Een tijdloos meesterwerk: "Dark side of the moon" van Pink Floyd is 50 jaar oud

Niemand weet hoeveel exemplaren van "Dark side of the moon" inmiddels over de toonbank gingen, maar het exacte aantal ligt gegarandeerd boven de veertig miljoen. De plaat met de iconische prisma en regenboogstralen staat in de top vijf van best verkochte albums ooit. In België stond het album in 1973 op één in de albumhitlijst. 

Vreemd genoeg raakte "Dark side of the moon" in thuisland Engeland nooit tot op de eerste plaats. De plaat bleef er steken op twee, net onder een verzamelalbum met jaren 60 hits, getiteld "20 flash back greats from the sixties". Het meest historische succes scoorde Pink Floyd in de Verenigde Staten. Het album prijkte niet enkel bovenaan de Amerikaanse Billboard, het verdiende decennia later ook een plaatsje in het Guinness Book of World Records omwille van 741 opeenvolgende weken aanwezigheid in de Billboard Top 200. Geen enkel album deed ooit beter. 

Om het met de titel van het zesde nummer uit "Dark side of the moon" te zeggen: "Money"!

Normaal brengen bands een album uit en vervolgens vertrekken ze op tour om hun werkstuk te promoten. Pink Floyd werkte op de omgekeerde manier. De "Dark side of the moon"-tour startte reeds op 17 januari 1972, meer dan een jaar vóór het verschijnen van de plaat.

Op het ogenblik dat de band voor het eerst de studio indook om nummers op te nemen (in mei 1972), hadden de mannen er reeds tientallen concerten op zitten. Op die manier konden de nummers rijpen op het podium. In de Abbey Road Studios maakte Pink Floyd gebruik van de meest geavanceerde opnametechnieken die er op dat ogenblik beschikbaar waren. Dit verklaart voor een groot gedeelte de kwaliteit van de songs. Bovendien was de interesse gewekt bij de honderdduizenden concertgangers die de nummers reeds live hoorden. 

Tussen de opnames door keken de bandleden ter ontspanning naar sketches van Monty Python. Als tegenprestatie investeerde Pink Floyd later een deel van de winst van het album in de film "Monty python and the holy grail" (1975). 

De"Dark side of the moon"-tour passeerde op 5 december 1972 ook in België. De opnames van het concert in Vorst Nationaal deden het lang goed als bootleg onder de fans. Daarop hoor je bijvoorbeeld een vroege versie van "The great gig in the sky", zonder zangeres Clare Torry. 

Omwille van het experimentele karakter van het album geloofde de band zelf niet dat "Dark side of the moon" ooit succesvol kon worden bij een breed publiek. David Gilmour sloot zelfs een weddenschap af met zijn manager: de plaat zou volgens hem nooit in de top 10 raken. 

Er werd nooit gekozen voor gemakkelijk succes. In Engeland kwamen er bijvoorbeeld geen singles uit, wat zeer ongebruikelijk was in die periode. Daarnaast lieten ze nog een andere troef schieten. Tijdens de opnames in Abbey Road werkte Paul McCartney eveneens aan een album in een studio naast hen. De ex-Beatle stelde zelfs voor om een stukje mee te spelen. Pink Floyd nam tussendoor interviews op met iedereen die rondliep in Abbey Road, ook met Paul McCartney. Ze stelden vragen als: "Ben je bang om te sterven?" en "Wanneer was je voor het laatst gewelddadig en had je toch gelijk?" Sommige antwoorden werden als quotes, bijna samples, gebruikt op intro’s en outro’s van bepaalde nummers.

Commercieel gezien helpt het altijd om Paul McCartney hoorbaar te laten verschijnen op je album. Dat wekt interesse. Toch besloot Pink Floyd om niets van zijn opnames te gebruiken. Ze vonden zijn antwoorden "te lollig", en dat paste niet. Ze hadden hem niet nodig. Deze eigenzinnigheid apprecieerden de fans. 

Wandel een Urban Outfitters of een H&M binnen en de kans is groot dat je een T-shirt met "Dark side of the moon"-artwork tegenkomt. Dit is slechts een van de vele manieren waarop de klassieker van Pink Floyd verder leeft in 2023. Een halve eeuw na de release kan je de muziek op dit album met maar één woord omschrijven: tijdloos. Dat is cool.