De 36-jarige sergeant in de Oekraïense grenswacht had die avond nog een uur lang gebeld met zijn vrouw Oksana (29). Ze hadden plannen gemaakt voor de tweede verjaardag van hun dochter Dominica. “Zijn laatste woorden waren ‘Ik zie je morgen. Ik hou van je. Ik mis je’”, vertelt Oksana aan The Guardian.

Aanval

Denys Tkach stierf op 24 februari 2022 aan een militair checkpoint nabij het dorp Zorynivka in de regio Loegansk, waar de Oekraïners en de Russen op dat moment al jaren tegenover elkaar stonden. Om ongeveer 3.40 uur – een uur voor de Russische president Vladimir Poetin het begin van zijn ‘speciale militaire operatie’ aankondigde in een televisietoespraak – gaf Tkach aan de vijf jonge mannen onder zijn bevel het order om zich terug te trekken, nadat hij in zijn verrekijker een handvol Russische verkenners opmerkte die oprukten naar hun positie, met achter hen het Russische leger.

Tkach probeerde als laatste nog het enige machinegeweer in hun licht verdedigde positie mee te nemen: een daad die hem postuum nog een medaille voor dapperheid opleverde, maar hem ook het leven kostte. Want op dat moment merkten de Russische verkenners dat ze gespot waren, en openden ze het vuur. Tkach verschool zich in een klein hutje, maar maakte geen schijn van kans. “Ze mikten niet op één doelwit”, vertelt de 21-jarige Artem Umanets, de laatste soldaat die Tkach het bevel gaf om zich terug te trekken. “Maar ze schoten alles aan gort.”

Oksana vond het lichaam van haar man uren later. “We stopten in de buurt van de grenspost. Maar nog voor ik uit de auto stapte, zag ik al een lichaam liggen. En ik wist het. Natuurlijk liep ik ernaartoe. Ze probeerden me nog tegen te houden. Zeker omdat mijn vrienden zagen dat er daar ook een Russisch pantservoertuig stond.” Toch liep de vrouw naar de plek waar haar man stierf. “Zijn lichaam was al stijf. Hij was doorzeefd met kogels, zelfs zijn vingers waren gebroken. Zijn gezicht hing vol bloed.”

Begrafenis

Een handvol Russen stond toe te kijken, maar zei geen woord. “Ik wilde hen toeschreeuwen dat ze mijn man hadden vermoord”, aldus Oksana, die het lichaam van Denys meenam naar huis om hem te begraven. “Hij moest snel begraven worden, rond ons woedde de oorlog. We wasten zijn lichaam, maar dat was heel moeilijk, want hij bleef maar bloeden uit zijn wonden terwijl we hem in een kostuum probeerden te krijgen. We stopten elke kogelwonde vol met watten en plakten die vast met plakband, maar het bloed bleef maar komen en komen en komen.” Een dag later werd Denys Tkach begraven op 500 meter van zijn huis. “De priester vroeg me of ik nog iets wou zeggen, en toen stortte ik in. ‘Waarom heb je me verlaten? Wat moet ik doen zonder jou’, schreeuwde ik.”

Volgens het Oekraïense leger was de aanval op Zorynivka die dag de eerste op Oekraïens territorium, en was Tkach de eerste Oekraïense militair in de regio die om het leven kwam. Maar in tijden van oorlog is echter weinig zeker, misschien vielen er dus vroeger andere doden bij clandestiene operaties of raketaanvallen. Gevraagd door The Guardian hoe ze een jaar na de feiten terugkijkt op de gebeurtenissen, zegt Oksana: “Ik voel pijn. Ik voel me verloren.” Denys Tkach laat naast zijn vrouw ook een 2-jarige dochter en een 8-jarige zoon achter.