Zes speeldagen voor het einde van de reguliere competitie nog volop moeten strijden voor de Champions’ Play-offs: wie dat vorige zomer bij Club Brugge liet vallen, werd gek verklaard. Maar kijk: ondertussen is blauw-zwart aan hoofdcoach nummer drie bezig, en voelde het tegenstander Standard stevig in de nek hijgen in het klassement. Dat én het ontslag van Scott Parker moesten voor een schokeffect zorgen. Maar op een paar dagen tijd veranderde blauw-zwart niet plots van een twijfelende ploeg in die pletwals van weleer. Ook al klonk interim-coach Rik De Mik zo strijdvaardig afgelopen vrijdag.

Club was al 13 thuiswedstrijden op rij ongeslagen tegen Standard: die statistiek zat alvast mee. Het nam ook meteen het meeste initiatief. Toch bleek doelrijpe kansen creëren o zo moeilijk. Omdat bepalende figueren zoals Jutgla, Vanaken en Lang aanvankelijk uit de wedstrijd werden gehouden. Maar ook omdat de Rouches - met Bokadi op kop - achterin pal stonden. Als er eens dreiging kwam, bleef die vooral steriel. Twee keer kreeg Club, in een soortgelijke situatie, een kans voor de rust. Eerst schoot Meijer vanop links wild over en op slag van rust had ook Lang eigenlijk moeten scoren. Maar ook bij Standard was het magertjes. Een schot van Zinckernagel op Mignolet en een poging vanuit een scrimmage van Donnum waren daar de gevaarlijkste situaties. Club vroeg ook nog twee keer om een penalty - onder andere na een armbeweging van Zinckernagel op Meijer - maar Visser gaf geen kik. Een flauwe topper werd getrakteerd op een billijke brilscore tijdens de rust.

Jutgla buffelt binnen

Ander(en) en beter tijdens de tweede helft? Niet helemaal. Wissels kwamen er niet, méér vuur wel. Opnieuw was Club beter op punten. Eerst kwam Jutgla een teentje tekort na een zwieper van Lang, maar op het uur vonden die twee elkaar dan toch. De Spaanse spits werd moederziel alleen gelaten toen Lang een vrije trap perfect voor doel krulde. Jutgla kopte de bal staalhard voorbij een kansloze Bodart. Meteen zijn tiende van het seizoen. Jan Breydel sloeg een zucht van opluchting, Standard moest meer durf tonen indien het toch nog iets wou forceren. Het slotkwartier bleef een dubbeltje op z’n kant voor Club: daar bleven ze op zoek gaan naar een extra doelpunt, maar tot dat goaltje viel, kon het nog alle kanten uit. Maar de Rouches bleven aanvallend te onmondig. Mignolet moest twee keer tussenkomen in dezelfde fase op pogingen van Zinckernagel en Donnum, maar daar bleef het bij. De kroon op het Brugse werk kwam alsnog in de slotfase. Meijer zette zich achter een vrije trap aan de rand van de zestien en schilderde het leer enig mooi in de bovenhoek. Standard plat op de mat, Club kon beginnen vieren.

Met nog vijf matchen te gaan doet blauw-zwart een gouden zaak in de race om de top-4: het zet Standard op vier punten en neem ook mogelijk meer afstand van Gent, dat straks nog speelt. En Rik De Mil? Die lijkt te slagen in iets wat bij Scott Parker nooit lukte: de juiste snaar raken in een spelersgroep die al het hele seizoen twijfelt. Benieuwd wat dat voor zijn toekomst betekent.