Zot van Cruijff, Al-Dakhil, auto’s en dieren: de tien gedaanten van Olivier Dumont (STVV)

Als opvolger van ancien Steve De Ridder streek Olivier Dumont vorige zomer neer op Stayen om het Truiense middenveld te versterken. Zoals elke jongere had de middenvelder uit Visé een aanpassingsperiode nodig bij zijn nieuwe club, maar die lijkt intussen voorbij. Sinds de jaarwisseling komt de technisch vaardige Dumont steeds meer aan de oppervlakte bij de Kanaries en sprokkelt hij stelselmatig speelminuten. De hoogste tijd dus om hem grondig voor te stellen.

De Nederlander

Olivier Dumont is geen volbloed Waal, zijn moeder is een Nederlandse. “Ik ben tweetalig opgevoed”, knikt hij bevestigend. “Mijn vader komt uit Saive, een dorpje in het Luikse vlak bij Blegny. En mijn moeder komt uit Maastricht. Ik draag zowel de Belgische als de Nederlandse nationaliteit. Ik kom trouwens geregeld in Maastricht, een mooie stad. Met Luik heb ik ook een band, maar Maastricht vind ik nog net iets leuker. Iets properder vooral.”

De dierenvriend

Een dierenvriend is hij naar eigen zeggen altijd al geweest, sinds kort loopt er ook ten huize Dumont een diertje rond. “Merlin, een Cocker Spaniel van twee jaar. Een schat van een hond. Ik woon nog steeds bij mijn ouders in Visé. Daar wandelt mijn vader dagelijks met Merlin. Ik probeer dat ook te doen, maar in een drukke trainingsweek komt het er soms niet van.”

Op Youtube vind je veel video’s van Cruijff terug. Hij is mijn voorbeeld. Ik hoop hem te eren door nummer 14 te dragen

Olivier Dumont

De techneut

Gevraagd naar zijn kwaliteiten als voetballer stipt Dumont zijn gave techniek en zuivere passing aan. “Die heb ik van nature en in mijn jeugdjaren bij Standard werden die aspecten nog flink aangescherpt. Vooral Nicolas Ludovico heeft me beter gemaakt als voetballer. Hij was onze coach bij de U15 waarmee we kampioen speelden. De eerste en enige keer in mijn carrière dat dat lukte. Hugo Siquet (nu Cercle Brugge, nvdr.) speelde ook in dat ploegje. Hij is samen met Ameen één van mijn beste vrienden.”

De Cruijff-fanaat

Met een Nederlandse moeder was het te voorspellen: het rugnummer 14 van Dumont bij STVV is bewust gekozen. “Natuurlijk omwille van Johan Cruijff”, glimlacht hij. “Uiteraard ben ik te jong om Cruijff aan het werk te hebben gezien, maar op YouTube vind je veel beeldmateriaal van hem terug. Cruijff is mijn voorbeeld en ik hoop hem te kunnen eren door dit nummer te dragen. Ik denk dat ik een beetje dezelfde stijl en hetzelfde postuur heb als de Nederlandse legende. Maar aan zijn carrière kan ik nog lang niet tippen. Dat zal wellicht nooit gebeuren.”

De Rouche

Twaalf jaar lang speelde Dumont bij de jeugdploegen van Standard, de club die hem als snotneus opmerkte tijdens een jeugdtoernooi. Bij de Rouches stootte hij door tot het eerste elftal. Maar verder dan twee korte invalbeurten in het seizoen 2020-2021 kwam hij niet. “Jammer dat ik er geen deftige kans kreeg, maar zo gaat het soms in het voetbal. Ik werd op een bepaald moment teruggeplaatst naar de B-kern en daarmee was het voor mij duidelijk. Dat is ook de reden waarom ik vorige zomer voor Sint-Truiden koos. Standard blijft voor altijd de club van mijn hart. Logisch, als je dat shirt zo lang gedragen hebt. Ik blijf het een mooie club vinden. De sfeer op Sclessin is ook uniek.”

De Barça-supporter

Als fan van Cruijff is het niet moeilijk om te raden wat de droomclub is van Dumont. “Samen met de Premier League is FC Barcelona mijn droombestemming”, luidt het antwoord. “Iniesta, Xavi en Messi zijn mijn jeugdidolen. Het voetbal dat Barça speelde toen zij er waren, was fantastisch. Iets totaal anders dan het voetbal van STVV nu, dat klopt (schatert). Ik moet vooral aan lopen en verdedigen denken, terwijl ik de bal liever in de voeten heb. Maar ook deze manier van spelen zie ik als een goede ervaring in mijn ontwikkeling.”

De tweelingbroer

Neen, Olivier Dumont heeft geen broer, wel een zus. Maar een ‘broeder van een andere moeder‘ heeft hij wel. Dumont zag op exact dezelfde dag het levenslicht als Ameen Al-Dakhil, die op de koop toe op dezelfde dag zijn profdebuut maakte voor Standard. Later vonden ze elkaar terug bij STVV. “Ameen en ik zijn boezemvrienden. In onze Standard-periode pikte ik hem dagelijks op aan het treinstation van Luik-Guillemins om samen naar de training te rijden. Ik ben blij voor Ameen met zijn mooie transfer naar Burnley. Al vind ik het ergens ook jammer dat we bij STVV nooit samen in de ploeg hebben gestaan.”

De autofreak

Vandaag rijdt hij ‘maar’ met een Mercedes C-klasse, maar moest hij in de toekomst een dik contract kunnen tekenen, dan zou zijn garage wel eens een andere bewoner kunnen krijgen. “Ik beken, ik ben een autofreak”, grijnst Dumont. “Mijn vorige wagen was een Mercedes AMG. Die had meer power dan de huidige, maar ik vind het leuk om nu en dan te wisselen van wagen. Mijn droomauto? Een Lamborghini, maakt niet uit welke. Maar ik denk niet dat ik die ooit zal aanschaffen. Iets té exclusief misschien. Geef mij maar een meer comfortabele wagen. Zoals een Mercedes C63 AMG, maar dan wel met alles erop en eraan.”

De positivo

Na de kansloze 3-1-nederlaag in Anderlecht krijgen de Kanaries zondag een kans op eerherstel als Westerlo naar Stayen afzakt. “We zullen er alles aan doen om te winnen”, aldus Dumont. “Die match tegen Anderlecht hebben we snel aan de kant geschoven, al was iedereen wel ontgoocheld. Maar deze week hebben we opnieuw pittig en scherp getraind. De nederlaag van zondag heeft geen impact gehad op de kleedkamer, dat kan ik je garanderen.”

In onze Standard-periode pikte ik Ameen dagelijks op aan het treinstation van Luik-Guillemins om samen naar de training te rijden

Olivier Dumont

De leergierige

Op z’n 20ste staat Dumont nog maar in de lente van zijn carrière. Hij beseft als geen ander dat hij nog veel te leren heeft. “Ook al heb ik zowel in Standard als bij STVV al veel opgestoken van de ervaren spelers. Bij Standard gaf Gojko Cimirot me heel veel goede raad over mijn positiespel. Bij STVV steek ik vooral veel op van Gianni Bruno, Frank Boya en Jo Coppens. Ook van Shinji Kagawa heb ik veel geleerd. Ik beschouw het als een voorrecht dat ik met zo’n wereldster op het trainingsveld heb mogen staan.”