Maxime De Zeeuw.© Serge Minten

De Zeeuw blij bij Limburg United, maar ontgoocheld over niet-selectie bij de Lions

Limburg United kan weer volop rekenen op Maxime De Zeeuw, teruggekeerd uit blessure. Hij is erg tevreden bij United, maar stilletjes hoopte hij nog opgeroepen te worden voor de Lions.

Guy Volders

De Elite Gold is sinds vorige week een feit. Een tweede plaats is zelfs nog mogelijk als United wint en Charleroi Mechelen verslaat. Mag het seizoen nu al geslaagd genoemd worden of wordt het doel scherper gesteld?

“We hebben voor het seizoen met de coach en de voorzitter samengezeten. Het behalen van de Elite Gold was ons eerste doel”, vertelt Maxime De Zeeuw (35). “Wetende dat we maar weinig wedstrijden met een voltallige ploeg hebben afgewerkt, hebben we bewezen over de juiste mentaliteit te beschikken. Voor de laatste maanden van het seizoen zie ik zeker nog groeimogelijkheden. Als we echt op iedereen kunnen rekenen, denk ik dat we met deze groep hoog mogen mikken.”

Voor volgend seizoen heb je ook nog een contract?

“Ik heb een contract getekend voor twee seizoenen, dat was voor beide partijen het beste. Drie was gezien mijn leeftijd misschien iets te veel van het goede. Het project van de club sprak me enorm aan. Ik ben hier heel gelukkig en ik ben blij met de ploegmaats en coaching staff waar ik dagelijks mee kan samenwerken. Ook de sfeer op wedstrijddagen in de Alverberg draagt bij aan dat fijne gevoel.”

Maxime De Zeeuw.© Serge Minten

In Antwerpen tref je zaterdag één van je ex-ploegen?

“Voor mij zal Antwerp Giants altijd een speciale ploeg blijven, omdat ik er mijn beste seizoen in België speelde. Ik werd toen (2013-2014, nvdr) ook verkozen tot Speler van het Jaar. Het was mijn laatste jaar voor ik naar het buitenland vertrok. Paul Vervaeck was coach en met spelers als Roel Moors en Jean-Marc Mwema beschikten we over een sterke kern.”

Je speelt al jaren met het rugnummer 14. Is daar een reden voor?

“In mijn eerste jaar als profspeler bij Pepinster, samen met Christophe Begin en Aleksandar Zecevic, moesten we nog kiezen tussen de nummers 4 tot 15. Op dat ogenblik was enkel 14 nog beschikbaar. Mijn eerste nummer als profspeler is dus altijd mijn rugnummer gebleven, op één uitzondering na. Toen ik in Duitsland bij Oldenburg speelde, werd het nummer 14 niet meer gegeven omdat één van de clublegendes, Tyron McCoy, ermee gespeeld had en niemand het nummer nadien nog kreeg.”

Na de match tegen de Giants komen er twee interlands aan. Je zit niet in de voorselectie. Is de nationale ploeg een afgesloten hoofdstuk?

“Enerzijds was er mijn blessure, waardoor ik twee maanden out was. Anderzijds is het na 14 seizoenen bij de Lions, waarin ik heel wat avonturen meemaakte, misschien tijd om jonge spelers meer kansen te geven. Naar de toekomst toe zou ik dat zeker begrijpen. Al was ik er graag nog bij geweest en ben ik momenteel toch wat ontgoocheld.”