De grootste kanshebbers voor Milaan-Sanremo gewikt en gewogen, met één grote favoriet

Tadej Pogacar: “Paar scenario’s in mijn hoofd”

De Sloveen kwam, zag en overwon. Na twee keer op rij eindwinst in de Tirreno Adriatico zette de kopman van UAE Team Emirates met verbazend gemak zijn allereerste Parijs-Nice op de erelijst. Hij staat voor zijn derde deelname aan de Classicissima. Pogacar maakt zoveel indruk dat hij sowieso de topfavoriet is voor Milaan-Sanremo. Al wuift de veelvraat dat zelf wel wat weg. “Ik heb in de gaten dat de Primavera voor mij de moeilijkste van de vijf grote Monumenten wordt om binnen te halen. Ik ken de Poggio en de achterliggende capi heel goed, want dat is niet heel ver van waar ik in Monaco woon. Ik reed al dikwijls de Poggio op. Dan bedenk ik alle mogelijke scenario’s die ik kan uitspelen voor de dag zelf. Ik heb het een en ander in mijn hoofd. Ik had ook vorig jaar het gevoel dat ik dichterbij aan het sluipen ben, maar alles moet werkelijk perfect kloppen om effectief Milaan-Sanremo ook te winnen.”

Wout van Aert: “Tevreden met gevoel in de benen”

Wout van Aert kwam naar de Tirreno om beter te worden en proberen een ritje mee te nemen. Dat eerste lukte, het tweede niet. Toch maakte hij indruk, vooral in de zaterdagrit waar hij enkele kopbeurten voor zijn rekening nam waarbij nagenoeg het hele peloton in zijn wiel zat te grimassen. De val die Van Aert donderdag samen met Pidcock maakte, lijkt geen sporen te hebben nagelaten. Zijn vorm gaat crescendo. “Donderdag was de enige rit die ik had kunnen winnen”, legt Van Aert uit. “Daar ging het ook goed tot aan die valpartij. Zaterdag ben ik tot op mijn limiet gegaan voor de ploeg en voor Primoz. Het was een goeie test om daarna uiteindelijk toch nog in de top tien te finishen.” Van Aert lijkt met andere woorden klaar te zijn voor de Primavera. “Of ik het gevoel heb dat ik moet hebben? Goh, dat is moeilijk te zeggen. Ik ben tevreden met de benen waarmee ik rondreed en ik heb kunnen testen zoals ik wou.”

Mathieu van der Poel: “Ik hoopte beter te zijn”

De Mathieu van der Poel van de Tirreno van 2021 is niet die van 2023. Toen won hij twee ritten in La Corsa dei Due Mari. Deze keer kwam hij zelf nooit echt in de buurt van een overwinning, maar hielp hij Philipsen én het team wel aan twee ritzeges. De donderdagetappe leek voor hem gemaakt, maar in Tortoreto moest MVDP als een van de eerste kopmannen lossen. “Ik had gehoopt beter te zijn. Hopelijk gaat mijn vorm de volgende week nog wat vooruit richting Sanremo”, zegt Van der Poel. De Nederlander blijft met enkele ploegmaats in Italië en zij verkennen de finale woensdag al een keer. “Ik ga niet veel extra trainen. Het is nu een kwestie om een beetje te onderhouden en zo goed mogelijk te herstellen. Deze Tirreno in de benen hebben kan veel schelen. Ik ben ook nog maar een maandje aan het trainen. Het is dus best logisch dat ik nog stappen kan zetten.” Van der Poel hoeft niet aan honderd procent te zitten om Sanremo te winnen. Dat bewees hij vorig jaar toen hij met een gebrekkige voorbereiding en zonder koersritme al beslag legde op een podiumplek. Louter op basis van zijn kwaliteiten – explosiviteit en snel aan de meet – hoort hij altijd tot de kanshebbers.

Mads Pedersen: niemand wil met hem naar de meet

De Deense ex-wereldkampioen van Harrogate 2019 liet het slotweekend van Parijs-Nice aan zich voorbijgaan. Zo gunde hij zich wat extra rust in functie van de Primavera. Schrijf maar op: Mads Pedersen is in orde. Anders win je niet de gekke sprint van Fontainebleau en ben je tweede in die van Saint-Paul-Trois-Châteaux. Samen met Jasper Stuyven vormt hij het tweesnijdend zwaard van Trek-Segafredo, ook al is hij slechts aan zijn tweede Sanremo toe. Niemand wil met de Deen naar de meet.

Julian Alaphilippe: “Dit was een bemoedigende week”

De Tirreno die Julian Alaphilippe afwerkte, mocht gezien worden. Hij moest in de donderdagetappe enkel Roglic laten voorgaan. Vrijdag klampte hij lange tijd aan op de klim naar Sassotetto en ook zaterdag eindigde hij niet ver achter het echte klimgeweld. De vormcurve van de Fransman lijkt in stijgende lijn te gaan. “Ik heb er een bemoedigende Tirreno opzitten”, zegt hij zelf. “Natuurlijk had ik er graag nog een overwinning bovenop gedaan, maar het was voor mij nog belangrijker om weer te koersen zoals ik dat graag doe en dat is me gelukt. In die donderdagrit heb ik vroeg de finale geopend om te zien of ik daarna ook nog in staat was om mee te doen voor de ritzege en dat was het geval. Dat is heel goed voor mijn hoofd. Het niveau dat ik nu haal, is beter dan dat van vorig jaar. Dat stemt me positief en motiveert me.”

Tom Pidcock: “Zaterdag vertrouwen opgedaan”

De winnaar van de Strade Bianche blonk niet uit in de Tirreno, maar zakte ook niet door het ijs. Zaterdag eindigde hij nog negende op twintig seconden van ritwinnaar Roglic in de zware etappe naar Osimo. “Milaan-Sanremo is de makkelijkste koers om uit te rijden, maar de moeilijkste om te winnen”, grijnst de Brit. “Ik heb zaterdag wel wat vertrouwen opgedaan.” Met zijn dalerskunsten heeft Pidcock bovendien een extra troefkaart achter de hand. “Ach ja, dat is een ander verhaal. Zo eenvoudig is het nu ook weer niet om de koers even in de afzonk van de Poggio te winnen.” Tot zondagmiddag zag het er dus goed uit en behoorde Pidcock nog tot de schaduwfavorieten, maar een val in de slotrit dwong hem tot opgave en daardoor zakken zijn kansen wat weg.

Arnaud De Lie: in de vorm van zijn leven

Arnaud De Lie zit in de conditie van zijn leven, maar de twintigjarige debutant in Parijs-Nice kon zijn vorm niet echt verzilveren. De eerste massaspurt in La Verrière zondag viel met een vijfde plaats nog mee, maar daarna ging het van kwaad naar erger. Dé oorzaak: gebrek aan coördinatie in de ploeg bij de voorbereiding van de sprint. De Stier van Lescheret besloot in samenspraak met Lotto-Dstny het zware slotweekend in de ‘Koers naar de Zon’ over te slaan. De Primavera van zaterdag is net zo’n onbekende als Parijs-Nice. Nooit eerder reed hij een klassieker van driehonderd kilometer.

Biniam Girmay: perspectieven, maar ook vraagtekens

In de vlakke ritten van de Tirreno spurtte Girmay zich naar een derde en vierde stek, maar in de slotetappe werd hij pas veertiende. De Eritreeër was daar niet helemaal tevreden mee. Zijn sprinttrein loopt nog niet gesmeerd. Snel zijn de benen van de winnaar van Gent-Wevelgem van vorig jaar wel, maar staat ook zijn conditie op peil? In de geaccidenteerde ritten kregen we een iets blekere Girmay te zien. Of en hoe hij de combinatie Cipressa-Poggio weet te verteren, daar staan vraagtekens bij. Vorig jaar strandde hij op een twaalfde plek op elf seconden van Mohoric. Dat opent natuurlijk wel perspectieven.

Michael Matthews: is in orde

Bling droomt er al jaren van om in La Primavera de volgende Australische winnaar na Simon Gerrans (2012) te worden. In 2015 en 2020 stond hij als derde al twee keer op het podium. Ook nu weer mag de 32-jarige kopman van Jayco-AlUla dromen van winst. De eerste vier dagen van Parijs-Nice bewees hij in orde te zijn. Zaterdag stapte hij uit koers ter voorbereiding op het eerste Monument van het seizoen zaterdag.

Jasper Philipsen: “1 procent kans, maar we moeten ervoor gaan”

De snelle man van Alpecin-Deceuninck maakte in de Tirreno een uitstekende beurt. Hij eindigde tweede in de eerste massaspurt en won de tweede én de derde, telkens met dank aan lead-out Van der Poel. Philipsen focuste deze winter iets meer op de klassiekers en Milaan-Sanremo is eentje waar er voor hem mogelijkheden liggen, maar dan moet hij Cipressa en Poggio natuurlijk wel overleven. De ploeg gaat enkele dagen voordien nog met hem verkennen. “We starten met een paar sterke renners en hebben meerdere mogelijkheden. Mathieu zal er na de Poggio zeker nog zitten en ik probeer te overleven”, zegt Philipsen. “Voor mij moet het wel een gesloten koers worden. Misschien is het een beetje naïef om te denken dat dat het geval gaat zijn, maar je weet nooit. Het blijft een Monument en zelfs al is de kans maar 1 procent, dan nog moeten we ervoor gaan.”

Magnus Cort: in de juiste conditie

De Deen steekt in de juiste conditie – vandaar ook zijn leiderstrui na de ploegentijdrit in Parijs-Nice, die hij evenwel in de eerste bergrit verloor aan Pogacar. Zie ook zijn vijfde plaats van zaterdag in de koninginnenrit naar de Col de la Couillole. Alleen zou het voor de dertigjarige ‘blonde snor’ beter zijn dat ze de finish boven op de Poggio leggen. Zo’n ‘capo’ omhoog knallen, is zijn specialiteit. Met ploegmaat Neilson Powless in conditie kan hij wel spelen. Dat is ook een krachtspurter die – indien voldoende fris – kan verrassen op de Via Roma.

Peter Sagan: anoniemer rijdt er amper iemand rond

Anoniemer dan Peter Sagan reed er in de Tirreno amper iemand rond. In de twee spurtetappes eindigde hij niet eens in de top tien. De drievoudige wereldkampioen is aan zijn afscheidsjaar bezig en loopt niet meteen over van motivatie. Zijn beste resultaat in Sanremo: twee keer een tweede plek in 2013 en 2014. Tussen 2019 en 2021 eindigde hij wel nog drie keer op rij vierde. We zien hem deze keer zeker niet beter doen.

Mark Cavendish: komt er helemaal niet aan te pas

Kwam er helemaal niet aan te pas in de Tirreno. In de massasprints zat hij met een 21ste, 29ste en 23ste plek zelfs niet eens in de buurt van de top tien. Bij zijn nieuw team lijkt er vooralsnog niemand in staat om hem af te zetten voor de sprint. Ook in de geaccidenteerde etappes kwam hij steevast in het laatste groepje over de meet. Zijn zege van 2009 overdoen is simpelweg een mission impossible voor de Manx Express.