Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
‘Jodelmeisje’ Laura Omloop (23) maakt comeback en bezingt liefde voor ‘haar’ Lier in nieuw nummer: “Na enkele moeilijke jaren”
Lier, Berlaar-Heikant, Boechout -
Zangeres Laura Omloop (23) toverde ooit als klein meisje met een loepzuivere stem een lach op vele gezichten. Maar hoewel haar vijfde album in 2015 klaar stond om te verschijnen, gooiden enkele privé-tegenslagen roet in het eten. Er volgden jaren van stilte, maar nu werkt ze volop aan een comeback. In haar nieuwe single Hier ben ik thuis brengt ze een ode aan Lier, de stad waar ze groot werd en die een bijzondere plaats in haar hart heeft.
Bert Provoost
Toen Laura in 2009 bekendheid verwierf als jodelende nachtegaal op het Junior Eurovisiesongfestival woonde ze in Berlaar-Heikant, maar daar is ze al een hele tijd weg. “Ik woon nu in buurgemeente Boechout. Maar als ze aan mij vragen wat echt thuiskomen is, dan zijn er voor mij twee plekken die bijzonder zijn: Berlaar-Heikant, waar ik van mijn 9 jaar tot ongeveer mijn 15 jaar heb gewoond, en Lier. Lier is de plek waar ik naar het middelbaar ben geweest, waar mijn oma woont. Kortom, waar ik groot ben geworden”, klinkt het.
Laura: “Het is voor mij de stad waar ik naartoe trek als ik ’s avonds iets ga doen. Ik heb er een speciale connectie mee, ik heb er een echt thuisgevoel bij. Lier is niet klein, maar ook niet supergroot. Het heeft ook zijn charme. Het voelt een beetje als klein-Brugge. Daarom vond ik het een goed idee om een ode te brengen aan mijn stad. Het nummer werd de voorbije dagen opgepikt door de radiozenders en daar ben ik heel blij mee.”
Hoe komt het dat we een aantal jaar niets van je gehoord hebben?
“Na mijn vierde album Meer in 2014 hebben we een heel jaar gewerkt aan een vijfde album. Eigenlijk was alles zo goed als klaar voor de release, maar toen hebben we heel wat pech in het gezin gehad. Mijn zus werd ziek, ze kreeg kanker. Dat is verschillende jaren super heftig geweest. En bij mijn mama werd bijna gelijktijdig een auto-immuunziekte vastgesteld waar ze veel last van had. Ik had toen de energie niet meer om te blijven zingen, ik kon niet anders dan even de pauzeknop indrukken. Als ik ergens optreed, dan wil ik er ook altijd 100% positief staan en de mensen blij maken. Als het bij jezelf niet 100% goed zit, dan gaat dat gewoon niet. Daar komt dan nog eens bovenop dat ik van mijn 9 jaar tot mijn 15 jaar het altijd zo druk had gehad, mijn carrière draaide op volle toeren. Dat werd ook wel best veel na een tijd.”
Op welke manier hadden die gezondheidsproblemen in het gezin invloed op je leven?
“Ik voelde wel dat ik meer thuis moest zijn om te helpen en er te zijn voor mijn familie. Ik ben op mijn achttiende wel naar de unief getrokken, maar daar ben ik na een half jaar mee gestopt omdat ik voelde dat het onhaalbaar was om te combineren met de situatie thuis. Ik wilde graag vertaler-tolk worden, ik was dus Russisch-Duits gaan studeren. De finale van Junior Eurosong was indertijd in Oekraïne, in hoofdstad Kiev. Ik ben daar toen een week geweest met de ploeg van de VRT en ik vond die Slavische talen toen al heel mooi klinken. Daar is toen blijkbaar iets van blijven hangen. Maar die studie kon je niet met een halve focus doen. Dus heb ik op mijn achttiende bewust gekozen om vooral thuis te zijn en mee te zorgen dat alles in orde was.”
Dat lijkt mentaal niet makkelijk?
“Ik heb wel een paar jaar gehad waarbij ik dacht: ik zie het niet meer. Als ik eerlijk ben, heb ik periodes gehad dat ik het echt niet meer zag zitten, dat ik heel diep zat. Ik had het dan echt nodig om een stap terug te zetten en gewoon ‘gewoon te doen’. Mijn zus is ondertussen genezen en ook mijn mama is aan de beterhand. Genezen kunnen ze haar niet, maar met de juiste medicatie kan ze nu een gewoon leven leiden. Het heeft tijd gekost om opnieuw de knop om te draaien, maar dat is ondertussen gebeurd. Nu voel ik, na alles wat ik heb meegemaakt, dat ik er weer sta.”
“Het klinkt stom, maar alles ging me altijd voor de wind. Ik leefde in een wereld waar ik niet anders kende dan dat het goed ging. Ik was het gewone leven niet gewoon. Ik heb gezien dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. Maar ik sta er nog. Ik lach nog, ik zing nog. We hebben heel wat meegemaakt, maar uiteindelijk mogen we niet klagen.”
Wat heb je in de tussentijd gedaan?
“Ik heb een paar jaar in Lier in een hotel gewerkt. Ik deed dan de receptie, en na een tijd werd ik mee verantwoordelijke. Nu werk ik in de verzekeringssector en wil ik ook nog verder studeren.”
En nu maak je op je 23ste een comeback. Heb je het gevoel dat de mensen je nog kennen na al die tijd?
“Noem het inderdaad gerust een comeback na enkele moeilijke jaren. Ik voel in ieder geval dat het jodelmeisje sowieso iets is dat heel veel mensen nog kennen (Laura werd bekend met het liedje Zo Verliefd, waarin ze ook jodelde, red.). Hoe ik daar nu op terugkijk? Dat is nu eenmaal de stempel die ik heb. En eerlijk: ik ben daar oprecht fier op. Ik zing het liedje ook nu nog op elk optreden. Simpelweg omdat ik weet dat dat liedje ervoor gezorgd heeft dat ik dit allemaal kan doen. Ik kon aan Junior Eurosong meedoen, ik heb ook de kans gekregen om verschillende albums te maken met mensen als Miguel Wiels en Peter Gillis. We zijn trouwens ook een nummer aan het voorbereiden waarin ik opnieuw zal jodelen.”
Heb je nu een eigen inbreng in de muziek?
“Ik werk nu mee aan teksten. Het belangrijkste voor mij is nu om stap voor stap weer aan de weg te timmeren. Om op termijn opnieuw volle bak voor dat zingen te gaan, want dat is en blijft mijn passie. Het gevoel om samen met het publiek iets te beleven en te genieten, dat is waarvoor ik het doe.”
“Dit nummer niet. Kurt Burgelman heeft de tekst geschreven en Jan Vankeerberghen heeft de muziek gemaakt. Jan is ook mijn manager en hij zorgt er ook voor dat we een goed team verzamelen om aan het album te werken dat we voorbereiden. Hij is eigenlijk degene die me opnieuw heeft doen geloven dat ik weer kon gaan zingen, dat ik die muzikale sprankel weer ontdekt heb.”
Hoe anders is het om op een podium te staan op je 9 jaar in vergelijking met op je 23 jaar?
“Vroeger werd alles voor mij geregeld. Ik werd rondgereden van A naar B, ik deed mijn ding, maakte nog wat plezier met het publiek en daarna kon ik slapen in de auto. De muziek werd voor mij gemaakt, iemand stelde de setlist op en zorgde dat alles in orde was. Nu ben ik veel meer bezig met de randzaken. Wat ook best vreemd is, is dat ik als kind of als tiener amper stress had als ik het podium op moest. Nu als volwassene is het besef veel groter dat ik daar helemaal alleen sta. Ik hoop dus dat die zenuwen snel weer verdwijnen als ik weer wat meer opgetreden heb (lacht).”
Boven op jouw abonnement op Gazet van Antwerpen heb je gratis toegang tot alle plusartikels op de sites en apps van 4 andere nieuwsmerken van Mediahuis.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
