Bijna dertig jaar geleden, in de nacht van vrijdag 8 op zaterdag 9 oktober 1993, vindt in Houthalen een privéfuif plaats, georganiseerd door een groep achttienjarigen. De locatie van het feestje is de voetbalkantine van Red Star Laak, maar die zaal staat bij jonge Houthalenaren eerder bekend als ‘De Eltie’. Op weekendavonden wordt de duffe cafetaria immers omgebouwd tot een jeugdhuis.

De dan 22-jarige Mark Bos is die avond één van de ruim 300 aanwezigen. Mark is een militair, een para die voor geen kleintje vervaard is. “Ruwe bolster, blanke pit”, zo vertelt zijn broer Eddy in de nieuwe episode van onze true crime-podcast ‘Van Moord tot Verdict’. Mark houdt wel vaker een oogje in het zeil tijdens fuiven. Want er zijn regelmatig opstootjes met een groep jongeren uit Meulenberg, de voormalige mijnwerkerscité die in die tijd een kwalijke reputatie van onveiligheid, geweld en criminaliteit met zich meezeult. Enkele hangjongeren uit de wijk doen niets liever dan waar en wanneer ze maar kunnen ruzie stoken.

Messteek in de hals

Die noodlottige avond in oktober is dat helaas niet anders. Als rond middernacht zo’n groepje ongenode amokmakers de fuif komt verstoren, volgen de ‘gangbare’ schermutselingen waar de Houthalense jeugd al lang niet meer van opkijkt. Maar deze keer zal de vechtpartij ontaarden in dodelijk geweld: Mark Bos krijgt een mes in de hals geplant, en de jonge para sterft op de vloer van het jeugdhuis. De woede die zijn dood bij de Houthalenaren oproept, is achteraf beschouwd één van de kantelmomenten geweest die het gemeentebestuur ertoe hebben aangezet om de al zó lang aanslepende samenlevingsproblemen in Meulenberg eindelijk eens ten gronde aan te pakken.

Gevoel van onrecht

In de vierdelige podcast vertellen – naast Marks broer Eddy, zijn advocaat Luc Savelkoul en oud-burgemeester Maurice Vanoevelen – tal van ooggetuigen het relaas van wat er zich die nacht in de Eltie heeft afgespeeld. En dan blijkt het trauma, dat veel jongeren destijds hebben opgelopen door wat ze gezien en beleefd hebben, zelfs dertig jaar na dato nog steeds zeer aanwezig te zijn. Net als een groot gevoel van onrechtvaardigheid, want de vijf beklaagden hebben zich destijds niet moeten verantwoorden voor moord of doodslag, maar voor slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. De – volgens velen – “zeer milde” bestraffing van de daders, was bovendien óók nog eens olie op het vuur van de sowieso al immense verontwaardiging in de Houthalense gemeenschap.