Oom vertelt hoe hij Jihan en haar broertje uren na de aardbeving kon redden van onder het puin: “Het meisje is er slecht aan toe”

Omar Rahal haastte zich de ochtend na de aardbeving naar een appartementsgebouw in Harem, in het door rebellen gecontroleerde noordwesten van Syrië. In het ingestorte gebouw woonde zijn broer Mahmoud samen met zijn vrouw en hun zeven kinderen. Met de moed der wanhoop ging Rahal tussen het puin op zoek naar zijn familieleden. Urenlang hoorde hij geen enkel teken van leven, tot hij rond de middag opeens het zachte stemmetje van Jinan, zijn vijfjarig nichtje, hoorde. “Haal me hier uit”, prevelde ze.

Diep begraven in het puin, geklemd onder betonplaten, lag Jinan samen met haar negen maand oude broertje Abdullah. Naast hen lag het lichaam van hun moeder, enkel haar arm was zichtbaar onder het puin. Rahal, die werkt als politiechef, besefte al snel dat hij de kinderen niet alleen kon redden. Het is het filmpje waarmee hij zijn collega’s om hulp vroeg dat al snel de wereld rondging en een symbool werd van de tragische gevolgen van de aardbeving in Syrië.

De collega’s van Rahal schoten te hulp en al snel konden ze de kleine Abdullah redden. “Hij had gelukkig enkel een paar kleine schrammen”, vertelt Rahal. “Het probleem was Jinan. Ze lag gekneld onder een betonnen plaat en een ijzeren staaf had haar been doorboord.” De mannen slaagden erin om het betonnen blok op te tillen met een autokrik, maar de ijzeren staaf vormde een groot probleem.

De vele naschokken zorgden ervoor dat de reddingsoperatie extreem moeilijk verliep. Bovendien bestond het gevaar dat het gebouw verder in zou storten. De mannen konden niet anders dan het meisje vanonder het puin trekken zonder haar eerst verder vrij te maken. “We riskeerden niet alleen ons leven, de kans bestond dat we het meisje zouden verliezen”, legt haar oom uit. Rond twee uur ‘s nachts, 22 uur na de aardbeving, werd Jinan schreeuwend van de pijn van onder het puin gehaald.

Jinan en haar broertje worden opgevangen in een tot ziekenhuis omgebouwd schooltje. Volgens de dokters is de wonde aan haar been zeer ernstig. “Ze zal misschien nooit meer kunnen stappen zoals ervoor. Als de wond niet verbetert, zullen we haar been moeten amputeren", vertelt dokter Wajih al-Karrat.

Het officiële dodentol van de aardbeving in Syrië is opgelopen tot bijna 6.000. Tienduizenden kinderen zijn net als Jinan en Abdullah wees geworden. De rebellengebieden in het noordwesten van Syrië zijn zwaar getroffen, maar de internationale hulp sijpelt er maar met mondjesmaat binnen, omdat die voorlopig langs één grensovergang moest, die van Bab al-Hawa. Intussen is ook een hulpkonvooi gearriveerd via de grensovergang van Bab al-Salama.