Salah Udin (links), voormalig onderzoeksrechter in Kaboel, maar nu bewoner van een tent in het uitdijende vluchtelingenkamp in Molenbeek.
Volledig scherm
PREMIUM
Salah Udin (links), voormalig onderzoeksrechter in Kaboel, maar nu bewoner van een tent in het uitdijende vluchtelingenkamp in Molenbeek. © ID/ Hatim Kaghat

REPORTAGE. Zo schrijnend is het leven in het tentenkamp van Molenbeek: “Eten? Wat we krijgen. Douchen? Af en toe. Naar toilet? In de moskee. Kleren wassen? Nooit”

“Vier maanden zit ik hier, op deze hoek van de brug. Ik heb al kou gehad. Honger ook, maar meestal niet. Alle kleren die ik heb, draag ik. Mijn gsm is het enige wat me overeind houdt. Kijk, dit zijn mijn kinderen, thuis in Afghanistan. Ik ben erkend asielzoeker en heb recht op onderdak. Maar ik kan niet weg: geen plaats. Ik hou vol, maar hoelang nog?” Aan het woord: Salah Udin (27), voormalig onderzoeksrechter in Kaboel, maar nu bewoner van een tent in het uitdijende vluchtelingenkamp in Molenbeek. Een reportage uit de schandvlek van de hoofdstad.