“We zagen in Arizona wel een aantal plekken waar we wild van werden. Amerika heeft het voordeel, dat je je er in een film waant. Het is een woestijn, het is een berg, het is een prairie, het is een lelijke Boomsesteenweg”, zegt Gilles De Coster. “Alles heeft schoonheid. Dat inspireert. Al werden we de eerste draaidag wel verrast door een paar sneeuwstormen. Dat was minder aangenaam. (lacht) Het zorgde voor vertraging. Maar we zijn teruggekomen met een goede reeks.”

LEES OOK. Dit zijn de negen kandidaten van ‘De Mol’, en ja, er ontbreekt er eentje: “Dit hebben we nog nooit gedaan”

Dat is ook te danken aan de groep kandidaten. “Die is heel divers en tof. Het is een groot deel van ons werk om zo’n groep te vinden. Mochten die niet overeenkomen, of alleen maar voor zichzelf gaan, dan is dat ook voor ons volstrekt oninteressant. Als kijker wil je daar niet bijzitten.”

Maniakaal zwijgen

De Coster doet het na acht seizoenen – daarvoor was Michiel Devlieger presentator – nog altijd met veel plezier. “Het is een unicum in tv-land om iets te mogen maken waar je van weet dat mensen er graag naar kijken. Bovendien krijgen we van Woestijnvis genoeg ruimte om te monteren. Van die afleveringen echte pareltjes maken, ik haal daar echt voldoening uit. Ik kan het niet meteen vervangen door iets wat even leuk is.”

Of dat eeuwige zwijgen voor extra stress zorgt? “Nee, ik ben daar maniakaal in. Ik vertel niets, ook thuis niet. Het is geestig om alles al te weten nu. Ik heb hier al minstens dertig theorieën gehoord over dat vraagteken. En ik weet of het klopt of niet.”