damp al na een halve minuut platter. Ik gebruik krokantboxen, een soort taartdoos met grotere gaten in waardoor de frieten wel krokant blijven. Of die dan in een kartonnen bakje of plastic bakje liggen, maakt niet uit. Of toch niet als ze op een goede manier gebakken zijn.”

Het milieu en de afvalberg kunnen er alleen maar wel bij varen, maar vreest Devoldere hier niet zijn broek aan te scheuren? Wat als zijn abonnees meermaals per week om frieten komen? “Wees gerust”, lacht hij. “Ik ben al bijna dertig jaar zelfstandig friturist. Ik ben geen groentje meer. Ik ken mijn klanten en ik weet wat ik doe. De frietdeal is persoonlijk en dient om te gebruiken, niet om te misbruiken.”