Vlaamse vrouw in Stockholm: "Ik dacht dat ze ons gingen doodschieten"

Op het moment van de aanslag in Stockholm begeleidde Nathalie Stuer een groep van 400 schoolkinderen bij een voorstelling in een theaterzaal in het centrum van de stad. In "Bonus" op Radio 1 getuigde ze over haar ervaringen. "Ik was bang, zo bang. Ik dacht dat ze ons allemaal gingen doodschieten."

Nathalie Stuer, een Vlaamse vrouw die momenteel in Stockholm verblijft, getuigde vanmorgen in "Bonus" op Radio1 over haar angstaanjagende ervaringen gisteren. Ze begeleidde op het moment van de aanslag als vrijwilliger een groep van 400 schoolkinderen bij een voorstelling in een theaterzaal in het centrum van de stad.

"Ik zat in de zaal en had niet meteen door wat er aan het gebeuren was", vertelt een geëmotioneerde Stuer. "Mijn vriend begon me opeens rare vragen te stellen via Whatsapp, dus ging ik naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Toen ik in de hal kwam, zag ik overal politie en brandweer lopen, ik zag mensen op de grond liggen. Een collega die de hele tijd in de hal gestaan had, zei dat er een vrachtwagen aan hoge snelheid door de straat gescheurd was, dat er mensen tegen het raam gevlogen waren. Het eerste wat door mijn hoofd ging, was dat dit een terreuraanval kon zijn."

"Bang, zo bang"

Als begeleidster van honderden schoolkinderen is het zaak om je hoofd koel te houden. "We hadden veel klasgroepen daar, alle leraren waren daar. Het is dan inderdaad het hoofd koel proberen te houden... En als dat even niet gaat, ja, dan ga je even uit de weg en laat je een paar tranen. En probeer je toch weer alles bij elkaar te krijgen, voor de kinderen."

Stuer stond doodsangsten uit, vertelt ze. "We moesten van de politie meteen evacueren, via de achteruitgang. Toen we buiten stonden, begon iedereen ineens te schreeuwen en terug het theater in te rennen. Het enige wat ik hoorde was: "Ga naar binnen, ga naar binnen!" Ik liep naar de andere deur omdat er zoveel volk was, deed die open zodat de mensen op straat langs daar naar binnen konden."

"Dat was echt het moment waarop ik dacht: "Nu komt er iemand met een pistool de hoek om en die gaat ons allemaal doodschieten." Ik was bang, zo bang. De politie zei dat we de deuren toen echt móesten sluiten."

"Allemaal zo surreëel"

Vier uur, zo lang moest iedereen in het gebouw blijven zitten. Al die tijd was er een goed contact met de politie, de brandweer, de hulpdiensten, zegt Stuer. "Ze vertelden niet te veel details over de feiten zelf, maar waren vooral bezig met ons, met hoeveel we waren, hoe we ons zouden organiseren voor de evacuatie, controleerden geregeld of er iemand hulp nodig had."

Veel kinderen waren begrijpelijkerwijs overstuur en begonnen te huilen door de paniek die ze om zich heen zagen en voelden. "Na een tijdje hebben we een film opgezet en deelden we drankjes en andere dingen uit, tot ze herenigd konden worden met hun ouders. Ik was daar zelf niet bij, mijn vriend wel. Bussen zijn de kindjes per klasgroep komen ophalen en hebben hen naar het crisiscentrum gebracht. De hereniging was een heel emotioneel moment."

Een dag later is Stuer duidelijk nog in shock door wat ze meegemaakt heeft. "Ik probeer me te realiseren wat er allemaal is gebeurd. Het lijkt allemaal zo surreëel. Je schrikt daar toch wel van."

Bekijk hier het integrale interview met Nathalie Stuer

Meest gelezen