Een verhoging van de armoede kan zich bijvoorbeeld voordoen als te hard wordt gesneden in sociale uitkeringen om het basisinkomen te bekostigen. “Dan haal je middelen weg bij de onderste lagen van de samen­leving om ze te verdelen over iedereen”, verklaart onderzoekster Elise Aerts, die de paper schreef met Ive Marx en Gerlinde Verbist. Een wezenskenmerk van het basisinkomen is dat het universeel is, en dat ook rijke gezinnen er dus recht op hebben.

De onderzoekers hebben via simulaties­ onderzocht wat de effecten zouden zijn van verschillende vormen van basisinkomen in Nederland en België. Als het basis­inkomen dezelfde hoogte heeft als de armoedegrens (1.230 euro in België, 1.235 euro in Neder­land), zou het aantal armen in België slechts met een derde afnemen en in Nederland zelfs met niet meer dan een kwart.

Lager basisinkomen?

Voorts blijkt nog dat een wat lager basisinkomen de armoede­ het meest reduceert, op voorwaarde dat het vooral ge­financierd wordt door belastingvoordelen af te schaffen. “Voor een grote groep in de middenklasse komt dat neer op een vestzak-broekzakoperatie, maar er is wel een transfer van de rijksten naar de armsten”, legt Aerts uit. Een lager bedrag heeft wel als bezwaar dat je er niet van kunt rond­komen. Veel voorstanders zien de keuze om wel of niet te werken als de grote troef van het basisinkomen.