“Het is moedig. Terwijl het normaal zou moeten zijn”: coming-out van Jakub Jankto blijft zeldzaamheid in conservatieve voetbal

“Hallo. Ik ben Jakub Jankto. Ik heb mijn sterktes. Mijn zwaktes. Ik heb een familie. Ik heb vrienden. Ik heb een job. Ik wil mijn leven leiden zonder angst, vooroordelen of geweld. Maar met liefde. Ik ben homo en ik wil mezelf niet langer verbergen.”

44 seconden. Langer duurt de videoboodschap die de Tsjechische voetballer Jakub Jankto via social media verspreidde niet. Die 44 seconden volstaan om zijn eigen wereld op zijn kop te zetten. En hopelijk een steen te verleggen in de wereld waarin hij werkt. In de hoop die van binnenuit te veranderen.

Het blijft een zeldzaamheid. Heteroseksualiteit is niet alleen de norm, het is nog steeds een stilzwijgende verplichting in een kleedkamer. Jankto is niet de eerste mannelijke voetballer die tijdens zijn carrière openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkomt. Maar wel met voorsprong de speler met de grootste reputatie. Jankto gold als tiener als groot talent. Hij speelde in de Serie A voor Udinese en Sampdoria, in de Spaanse eerste klasse bij Getafe, en staat nu onder contract bij de Tsjechische topclub Sparta Praag. Hij is 45-voudig international en haalde de kwartfinale van het EK in 2021.

Het heeft tot z’n 27ste geduurd voor Jankto de stap durfde te zetten. Voordien leidde hij een leven zoals dat van hem verwacht werd. Met een vriendin Markéta Ottomanska, waarmee hij zelfs een zoontje kreeg. David is intussen drie jaar. Het koppel ging in ruzie uit mekaar, maar spreekt weer met mekaar. Zijn ex zegt in Tsjechische media opgelucht te zijn: “Ik ben ook trots op ‘Kuba’. Hij is de eerste die dit durft. Misschien zijn er anderen die hun carrière hebben beëindigd in plaats van ervoor uit te komen. Hij had stress om deze boodschap te vertellen. Dat mensen hem niet zouden aanvaarden zoals hij is.”

Van de zichtbare buitenwereld kreeg Jankto unaniem steun en lof. Het Twitteraccount van AC Milan moedigde hem aan. Thomas Hitzlsperger, de 52-voudig Duits international die gewacht had tot na zijn actieve carrière om te vertellen dat hij homo was, applaudisseerde: “Wat een speler. Goed gedaan. Bedankt om anderen de weg te wijzen.” Bayern-coach Julian Nagelsmann legde de vinger op de wonde: “Het is moedig. Terwijl het normaal zou moeten zijn.”

Het voetbal loopt op dat vlak nog twintig jaar achter op de rest van de grote economische sectoren. Bestuurskamers worden nog steeds gedomineerd door blanke mannen. In kleedkamers blijft homoseksualiteit taboe. Om van bepaalde delen in de tribunes maar te zwijgen.

“Er zijn mensen die hem privéberichten sturen en hem bedreigen”, zegt zijn ex-vriendin Markéta. “Ik ben benieuwd hoe de supporters het zullen opnemen. Mannen zijn een beetje gevoelig over dit onderwerp.”

Al zeker in de wetenschap dat de supporters van zijn club Sparta Praag niet meteen bekend zijn om hun libertaire manier van denken. Sparta kreeg van de UEFA al verschillende straffen na racistische en antisemitische incidenten. De ultra’s hingen in het verleden al een spandoek op met de slogan: ‘Drie kleuren zijn genoeg’. Ze verwezen daarmee naar de clubkleuren van Sparta Praag, en het contrast met de regenboogvlag. Die heeft er zeven.

Sparta Praag heeft in een mededeling zich wel recht achter de speler geschaard. “Jakub deelde zijn boodschap openlijk met het management, met zijn trainer, en met zijn teamgenoten. Al de rest behoort tot zijn privéleven. We geven geen verdere commentaar. Beantwoorden geen extra vragen. Je hebt onze steun, Jakub.”