KIJK. Ontstellend zwak Club gaat met de billen bloot in Oostende, gefrustreerde Sylla moet gekalmeerd worden in catacomben

Een greep uit de liedjes die de stadion-dj van KV Oostende zoal speelt voor de wedstrijd.

Rammstein - Amerika.

‘t Hof van Commerce - Kom mor Ip.

Lucy Loes - Op de Vissemarkt zie ‘k ik geboren.

Een playlist die de bezoekers niet inspireerde. Integendeel. Wat Club vijfenveertig minuten lang bij mekaar voetbalde, was beschamend. Kick and rush - hoeveel lange ballen zou Mignolet getrapt hebben. Eigenlijk was het een topploeg onwaardig.

Traag, zoutloos, lusteloos, saai voetbal. En het ergste: blauw-zwart stond ongeïnteresseerd op het veld. Duels werden amper gewonnen. De landskampioen ontsnapte een paar keer aan een achterstand in het openingskwartier. Ambrose krulde naast, het schot van Arase ging voorlangs. Aan de overkant dreigde Buchanan - een hele wedstrijd uitgejouwd - twee keer.

Maar voorts? Een onzichtbare Vanaken. Een weifelende Jutglà, een zwakke Sowah, een matige Mata…. Enfin, quasi niemand speelde op niveau bij Club. De overwinning tegen AA Gent leek dan toch niet bevrijdend te werken.

Vlak voor de rust kwam Oostende dan toch op voorsprong. Pechvogel Mechele kreeg de bal tegen de arm, scheidsrechter De Cremer kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Ambrose scoorde in twee tijden.

Parker greep meteen in tijdens de rust. Met Onyedika en Nusa probeerde hij meer grip te krijgen op de wedstrijd. Dat leek heel even te lukken. Club begon snediger aan de tweede helft. Het was iets sterker in de duels, er werd hoger druk gezet, er zat wat meer tempo in het spel. Nusa drukte zijn stempel met een paar versnellingen. Kansen leverde dat echter niet op. KVO is een ploeg die vecht om te overleven in eerste klasse. Die moeten tot het gaatje gaan.

Op het moment dat Club overwicht had, sloeg de kustploeg een tweede keer toe. McGeehan schoot van buiten de zestien voorbij Mignolet. Helemaal onhoudbaar leek die bal niet. De Bruggelingen waren aangeslagen. Het werd een treurspel aan de kust. De meegereisde supporters stonden er moedeloos bij. In de steek gelaten door hun ploeg. Meijer probeerde het vanop afstand: te slap in de handen van Hubert. Een fopduik van Jutglà werd bestraft met geel. Het lukte allemaal niet bij Club. Zelfs de aansluitingstreffer van Vanaken werd afgekeurd voor voorafgaand buitenspel. KVO maakte het helemaal af in het slot.

De landskampioen stond met de verkeerde ingesteldheid op het veld stond. Wat de start van een positieve reeks moest worden na de zege tegen AA Gent, is uitgedraaid op een fiasco. De enige troost is dat het op de vierde plaats blijft na dit weekend.

Maandagochtend vertrekt blauw-zwart vanop de luchthaven van Oostende naar Lissabon voor de terugwedstrijd in de achtste finale van de Champions League.

Het zal dat doen met lood in de benen na de prestatie aan de kust. Intussen mogen de spelers gerust eens voor de denkbeeldige spiegel gaan staan.

Moeten ze met inzet voetballen voor hun coach? Neen, in se niet. Parker is een passant - zo gaat dat met trainers.

Maar moeten ze dat doen voor de fans én voor hun werkgever? Jazeker. Voor dat logo op hun shirt. Vergeet het positieve dat de voorbije dagen geschreven werd. Voor Club is het terug naar af. Voor Parker evenzeer. En de Engelsman had al niet veel krediet.

In Oostende zullen ze het zich niet aantrekken. Zij konden eindelijk nog eens winnen. De playlist werd weer opgezet. TC Matic. Oh la la la, c’est magnifique.