‘The Greatest Dancer’ zou een succes worden, maar dat blijft uit. Vier mogelijke verklaringen

1. Het moment

Waar het in de wereld van de immobiliën om locatie, locatie, locatie draait is in televisieland vooral timing van cruciaal belang. Zeker een programma als The Greatest Dancer van Vlaanderen dat op een breed publiek mikt dat liefst ook nog live kijkt, moet op de juiste plek in het zendschema ingepast worden. Je mikt dan bijvoorbeeld op een moment waarop er niet al te veel concurrentie van andere zenders is. Wat dat betreft leek de zaterdagavond voor The Greatest Dancer ideaal. Zowel de Play-zenders als hun collega’s van VTM doen die dag niet al te veel moeite om het verschil te maken. Maar niet alleen de concurrentie – of het gebrek eraan – spelen een rol bij het bepalen van het ideale uitzendmoment.

Televisiekijkers blijken immers verstokte gewoontedieren die zich enkel met veel tijd en boterhammen nieuwe gewoontes aan laten leren. Het kostte VTM bijvoorbeeld een aantal seizoen van The Voice en Belgium’s Got Talent om de vrijdagavond te claimen. Maar daar plukt de zender nu de vruchten van. Wie aan het eind van de werkweek met het hele gezin wil ontspannen, weet dat er op die zender altijd wel een of ander showprogramma loopt dat perfect aan die behoefte voldoet. Bij Eén hebben ze op dezelfde manier de zondagavond veroverd door er consequent de betere binnenlandse fictie te plannen.

The Greatest Dancer werd geparkeerd op zaterdagavond, een televisiemoment dat aan de Reyerslaan omschreven wordt als ‘de woestijn’ waar tot voor kort enkel herhalingen van FC De Kampioenen floreerden. Dat gebrek aan – recente – zaterdagavondtraditie maakt het lastig om op die avond het grote publiek naar de zender te lokken.

2. Het dansen

Van VRT-CEO Frederik Delaplace mag het gerust wat meer swingen aan de Reyerslaan. En dat mogen we letterlijk nemen: Delaplace wil meer muziekprogramma’s op zijn zenders zien. “Het is redelijk waanzinnig dat we daar als publieke omroep zo weinig mee doen”, liet hij in een interview met deze krant optekenen.

Alleen heeft de concurrentie met formats als The Voice, Liefde voor Muziek en recent nog Tulpen uit Antwerpen al behoorlijk wat ijzers in het vuur op muziekvlak. Waardoor Delaplace voor zijn eerste grote shiny floor show de muziek moest inruilen voor dans. En dat is lastig. Niet alleen voor de CEO maar ook voor de kijker. Het is een ongeschreven wet in televisieland dat wie mikt op hoge kijkcijfers beter kan inzetten op zang dan op dans. Met muziek is het makkelijker om de kijker emotioneel te raken dan met minder toegankelijke dans.

3. De deelnemers

Dans mag dan al een moeilijker genre zijn, je kunt het als televisiemaker wel wat lichter verteerbaar maken. Door zoals in het Play4-programma Dancing with the stars een stel BV’s het parket op te jagen bijvoorbeeld. De kijker krijgt naast het het pure dansen ook te zien hoe die bekende koppen zich week na week in het zweet werken om de juiste pasjes onder de knie te krijgen. Wat ervoor zorgt dat ook mensen die geen rumba van een chachacha kunnen onderscheiden voor het scherm blijven zitten.

The Greatest Dancer van Vlaanderen moet het zonder dat soort televisioneel glijmiddel stellen. Een bewuste keuze, klinkt het. Meer nog, Dancing with the Stars is nadat het programma werd geschrapt bij Play4 zelfs aangeboden op de Reyerslaan. Maar de VRT-top vond The Greatest Dancer met het heel diverse aanbod aan deelnemers beter passen bij een publieke omroep. Moedig, maar wel – alweer – een extra drempel voor de kijker.

4. Het format

De openbare omroep heeft shiny floor shows al een hele tijd niet meer op het menu staan. En dat laat zich voelen wanneer je op de internationale televisiemarkt op zoek moet naar een geschikt showformat. De grote internationale succesformats werden de voorbije jaren immers door de commerciële zenders geclaimd. Uiteindelijk kwam de VRT bij de collega’s van de BBC terecht waar ze The Greatest Dancer nog in de rekken hadden liggen. Een degelijk format dat bovendien zijn waarde in het Verenigd Koninkrijk al bewezen had.

Alleen mist het net dat tikkeltje extra. Het idee achter The Masked Singer mag dan al helemaal van de pot gerukt zijn, het levert wel een programma op zoals je er nog nooit een zag. Bij The Greatest Dancer van Vlaanderen krijg je dat gevoel veel minder. Ook op de Reyerslaan zijn de meningen over het programma verdeeld: lang niet iedereen vindt het format goed genoeg en VRT-waardig, en al zeker niet goed genoeg om het forse prijskaartje te verantwoorden. Hoe spectaculair bepaalde choreografieën ook zijn, het zijn dingen die in programma’s als Belgium’s Got Talent of So You Think You Can Dance al eerder passeerden. Been there, done that: dat voelt de kijker ook, met deze kijkcijfers als gevolg.