“Wat was me dit”, sakkerde Gift Orban enkele minuten na het laatste fluitsignaal van ref Tohver. De Nigeriaanse aanvaller had dan wel weer opnieuw zijn doelpuntje kunnen meepikken maar bleek toch vooral te kampen met ‘mixed feelings’: “Natuurlijk is het fijn dat ik kon scoren maar eigenlijk moeten we hier altijd winnen. We hadden echt wel de match onder controle maar uiteindelijk moeten we ons toch tevreden stellen met een gelijkspel.”

Vooral na rust bleek de grasmat van de Ghelamco Arena niet meer speelwaardig: “Eigenlijk mag je hier de match nooit uitspelen”, klonk Orban streng. “Dit was niet meer ernstig maar we zijn profs en moeten gewoon voetballen. Het heeft geen zin om te lang te mopperen.” Die grasmat speelde ook een rol toen Orban rond het uur door de Turkse buitenspelval glipte: “Ik probeerde de bal nog wat vaart mee te geven maar de regen maakte het onmogelijk om de bal normaal te laten rollen. Doodjammer...”

Voor de rust had Orban met een geweldige rush zijn team al bijna op voorsprong gebracht: “Ook daar speelde de grasmat voor spelbreker. Zoiets kan nu eenmaal gebeuren maar ik kan Hongi niets verwijten. Hij werd daar ook verrast door de staat van het veld. Normaal gaat die bal er in en kunnen we net voor de pauze de 2-1 op het bord zetten. Dat was een ideale timing geweest. Helaas zat het ons niet mee. Zo’n dramatische grasmat maakte ik nog nooit mee.”

Uiteindelijk moet AA Gent zich dus tevredenstellen met een gelijkspel. “Dat was na de pauze op zich de enige opdracht die we nog hadden. Ervoor zorgen dat we niet op een tegengoal aanliepen. We moeten vooral in onszelf geloven en ook in Istanbul proberen om ons eigen spel te ontwikkelen. We hebben vandaag bewezen dat we ze de baas kunnen maar we mogen nu zeker niet overmoedig worden.”

Hein Vanhaezebrouck: “We hebben mooiste stadion maar slechtste veld”

“In het begin miste ik scherpte en volle drive. Dan pak je een doelpunt waar we niet scherp genoeg zijn, niet bijsturen”, zei AA Gent-trainer Hein Vanhaezebrouck. “Misschien begin je dan te twijfelen, maar dan reageerde de groep, zijn we beginnen voetballen. Gelukkig scoren we in de rebound, want we missen eerst een grote kans. Spijtig genoeg missen we dan nog zo’n kans (via Hong, red.). Die was moeilijker maar je verwacht dat je die bal toch tussen de lijnen kan krijgen. En dan laat het veld ons in de steek. We hebben het mooiste stadion van het land maar het slechtste veld. Dat betaal je cash. Op een bespeelbaar veld ben ik ervan overtuigd dat we het verschil zouden maken. Want we hadden greep op Basaksehir, dit was het moment om hen te kloppen. Maar het was onmogelijk voetballen, met plassen, modder. Dit is een nieuw veld, hè, van 200.000 euro. Hetzelfde als Club Brugge. Daar spelen twee ploegen op en ligt het perfect bij.”