Scott Parker weg, de rede terug bij Club Brugge? Interim-coach Rik De Mil moet keuzes maken voor topper tegen Standard

Terugkeer naar 3-5-2?

Heel 2022 speelde Club Brugge in een 3-5-2 – eerst onder Alfred Schreuder, dan onder Carl Hoefkens. Het was dus wennen toen Scott Parker meteen overschakelde op een 4-3-3, waar hij amper van afweek. Enkel tegen AA Gent had de Engelsman iets bedacht waarbij het er bij momenten meer 5-2-3 uitzag, maar ondanks de zege hield dat niet lang stand.

Nochtans hebben we altijd het gevoel gehad dat de huidige kern beter rendeert in een systeem met drie achterin. Om te beginnen staan de verdedigers dan wat dichter bij elkaar en vinden ze makkelijker een aanspeelpunt in de opbouw. Zeker Sylla voelt zich beter zo, dan kan hij af en toe ook eens indribbelen. En dat Mata rechts centraal in een driemansdefensie beter uit de verf komt dan als pure rechtsback, is al jaren duidelijk.

Het is niet voor iederéén ideaal, want op links heeft Meijer liever iemand voor zich staan dan dat hij alleen de flank moet doen, maar hij heeft toch al getoond dat hij dat kan. Ook voorin biedt een 3-5-2 mogelijkheden, want zowel Yaremchuk als Jutgla heeft graag iemand in steun. Begin dit seizoen deed Sowah het goed in die rol, nu lijkt dat meer iets voor Lang. Áls De Mil ervoor kiest. Want hoewel veel spelers dat systeem genegen zijn, kunnen we het hem moeilijk verwijten als hij zondag toch de 4-3-3 behoudt. Op een paar dagen alles omgooien is niet evident.

Iedereen weer op zijn positie?

Welk systeem Club ook speelt, de juiste poppetjes moeten op de juiste plaats staan. En dat was onder Parker vaak niet het geval. Zo werd Lang eens als enige diepe spits uitgespeeld, als ‘valse negen’, waardoor de Nederlander wel vaak aan de bal kwam, maar zelf geen aanspeelpunt had. En zo stond Sowah geregeld links- of rechtsbuiten, terwijl de Ghanees aan de zijkant te weinig offensief rendement haalt. Dat wisten we al van onder Philippe Clement.

De opvallendste zet was natuurlijk dat flankspeler Buchanan dinsdag bij Benfica voor het eerst als centrale middenvelder werd uitgespeeld. Parker had daar een tactische verklaring voor en zag het als een manier om de Portugese defensie te verrassen, maar het was totaal out of the blue en een succes was het niet. Het is niet voor herhaling vatbaar, dat weet De Mil ook wel. Als interim-coach zal hij straks wellicht voor de logica en de rede kiezen.

Rits in ere hersteld?

Opvallend onder Parker was nog dat Mats Rits zo weinig aan de bak kwam. In zijn eerste weken was dat nog te begrijpen, omdat de middenvelder pas in de debuutmatch van de coach zijn comeback maakte nadat hij acht maanden aan de kant had gestaan. Maar dat hij in twaalf wedstrijden maar twee keer aan de aftrap stond – én dat hij vlak na die twee basisplaatsen geen minuut kreeg in de heenmatch tegen Benfica – was toch verrassend en kon intern op weinig begrip rekenen. Rits was vorig seizoen onder Alfred Schreuder immers een (stille maar) cruciale kracht en had zijn aandeel in de derde titel op rij. Zeker doordat Nielsen begin dit jaar niet topfit was en naar zijn beste niveau zocht, dachten ze bij Club dat de allrounder weer belangrijk kon worden, maar daar was Parker het duidelijk niet mee eens. In zijn laatste match gaf hij zelfs Buchanan dus de voorkeur, dat zegt genoeg. We kunnen niet in het hoofd kijken van De Mil, maar de kans bestaat dat Rits nu in ere wordt hersteld.