Genkenaar Djalil Labyed: “Mijn trouwhoed was de duurste”

“Als ik ooit een eigen zaak start komt er een hoed in het logo. Het is echt mijn handelsmerk geworden. (lacht) Mijn allereerste hoed kreeg ik een tiental jaar geleden op een beurs. Ik werkte toen in het modebedrijf van mijn familie. Ik kreeg op een beurs een klein hoedje cadeau. Ik heb de hoed voor het eerst opgezet toen mijn kapper destijds mijn kapsel verpestte. Ik had een kort kapsel en hij schoor er met de tondeuse zo’n streep in. Dat was toen erg in, maar het stond me helemaal niet. Dus besloot ik om de hoed op te zetten. Al was het een lelijke hoed, ik kreeg er veel reactie op. Iedereen zei dat het me zo goed stond. En zo is mijn fascinatie voor hoeden ontstaan. Nu is het mijn signature.”

“Ondertussen ben ik mijn haar aan het laten groeien. Een hoed is de perfecte camouflage voor die lelijke tussenlengte. Niet dat ik daarom een hoed draag, want ik heb zo goed als altijd een hoed op. Draag ik een dag geen hoofddeksel, dan krijg ik meteen de vraag waar mijn hoed is. Ik heb er altijd enkele in de auto liggen. Just in case. Ook op vakantie neem ik hoeden mee. Eentje zet ik op mijn hoofd, en dan draag ik er nog twee in mijn hand. Ik heb schrik dat ze uit model geraken als ik ze in mijn koffer stop. Ik ben nogal zuinig op mijn hoeden. Mijn neefjes spelen er al eens graag Michael Jackson mee. Als ik merk dat ze de hoed teveel plooien, is de pret zo over.”

“Ik heb ondertussen zo’n obsessie voor hoeden dat ik niet meer weet waar ik ze moet laten. Ik geef er nooit massa’s geld aan uit. Zo’n 200 euro max. Alleen mijn trouwhoed kostte meer, dat was een prachtige hoed in suède van 400 euro. Ik begrijp wel dat sommige hoeden veel geld kosten, want hoeden maken is echt vakmanschap. Toch koop ik er zelf liever wat meer, zodat ik verschillende kleuren heb die ik kan matchen met mijn outfit. Het vaakst draag ik een bruine of zwarte hoed waarbij de rand voldoende groot en stevig is. Mijn lievelingshoeden zijn een zwarte van Asos en een beige van Zara. Er schuilt geen speciaal verhaal achter. Ze passen bij veel van mijn outfits, zowel de meer casual als de sportievere outfits en zelfs bij een pak past het. Ik heb wel vaak het gevoel dat mensen het gek vinden dat ik een hoed draag. Misschien is het wat gewaagd? Van nature zijn velen eerder ingetogen. Maar dat trek ik mij niet aan. Het is een deel van mij, een vorm van je-m’en-foutisme. (lacht)”

Wie is …

Djalil Labyed (32) houdt van mode, muziek, mediteren en lekker lang tafelen. Lopen is zijn bezinningsmoment. Djalil werkt op de marketing en communicatie-afdeling van de stad Genk. Hij is een echt familiemens.

Sarah De Gheselle: “Ik hou van storytelling en mijn hoeden dragen bij tot het verhaal”

“Ik heb nooit veel accessoires gedragen. Geen juwelen, geen handtas, niks. Enkel een hoed vind ik een geweldig accessoire. Mijn liefde voor hoeden is ontstaan toen mijn interesse voor fotografie groeide. Ik ben reisfotografe en fotografeer graag landschappen. Maar ik zal altijd een persoon in een landschap zetten omdat dit voor leven in beeld zorgt. Vaak draagt die persoon een hoed. Ik probeer mensen met mijn reisfoto’s te inspireren en ik vertel met mijn foto’s dan ook een verhaal. De hoed draagt bij tot dit verhaal. Een grote hoed in de zon roept meteen een mediterraans gevoel op. In de bergen zet ik eerder iemand met een dikke wollen trui en een beige hoed op foto.”

“Ik ben wel met mode bezig, maar kleed me niet extravagant. Ik ga vaak voor basics en neutrale kleuren. Een hoed geeft extra cachet aan een outfit. In mijn puberjaren droeg ik wel graag petjes, tijdens mijn studies viel ik voor de Franse baret. Nu zijn het vooral hoeden. Niet iedereen begrijpt de liefde voor hoofddeksels. Zo krijg ik af en toe wel eens een oogrol of scheve blik, maar over het algemeen zijn de reacties wel positief. Via sociale media krijg ik vaak complimentjes over mijn hoeden. Ook in grote steden, zoals New York, word je echt aangesproken als je een toffe hoed draagt.”

“Ik neem altijd een drietal hoeden mee op reis. Ik vul enkele pocketzakjes met ondergoed en kousen en steek deze in de hoedenopening. De ruimte rond de hoed vul ik op met handdoeken en kleding die niet kan kreuken. Vaak koop ik ook nog hoeden op reis. Mijn collectie bestaat momenteel uit een twintigtal hoeden. Mijn lievelingshoed is een rieten exemplaar van Rebel & the Gypsea, een hoedenmerk van twee toffe Limburgse dames. Ik leerde een van hen kennen tijdens een Vespa-trip in Italië. Het klikte meteen. Ik had al hoeden van hen. Op het einde van de reis hadden we zo’n goede band dat ik er nog een van hen cadeau kreeg. Hij is echt prachtig. Een echte zomerhoed die ik dan ook heel vaak draag.”

Wie is …

Sarah De Gheselle (36) volgde een masteropleiding pedagogische wetenschappen, maar gooide haar professionele carrière toch over een andere boeg. Ze werkt nu als reisblogger en -fotografe en baat samen met haar vriend Jan een airbnb in De Panne uit. Haar vriend heeft trouwens ook een grote hoedenliefde.

Lianne Elshoff: “Ik krijg vaak te horen: dat je een witte hoed durft te dragen?!”

“Mijn lievelingshoed? Een witte Bullfighter van de hoedenwinkel Old Habits Die Hard in Amsterdam. Ik ben ondertussen al aan m’n tweede exemplaar toe. Ik vind die witte hoed geweldig van vorm en hij past overal bij. Ik krijg vaak te horen: dat je dat durft, een witte hoed te dragen. Ik hou van films uit oudere tijden waarin de mensen prachtige hoeden droegen. Het is heel klassiek en statig. Maar tegelijk kan het ook heel hip zijn. Ik draag ze zomer en winter. Op een festival zie je me dan ook bijna nooit zonder een hoed. Mijn vriend ziet me daarentegen het liefst zonder. Een hoed valt natuurlijk op, terwijl hij erg low key is en liever niet opvalt in de massa.”

“Mijn eerste hoed kocht ik tijdens mijn studententijd in H&M. Deze hoed viel zo in de smaak dat hij tijdens een stapavond in Groningen door een andere student van mijn hoofd genomen werd en ie er hard mee wegrende. Mijn collectie groeide doorheen de jaren. Soms ga ik specifiek op zoek naar een hoed in een bepaald model of kleur om met een outfit te matchen. Zo kocht ik er eentje in een Australische onlinewinkel. Helaas waren de douanekosten niet mals. Een andere hoed kocht ik dan weer tijdens een citytrip in een vintagewinkel in Londen. Ik hou vooral van klassieke en fedora-hoeden. Liefst zonder teveel frutsels aan. Ik verkocht ondertussen ook wel wat hoeden die ik niet meer droeg. Je lievelingshoeden draag je toch het vaakst en de anderen blijven in de doos om er af en toe eens uitgehaald te worden. Daarom besloot ik onlangs om met de hoedenverhuur Hats Antwerp te starten. Op dit moment kan je via mijn Instagrampagina Hats.Antwerp hoeden van 8 tot 18 euro huren. Op korte termijn zal een website volgen. Mijn eerste hoeden heb ik al verhuurd. Het zijn vooral liefhebbers die ze huren. Ze hebben al zoveel hoeden en willen niet meteen nog een nieuwe kopen voor bij die bepaalde outfit. Natuurlijk een prima reden om dan voor huren te kiezen.

“Ik merk dat er wel wat hoedenliefhebbers zijn, al durft niet iedereen het te dragen. Ik krijg ook wel eens negatieve reacties. Zo ben ik al eens voor heks of cowgirl uitgemaakt, maar daar kan ik wel om lachen. Onlangs was er een oudere man die voor me boog en zijn pet afnam. Hij vond het geweldig een jongedame met hoed. Een hoed is verder ideaal om een badhairday mee te verdoezelen. Van vriendinnen moet ik hem tijdens het tafelen wel afzetten. Hoewel ik op mijn werk geen hoeden draag, zou een klassieke hoed ook daar perfect kunnen.

Wie is …

Lianne Elshoff (34) is afkomstig uit Enschede. Ze verhuisde voor de liefde naar Antwerpen. Lianne studeerde rechten en werkt als kandidaat-notaris. Ze wil haar liefde voor hoeden doorgeven en startte onlangs met een kleine hoedenverhuur Hats Antwerp.

Femke Thijs: “Retrofoto’s van modellen met hoeden zijn de basis voor mijn dagdagelijkse inspiratie”

“Ik heb een grote liefde voor retro en vintage. Het begon met de iconische foto van Dior met een creatie uit de jaren vijftig waar het model een hoed schuin op haar hoofd heeft staan. Deze foto heeft me altijd getriggerd en geïnspireerd. Doorheen de jaren begon ik een eigen stijl te ontwikkelen. Zelf hou ik van vintage, mode en haute couture. Ik studeerde twee jaar aan het KASK in Gent, maar mijn grote droom was om een opleiding aan een modeschool in Parijs te volgen. Dit kost natuurlijk heel wat geld. Daarom nam ik een tussenjaar waarin ik overdag als verkoopster in een kledingwinkel werkte en ’s nachts uurtjes in de Volvo Fabriek klopte. Zo had ik na een jaar genoeg geld bij elkaar om aan de ESMOD, een Parijse privéschool voor mode, te starten.”

“In mijn derde bachelorjaar volgde ik de specialisatie Nouvelle Haute Couture en ontwierp ik een eigen collectie, met hoed. Ik ontwikkelde voor deze collectie eigen prints, waaronder een print die een cirkelvormige bloem voorstelt. De print werd ontwikkeld op stof en die gebruikten we om de zelfgemaakte basis van de hoed mee te overtrekken. Ik vind een hoed een prachtig accessoire dat een ensemble helemaal afmaakt, dus mocht dit element zeker niet ontbreken in mijn collectie. Ik leerde kleding ontwerpen, maar het ambacht van hoeden maken, is toch een vak apart. Dus trok ik naar Tilly van Tilly Modes in Gent. Ze is de derde generatie hoedenmakers en ondertussen een goede vriendin. Uren hebben we samen gediscussieerd, ontworpen en geëxperimenteerd. Het resultaat is een grote hoed met van bovenaf mijn print. Het is geen alledaags exemplaar, eerder eentje die je op uitzonderlijke gelegenheden draagt. Ik besloot om er mijn kans mee te wagen in de hoedenwedstrijd van Waregem Koerse. Uniek aan mijn ontwerp is dat het niet enkel om de hoed gaat, maar om een totaalplaatje waar de hoed en broek in dezelfde print elkaar aanvullen. Het viel in de smaak bij de jury en zo won ik de eerste prijs.”

“Ondertussen ben ik druk in de weer met het ontwerpen van een nieuwe hoed. Volgens de traditie zetelt de winnaar van de vorige editie in de jury. Dus als ik gevraagd word, zorg ik ook dit keer voor een opvallende outfit die een totaalverhaal vertelt. Ik draag in het dagelijks leven ook vaak hoeden, al zijn deze uiteraard niet zo opvallend. Experimenteren met verschillende modellen van hoeden doe ik graag: van bolhoedjes tot baretten en sjaaltjes. Een hoofddeksel maakt mijn outfit helemaal af. Ik zit in de mode, dus uiteraard is esthetiek belangrijk voor mij. Dat series op Netflix, zoals Emily in Paris mensen inspireert en er zo nieuwe trends ontstaan, maakt me blij. Het moet allemaal niet zo serieus zijn, trek gewoon aan waar je zin in hebt. Ik vind het enorm belangrijk om altijd te kunnen zijn wie je bent, ook in je kledingstijl. Hoort daar een hoed bij, zet die dan gewoon op.”

Wie is …

Femke Thijs (24) studeert aan de modeschool ESMOD in Parijs. Ze ronde zopas een stage af bij Jean-Paul Gaultier. Ze won vorig jaar de eerste prijs in de hoedenwedstrijd van Waregem Koerse en binnenkort zal een jurk van haar in de winkelrekken van LolaLiza hangen nadat ze er een ontwerpwedstrijd voor jong talent won.

Chris van Turnhout: “Het rode bolhoedje dat ik als zesjarige had, moet een indruk achtergelaten hebben”

“Als zesjarig meisje had ik een klein rood bolhoedje. Het hoedje en de foto van mij met het hoedje op mijn hoofd zijn me altijd bijgebleven. Waar het hoedje naartoe is, weet ik niet. Mijn moeder moet het met de tijd opgeruimd hebben. Vroeger was hier in Herentals ook een hoedenwinkel. Ik passeerde er graag en ging altijd eens in de etalage kijken. Toen ik jaren geleden op een hobbybeurs reclame zag voor een cursus hoedenmaken, was ik meteen nieuwsgierig. Daar maakte ik mijn eerste hoed. En ik was verkocht. Ik volgde ondertussen twaalf jaar geleden een driejarige opleiding tot modist aan het volwassenonderwijs in Borgerhout waar ik het vak pas echt leerde.”

“Mijn lievelingshoed is de eerste die ik tijdens de opleiding creëerde, een rode fedora. Ik heb een zwak voor rode hoeden. Ik denk dat het rode bolhoedje onbewust een enorme indruk op me heeft achtergelaten. Ik ben nochtans niet het type van de uitbundige kleuren. Ik kleed me eerder klassiek, in neutrale tinten. De rode hoed is dat ene accessoire dat mijn outfit afmaakt. Voor de ene is dat een Delvaux-tas, de andere kiest een paar opvallende oorbellen, ik ga voor een hoed. Ik krijg vaak de reactie van mensen dat ze de durf niet hebben om een hoed op te zetten. Ik zeg dan altijd: Mensen kijken toch, dan kunnen ze maar beter naar een mooie hoed kijken. (lacht)”

“Mijn passie werd mijn beroep. Ik vind het fantastisch om mezelf te blijven uitdagen en nieuwe hoeden en modellen te ontwikkelen. Inspiratie haal ik online, bij de Nederlandse hoedenvereniging en British millinery association, waar ik lid van ben. Landen waar de hoed veel meer aandacht krijgt, maar ook de natuur en kunst geven volop ideeën. Corona was een zaligheid voor mij. Er werden volop online cursussen georganiseerd en ik volgde zelfs Australische workshops. Ondertussen geef ik zelf ook workshops waarin de cursisten op twee halve dagen zelf een hoed maken en met een eigen creatie naar huis gaan. De workshops zijn een groot succes en ik merk dat de interesse in hoeden, ook bij jongeren, stijgt. Dat is fijn om te zien, want op elk hoofd past zeker een hoed, je moet alleen de juiste hoed vinden.”

Wie is …

Chris van Turnhout (64) houdt van authenticiteit en vakmanschap. Ze restaureerde samen met haar man een woning in het oude Begijnhof van Herentals waar ze ook haar atelier als hoedenmaker installeerde. Vakantie brengt ze graag door in de Schotlandse natuur.