KIJK. Ben Broeders traint met polsstokfenomeen Mondo Duplantis: “Ben zit in de buurt van de wereldtop”

“Je hebt geluk dat ik je polsstokken hier nog zie liggen, ik heb ze al ingepakt.” Ben Broeders plaagt z’n maatje wanneer die de piste in Liévin in Frankrijk opstapt voor ons dubbelinterview na hun wedstrijd. De Belgische recordhouder in het polsstokspringen met 5m85 en de wereldrecordhouder met 6m21.

Mondo: “Het is leuk, anders vooral, zeker voor mij. Ik heb eigenlijk mijn hele leven alleen getraind en nooit een trainingspartner gehad. En ik vind dat je altijd dingen kan leren van andere polsstokspringers. Dat vind ik echt belangrijk tussen alle trainingen en wedstrijden door.”

Ben: (lacht) “Ja, zeg dat eens.”

Mondo: “Het zijn vooral dingen naast het polsstokspringen zelf. Ik spring misschien wel wat hoger (36 centimeter, red.), maar hij weet bijvoorbeeld veel meer van herstel en de juiste voeding. Maar ook op vlak van training. Hij staat heel erg scherp en hij weet daar heel veel van. Ik kan daar nog zoveel van leren.”

Ben: “Over die mooie woorden ga ik niet klagen.” (knipoogt)

Ben: “Hij is en blijft een inspiratie en de beste springer die ooit heeft geleefd.”

Mondo: “Wauw, ook mooie woorden, hoor.”

Ben: “Ik vind het heel mooi dat zijn ouders mij in de groep hebben opgenomen, of zeg maar in de familie. Dat is machtig. We leren veel van elkaar. Ik ben 4 jaar ouder en heb al andere ervaringen. Ik heb me al iets meer pijn gedaan. (lacht) Het voordeel is dat de ouders van Mondo allebei goeie atleten geweest zijn, zijn vader Greg heeft ooit nog 5m80 gesprongen met de polsstok, de ervaring is er dus sowieso. En ik probeer mijn steentje bij te dragen en zelf zoveel mogelijk op te pikken om er zo een aantal centimeters bij te doen.”

Ben: “Zeker, het is het jaar voor de Olympische Spelen, het ideale moment. Ik doe nu wel nog altijd evenveel trainingen en dezelfde soort trainingen, maar het zijn wel andere accenten. En dat zorgt ervoor dat ik hopelijk meer energie in mijn stok kan steken en die energie er ook kan uithalen. En ik denk dat ik daarin een goede basis heb gevonden.”

Mondo: “Ja, het voelt wel anders. Normaal gebeurt dat met mijn vriendin.”

Ben: “Maar ik heb wel een andere kamer.” (lacht)

Mondo: “Ja, dat is waar. Maar ik vind het leuk dat hij er is. Wanneer we samen trainen, heb ik veel meer vrije tijd dan wanneer ik in Europa ben voor wedstrijden. En dan is het leuk om samen met Ben te zijn, dat geeft me ook minder stress.”

Ben: “Dat gevoel ken ik. Het is natuurlijk een eer om elke dag met Mondo te kunnen trainen, maar het normaliseert alles voor mij ook een beetje. Hij helpt me om te ontspannen.”

Mondo: “Geen idee, eigenlijk. Ik denk daar zo niet aan.”

Mondo: “6m30 zou ik ooit wel willen springen, gewoon omdat dat cijfer mooi klinkt. Ik wil eigenlijk graag doen wat Sergej Boebka (de vorige wereldrecordhouder polsstokspringen, red.) ooit deed, mezelf duwen naar die grens van wat mensen denken dat mogelijk is.”

Mondo: “Ik denk dat hij 6 meter kan springen. 6 meter betekent veel. Hij kan heel veel potten breken in het polsstokspringen. Als hij 6 meter op eender welke dag zou kunnen springen, dan kan je op elk podium staan. Of dat nu de Olympische Spelen of het Wereldkampioenschap zijn. Eigenlijk is meer dan 5 meter 90 ook al goed. En daar is hij heel dicht bij. Ben moet er gewoon in geloven en erop vertrouwen. Maar hij staat heel dicht bij de wereldtop.”

Ben: “Ja... Euhm...” (lange stilte van 10 seconden)

Mondo: (lacht) “Wat gebeurt er, jongens? Je stelde je vraag in het Nederlands, en Ben nam wel een heel lange pauze.”

Mondo: “Natuurlijk ben je daarmee akkoord, Ben! Ja! Dat moet je zeggen. Zeg gewoon ‘hell yeah!’”

Ben: “Hell yeah. (lacht) Maar ja, dat is de weg die we zijn ingeslagen en het doel dat we nastreven…”

Mondo: (pikt in) “Als Ben gewoon constanter is rond de grens van 5 meter 80, dan is de stap naar nog hoger niet meer ver.”

Ben: “Dat is het doel. Altijd richting 5 meter 80 springen. En als je nooit probeert op 5 meter 90, gaat het ook nooit gebeuren hé. Dan moet alles samenkomen, hopelijk op een groot kampioenschap. En dan zijn medailles zeker mogelijk.”

Ben: “Ja en neen. Er moet altijd een gezonde druk zijn maar dat mag er niet voor zorgen dat ik crispeer en mezelf in de weg sta. Polsstokspringen is ook een mentale discipline. Je moet kunnen ontspannen. En ik denk dat mijn trainerswissel me daar ook in gaat helpen.”

Mondo: “Je mag ons wensen wat je wilt. Maar ik zou zeggen veel hoge sprongen én medailles.”

Ben: “Daar teken ik zeker voor!”