Arnaud De Lie kan op één na jongste Omloop-winnaar ooit worden, maar blijft er rustig bij: “Druk? Het doet me niets”

Huh? Amper 20 en aan zijn Omloopdebuut toe? Really? Het leek wel alsof De Lie er al tien achter de rug heeft. Onverstoord, blakend van zelfvertrouwen - zonder arrogant te zijn - en met ontwapenend discours presenteerde hij zich in het mooi volgelopen zaaltje van het Deerlijkse Blue Woods Hotel. In keurig Gilbert-Nederlands, bij momenten. “Hoe ik me voel? Gemotiveerd. Gretig. En in vorm, dát is zeker.”

Allemansfavoriet, of het scheelt niet veel, na een meer dan overtuigende seizoensstart. Acht competitiedagen, drie zeges, 338 UCI-punten. Nú al. Zelfs Tom Boonen zet hem met stip. “Echt? Tom is een referentie in Vlaams klassiek werk, een man met een palmares. Leuk, dus. Maar tópfavoriet kan je me nog niet noemen. Ook al vinden sommigen dat wel. (lacht) Misschien willen ze de druk opvoeren. Mais ça ne me touche pas. Het doet me niets.” Dat er andere renners en blokken zijn, vindt De Lie. Waar minder over wordt gesproken, maar in Gent op z’n minst op gelijke voet starten. “UAE met Wellens, Soudal-Quick.Step met Lampaert en co. En Jumbo-Visma, natuurlijk. Reken maar dat ze op de afspraak zullen zijn.”

Zíjn afspraak in het Vlaamse openingsweekend lag aanvankelijk één dag later, in Kuurne. Dat veranderde na een sterke koninginnenrit in Bessèges. “’Waarom niet combineren?’, zwol de goesting aan. ‘Stel dat ik hier zaterdag op mijn kamer in Blue Woods tv zit te kijken en de koers zie uitmonden in een sprint van ‘50 mecs’...’, bedacht ik me. Ik zou het me serieus beklagen.” ‘Dubbelen’ dus. En dat blijft in principe zo, ongeacht het resultaat zaterdagavond. “Mentaal ben ik erop ingesteld. J’ai envie. Als het goed is in de Omloop, zal het me nóg meer motiveren. Valt het tegen, dan zal ik in Kuurne kost wat kost willen bewijzen dat ik de dag voordien wel degelijk over prima benen beschikte.” (lacht) Wat hij dan precies verstaat onder ‘een goed resultaat’? “Dat Victor wint, bijvoorbeeld. Euh... ou moi. Neen, ik wil na afloop gewoon trots kunnen zijn. En mezelf niks kunnen verwijten.”

Victor is Victor Campenaerts, natuurlijk. Elf jaar ouder en met muts op het hoofd postgevat naast het jonge geweld. Wat hij specifiek van zijn ‘wielerpapa’ opstak voor de Omloop? “Dat het op de Molenberg begint, hé. Hét cruciale punt, dat iedereen kent. Voorts valt over zo’n ‘Flandrienne’ niet zoveel te zeggen. Het gaat in de eerste plaats om positionering. Die moet perfect zijn. Daarna, op Berendries, Muur en Bosberg spreken de benen. Ik deed ze al eens in de Ronde van Vlaanderen voor junioren in 2019, die laatste twee. Inspanningen van drie respectievelijk anderhalve minu(u)t(en). Dat moet me liggen. Met de vorm van Bessèges en Almeria is de kans groot dat ik ze overleef. Mischien niet met de allerbesten, maar wel in een groepje net daarachter.”

Waarop het terug kan samenklitten en er in Ninove mogelijk wordt gespurt. Hét droomscenario voor De Lie. Of hij in zo’n spurt iemand vreest? “Tuurlijk wel. Philipsen, onder meer. Eigenlijk na zo’n koers iedereen. Kijk maar wat Mathieu van der Poel twee jaar geleden overkwam in de Ronde van Vlaanderen. Intrinsiek sneller dan Asgreen. Maar hij kreeg er wel van langs.”

Neen, op overmoed zul je deze jongen niet betrappen. Eindeloos respect toonde hij voor de man rechts van hem. “Victor is de ‘TT-man’”, weet hij. “Hij kan perfect solo finishen. We zijn samen kopman.” Toch heeft De Lie de grootste kans, besloot Campenaerts. “Want of hij nu met vijf of honderd man naar de streep gaat: winnen doet hij. Arnaud wordt ook beter naarmate de wedstrijd zwaarder wordt. Zijn nadeel is dat hij nog geen twintig klassiekers heeft gereden op die Vlaamse wegen. Toch kent hij ze beter dan iedereen denkt. Onze ‘taureau’ (stier, red.) heeft alle kwaliteiten om uit te groeien tot een grote kampioen. En laat omgaan met druk nu net één van de belangrijkste zijn.”