Het akkoord dat werd bereikt, houdt in dat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) bereid is om structureel extra opvang te creëren, bijvoorbeeld via containers, op voorwaarde dat de ‘kraan’ niet meer ongebreideld openblijft staan.

“Na aanhoudende druk van Groen binnen de regering, maakt de regering eindelijk werk van extra maatregelen om mensen van straat te halen”, reageert Groen-covoorzitster Nadia Naji. “De bijkomende plaatsen en extra ondersteuning vinden we een goede stap vooruit. De maatregelen moeten nu zo snel mogelijk worden uitgerold.”

Eerder deze week werd het tentenkamp in Brussel ontruimd. Nu engageert de regering zich om op korte termijn woonunits te plaatsen voor minstens 700 mensen, stipt Groen aan. Daarnaast zullen mensen ook versneld uit de opvangcentra worden begeleid om extra plaatsen te creëren.

Naji is ook tevreden met het wetgevend pakket rond asiel en migratie waarover een akkoord werd bereikt. Ze zegt dat op vraag van Groen en Ecolo overeengekomen is om het verbod om kinderen op te sluiten in een gesloten centrum wettelijk verankerd wordt, dat gezinshereniging gemakkelijker wordt voor kinderen die dreigen slachtoffer te worden van genitale verminking en dat mensen die staatloos zijn, zoals Palestijnen, eindelijk een verblijfsrecht kunnen krijgen in België.

“Voor Groen is een rechtvaardig migratiebeleid, met respect voor de mensenrechten, essentieel. We zijn tevreden dat de regering nu een antwoord biedt op de vele veroordelingen en op de opvangcrisis, en tegelijk bouwt aan een menselijker migratiebeleid”, aldus Naji.

“Het land van melk en honing”

Voor N-VA-Kamerlid Theo Francken schiet het akkoord schromelijk tekort. “Wie hoopte dat de federale regering eindelijk fors zou ingrijpen, is eraan voor de moeite”, zegt hij in een reactie. “Het blijft dweilen met de kraan wagenwijd open. Welkom in België, het land van melk en honing.”

De oud-staatssecretaris vindt niet dat er forse maatregelen genomen zijn, ondanks het feit dat “de situatie compleet uit de hand gelopen is”. “Geen moratorium op gezinshereniging met subsidiaire bescherming, geen verstrenging van de gezinshereniging met erkende vluchtelingen, geen forse ontradingscampagnes en geen externalisatie van de asielprocedure”, somt hij op.

In de plaats daarvan komen er “nog meer asielopvang, ditmaal in heuse containerdorpen, nog meer loze beloftes over de toepassing van de compleet onwerkbare en kaduke Dublin-regeling en het wettelijk betonneren van de onmogelijkheid om gezinnen die hier illegaal verblijven, te verwijderen”.

De aangekondigde medewerkingsplicht inzake terugkeer is een lege doos, vindt Francken. “Wat doet het bestaande bevel om het grondgebied te verlaten anders dan eisen dat je het grondgebied verlaat? Dit is nu al nauwelijks afdwingbaar, daar gaat een medewerkingsplicht toch niets aan veranderen? Ons terugkeerbeleid is en blijft een ramp. Of politiemensen of escorteurs nu vervangen worden door nog maar eens extra DVZ-personeel of niet: het effect op het terrein is nul komma nul.”