Wellens won dit seizoen een rit in de Ruta del Sol en zag z’n ploegmaat Pogacar er ook drie keer juichen en eindwinst pakken. “Dat was een fijne week”, blikt hij daags voor de Omloop nog even terug. “Eerst was er de winst in de gravelkoers Jaen Paraiso Interior met Tadej en daarna vijf dagen waarin ik zelf ook één keer kon juichen. Het was voor mij een nieuwe ervaring om voor zo’n kopman te rijden, maar het was zeker plezant. Ik weet ook wel dat Tadej het niet altijd zal kunnen afmaken, maar in die rol koersen, als helper voor zo’n kopman, en zonder druk, gaf me veel voldoening.”

Ook dubbel in het Openingsweekend

Zaterdag in de Omloop is Wellens dé kopman voor zijn team, zondag rijdt hij Kuurne, daarna trekt hij naar de Strade Bianche om vervolgens door te vliegen naar Parijs-Nice. “Ik zie dat wel zitten”, zegt hij. “Ik hoefde Parijs-Nice niet te rijden, maar ik doe het om Tadej bij te staan. Het zal de eerste dagen even slikken zijn na de Strade, maar ik heb er wel zin in, zeker na die goede ervaring in de Ruta del Sol. Vroeger mikte ik zelf op een klassement in Parijs-Nice, maar nu doe ik dat niet en dat is toch anders koersen. In de Strade ben ik dé kopman. Het is echt een heel mooie koers (hij werd derde in 2017, red.) waar ik dan mijn eigen ding kan doen.”

Ook Pogacar wilde aanvankelijk de logistiek moeilijke dubbel rijden, maar ziet daar nu toch van af. “We waren eerst met drie of vier renners van de ploeg”, eindigt Wellens. “Maar nu ben ik nog de enige. De vluchten zijn wel dezelfde gebleven: er zijn er zelfs twee geboekt: één op zondagochtend om 6 uur van Rome naar Parijs indien we de Strade zouden winnen en één op zaterdagavond indien dat niet het geval is”, lacht hij.