Als schepen van Markten trekt u vaak zelf ook naar de markt. Welke heeft uw voorkeur?

“Ik ga elke week naar de zaterdagmarkt op het Theaterplein. Dat is als stadsschepen de enige markt, samen met de markt op zondag, die echt onder mijn bevoegdheid valt. Mijn vrouw weet ook al dat het zaterdag altijd marktdag is. Ik koop er bijvoorbeeld vers fruit, dat moet het beste fruit zijn voor de fruitpap van mijn kleinkinderen. Elk kwartaal probeer ik ook alle andere markten minstens één keer aan te doen in de rest van de stad en districten. Elke markt heeft zijn eigenheid, clientèlel en aanbod. Ik hou graag de vinger aan de pols.”

Dan ziet u ook het grote verschil tussen de populariteit van de zaterdagmarkt en die van pakweg de Ten Eekhovelei in Deurne. Kun je de markt op zaterdag en zondag nog wel een echte markt noemen? Het is ook een plaats geworden van m’as tu vu aan de drankkramen.

“Een markt mag geen openluchtfestival worden, daar ga ik mee akkoord. Maar marktkramers kunnen soms wat conservatief zijn. Ik ben voor een meer progressieve aanpak. Belevingskramen kunnen een nieuw publiek naar de markt trekken. Dat zijn de klanten van morgen en overmorgen. Die instroom hebben markten nodig. Ik zeg wel eens grappend dat je een aflevering van Dertigers zou kunnen opnemen op de zaterdagmarkt. Een jonger publiek aantrekken, daar is niks mis mee. Die populariteit is ook alleen maar gegroeid door corona. Toen mocht er bijna niks meer, maar samenkomen op de markt in openlucht kon toen wel.”

Rekenen op een jonger publiek kunnen de klassieke weekmarkten natuurlijk veel minder.

“Net daarom zou ik veel meer met de uren van de traditionele markten willen spelen. Nu gaan die door op weekdagen wanneer iedereen aan het werk is. Die vroege uren zitten in het bioritme van de marktkramers, zij gaan natuurlijk ook vroeg naar de versmarkt. Maar door te schuiven met uren naar bijvoorbeeld de namiddag zou er al een breder publiek komen misschien. Zo krijgen ook tweeverdieners de kans om hun inkopen op de markt te doen. We hebben dat geprobeerd met de Dokmarkt op het Eilandje, maar die is een stille dood gestorven, vooral omdat we toen middenin coronatijden zaten.”

Terwijl die weekendmarkten op het Theaterplein floreren, kennen sommige districtsmarkten echt een leegloop. Hoe kan de stad daar in helpen?

Sinds januari van dit jaar is er een nieuw marktreglement. Zo hebben we het standgeld van marktkramers buiten de Singel gehalveerd. De marktkramers van de zaterdag- en zondagmarkt betalen nu meer, maar dat is niet meer dan logisch, want die markten staan ook langer. Het is te vroeg om met cijfers aan te tonen wat het gevolg is van die tariefwijziging, maar we merken toch hier en daar al een paar extra kramen in de districten.

Het nieuwe reglement moet ook meer variëteit in de marktkramen brengen, maar hoe dan?

“Het nieuwe systeem biedt ons de kans om het aanbod als het nodig is bij te sturen om zo de diversiteit te kunnen garanderen. Als er een discrepantie bestaat op een markt doordat er van één bepaald soort kraam meerdere of te veel zijn, kunnen wij daarin bijsturen door bijvoorbeeld nog een viskraam toe te laten tussen de groentekramen.”

“Ook het lotingssysteem is gewijzigd. Marktkramers konden tot voor kort zich een maand op voorhand op de lijst voor de loting zetten voor een plekje. Maar veel marktkramers hebben een vrijbuitersmentaliteit en willen last minute nog beslissen of ze naar de markt komen. Demonstratieverkopers bijvoorbeeld moeten het hebben van veel volk en goed weer. Daarom wordt er nu digitaal geloot, maar wel op de ochtend van de markt zelf.”

Antwerpen heeft meer dan twintig markten. Zijn dat er niet te veel om allemaal nog goed te kunnen blijven draaien?

“Dat denk ik niet, elke markt heeft zijn eigenheid, charme en publiek. Ook periodieke avondmarkten, bioboerenmarkten of andere nieuwe soorten markten doen het goed. Het is verder aan de districten zelf om te bepalen waar een markt best staat en wanneer de markt kan doorgaan en of er eventueel te veel zijn.”

Gaan we over twintig jaar nog altijd naar de markt?

“Ik ben ervan overtuigd dat we over twintig jaar nog veel méér markten hebben. Ze zullen er wel anders uitzien. We zullen een instroom krijgen van jonge marktkramers die ongetwijfeld progressiever zijn. De markt is een manier van verkopen waar mensen zich altijd goed bij gaan voelen. We hebben allemaal meer en meer nood aan sociaal contact en een babbeltje hier en daar. We gaan ook op andere uren werken, wat ons flexibeler maakt. Een markt moet de strafste supermarkt van de stad zijn met scherpe prijzen voor kwaliteitsvolle producten. Ik weet zeker dat de markt op die manier de strijd tegen de supermarkt gaat winnen.”